Pro Cycling Manager 2015

De Tour de France is inmiddels afgelopen en dat betekent sinds mensenheugenis (althans, sinds 2005) dat er een nieuwe Pro Cycling Manager verschijnt. Zelf heb ik niets met wielrennen en de laatste keer dat ik fietste in een game was in Pokémon Ruby. Ik kan dus bevestigen noch ontkennen dat de kritiek op het gebrek aan vernieuwing in de serie terecht is. In plaats daarvan zal de nadruk in deze review liggen op zaken als toegankelijkheid en algemeen speelplezier.

Pro Cycling Manager 2015 staat bekend om de Management-modus (de crux zit in de titel), waarin je een hele wielrenploeg beheert en naar grootsheid probeert te leiden. Dit jaar voegt Cyanide echter een gloednieuw spelcomponent toe: in de Pro Cyclist-mode kun je zelf een wielrenner aanmaken en proberen als individu de wereldtop te bereiken. In beide spelvarianten kun je ervoor kiezen om je races zelf te rijden of te laten simuleren door de computer.

Management: eentonigheid alom

Het menu in de Management-modus is vrij overweldigend, maar de tutorial maakt veel duidelijk. Helaas beperkt die zich tot de werking van de game en wordt het daadwerkelijke wielrennen buiten beschouwing gelaten. De toegankelijkheid voor niet-fietsexperts is dus beroerd. Er worden bijvoorbeeld afkortingen gebruikt als “CWT TDF” en ik weet nog steeds niet waar de meeste van die afkortingen voor staan.

Als manager krijg je e-mails over de gang van zaken in de wielrenwereld en het is aan jou om te doen wat je moet doen op basis van die info. Dit is precies waar het écht misgaat voor mij: de mailtjes zijn stuk voor stuk zo droog als de gemiddelde geschiedenisleraar en bevatten bovendien info waar ik als leek niets mee kan. Een simpele oplossing voor dat probleem zou zijn om mailtjes “op te leuken” met hints over de relevantie ervan. Een gemiste kans dus.

Het gevolg hiervan is dat de game nogal snel eentonig wordt: de mailtjes zijn constant hetzelfde en bovendien gortdroog, dus je gaat ze al snel negeren. Als je je wielrenners eenmaal hebt ingeschreven voor de verschillende wielerrondes, is er dan verder weinig te doen. Wat dan in essentie overblijft, zijn de schermpjes die je vertellen dat de volgende dag wordt gesimuleerd… en het volgende schermpje en weer het volgende.

Als je door de eentonigheid heen weet te kijken, krijg je een redelijk realistische simulatie van de wielrenwereld: je spelers worden ziek of raken geblesseerd, je kunt nieuw materiaalonderzoek laten doen, je sponsoren zeggen hun vertrouwen langzaam maar zeker op als je niet aan hun verwachtingen/eisen voldoet en als je niet actief ingrijpt (dat wil zeggen: je klikt constant op “simuleer de volgende dag” en doet verder niks), gaan je prestaties snel omlaag. Dat laatste ondervond ik al snel vanwege de eerdergenoemde eentonigheid.

De 3D-races bieden enige afwisseling, maar je speelt telkens met andere renners: je team telt een fietser of twintig, maar vaak doen er maximaal acht mee aan één race. Dat is misschien realistisch, maar het betekent ook dat je écht van al je wielrenners moet weten wat hun sterke en zwakke punten zijn. De gemiddelde gamer zal dus voor het begin van iedere 3D-race moeten kijken wat voor vlees hij in de kuip (of eigenlijk: op de fiets) heeft en daarop zijn speelstijl moeten aanpassen. Ook is er een groot aantal ergernissen bij 3D-races, die hieronder worden besproken. Mensen die allergisch zijn voor negativiteit, kunnen beter doorscrollen naar het stukje over de Pro Cyclist-modus.

3D-races: leuk, maar problematisch

3D-races zijn de gemene deler tussen de manager- en wielrennercomponent. In principe komen ze in beide modi redelijk overeen, hoewel je als manager natuurlijk meer renners bestuurt en dus ook de tactiek van je team als geheel moet regelen. De basis-gameplay is in principe vermakelijk, maar er zijn te veel irritatiefactoren die mijn speelplezier danig verminderden.

De graphics zijn allereerst behoorlijk wisselend. Vooral de steden en dorpjes zijn ongeïnspireerd, voornamelijk door vlakke textures en herhaling. De plattelandsgebieden zien er wel redelijk verzorgd uit, maar zelfs daar worden de graphics tenietgedaan door het uiterlijk van de fietsers zelf. Vooral in de bochten zien die er namelijk uit als speeltjes die door een vijfjarige over het wegdek worden geschoven. De benen zijn de enige lichaamsdelen van de renners die bewegen, wat de uitstraling van de fietsers nogal houterig en statisch maakt.

Een tweede ergernis is de AI: die lijkt nogal agressief. Bij mij ging er geen 3D-race voorbij zonder dat de AI al in het begin een aanval inzette, waarop de commentator zei dat dit een volstrekt onlogische move is. Dat brengt ons meteen bij de volgende irritatie, namelijk het eentonige commentaar. Na een race of drie heb je alle regels tekst wel gehoord, dus dat gaat nogal vervelen.

De een na laatste ergernis betreft één type race: de individuele tijdrit. Wat doe je als speler namelijk in zo’n race? Nou, helemaal niets. Je kijkt toe hoe je wielrenner van punt A naar punt B fietst, en je kunt wat spelen met een slider die bepaalt hoeveel energie hij gebruikt, maar ik had niet echt het idee dat dit enige invloed had. Dat is alles. Verder kun je alleen toezien hoe slecht je renner presteert omdat hij met het verkeerde been uit bed is gestapt. De individuele tijdrit voelt dus eerder aan als een cutscene die pretendeert interactief te zijn.

De laatste en allergrootste ergernis, echter, zijn de laadtijden. Het duurt echt be-la-che-lijk lang voor een 3D-race is geladen. Ik overdrijf niet als ik zeg dat de game twee tot vier minuten doet over het laden van alle game assets, afhankelijk van het type race en het aantal deelnemers. Voor een race van een minuut of tien is dat wel heel erg lang.

Deze irritatiefactoren werden mij op den duur te veel, waardoor ik al snel besloot om mijn races gewoon maar te laten simuleren. De gameplay is leuk, maar weegt niet bepaald op tegen alle ergernis die ik ervoer tijdens het spelen en vooral tijdens het wachten in laadschermen. De Pro Cyclist-modus weet een deel van de schade te herstellen, maar lang niet alles.

Ga zelf toch fietsen!

De Pro Cyclist-modus stelt de speler in staat om een eigen wielrenner aan te maken en daarmee individueel de wereldtop te bereiken. Deze modus is stukken toegankelijker dan de Manager-component, want ook de wielrensport wordt netjes uitgelegd. Dit komt vooral tot uiting in het creatiemenu voor je fietser: je krijgt een beknopte beschrijving van elk van de rennertypes waar je uit kunt kiezen, waardoor je je keuze kunt afstemmen op je eigen voorkeur en speelstijl, ook als je niet zoveel van wielrennen weet.

Ook is de Pro Cyclist-modus een stuk minder chaotisch dan de Manager-modus: je krijgt heel wat minder berichten, waardoor het eenvoudiger is om het overzicht te behouden. Helaas zijn die berichten nog steeds even droog, dus saai wordt het wel. Hier kan Cyanide beter nog wat aan werken, zodat het écht leuk wordt voor een breder publiek dan alleen die-hard wielrenliefhebbers. Het is goed om te zien dat er vooruitgang zit in de toegankelijkheid van de Pro Cycling Manager-franchise, maar de eentonigheid moet stukken minder als PCM écht succesvol wil worden.

Ook de 3D-races zijn leuker als individuele wielrenner, opnieuw omdat het eenvoudiger is om bij te houden wat je te doen staat. Maar die races zijn natuurlijk gebaseerd op dezelfde engine, dus dezelfde problemen tergen de 3D-races. Ook zit er een kleine bug in de 3D-races als individu: de tutorial vertelde mij dat de numpad-toets 2 de hoeveelheid verbruikte energie zou verminderen, maar hoe vaak ik die knop ook inram, er gebeurt niets.

Toch blijft het racen als individuele renner wel geinig. Ter illustratie: omdat de wondere optie die motion blur heet al mijn screenshots had verpest, besloot ik “even snel” nog een race te doen om nieuwe te maken. Toen ik later echter op de klok keek, bleek dat ik toch nog een uurtje of anderhalf bezig was geweest. Hierbij moet ik echter opmerken dat ik vooral heb geracet en eigenlijk geen aandacht heb besteed aan mijn daadwerkelijke carrière. Toch blijft de Pro Cyclist-modus in zijn algemeenheid redelijk overeind.

Het budget van Cyanide

Helaas wordt het speelplezier nog verder verminderd door budgettaire beperkingen bij ontwikkelaar Cyanide. Er zijn drie gebieden waarop schaamteloos is bezuinigd: het schrijven van in-game teksten, licenties en het geluid. Er zijn hele lappen geschreven tekst die worden gerecycled, wat pijnlijk duidelijk wordt in het menu voor het boeken van trainingskampen: er zijn kampen met exact dezelfde tekst, terwijl ze honderden kilometers uit elkaar liggen. Spelerslicenties waren blijkbaar ook te duur, want er is een aantal opvallende naamveranderingen: Cancellara heet bijvoorbeeld Cincallara en Wiggins wordt omgedoopt tot Waggons. Die laatste nepnaam verschijnt ook nog eens geregeld in krijtletters op het wegdek, omdat meneer Wiggins/Waggons blijkbaar nogal veel fans heeft. Cyanide doet dus niet eens moeite om te verbergen dat hun budget eigenlijk niet toereikend is voor een volledig gelicenseerde wielrengame. Ten slotte kreeg ik bij de soundtrack de indruk dat Cyanide een uur studiotijd voor een lokaal bandje heeft geboekt en dat men het daarmee wel mooi vond: er zitten hooguit vijf nummers in Pro Cycling Manager 2015 en die worden keer op keer herhaald. De muziek is dus al net zo eentonig als het commentaar, hoewel de liedjes nog niet eens zó slecht zijn.

Conclusie

De Pro Cyclist-modus heeft zeker potentie, maar de uitwerking laat nog te wensen over. De toegankelijkheid is er enorm op vooruit gegaan, maar helaas is dat nog niet doorgedrongen tot het Manager-component. Daarnaast mag de tekst in de game ook een stuk levendiger, want wat mij betreft is de droogheid daarvan de grootste oorzaak van de eentonigheid van Pro Cycling Manager 2015. Ook mag de irritatie die 3D-races veroorzaken heel wat minder. We leven in 2015 en laadtijden van een paar minuten kunnen écht niet meer. Al met al is Pro Cycling Manager 2015 dus een game van gemiste kansen. Er zit potentie in, vooral in het Pro Cyclist-component, maar door de tekortkomingen van de game blijft speelplezier uit.