Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain

Met gemixte gevoelens betrad ik de presentatiezaal van Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain. Aan de ene kant kijk ik ontzettend uit naar dit spionage-avontuur en weet ik dat ik met elke beurs weer enthousiaster over de game wordt. Aan de andere kant realiseer ik me dat dit de laatste Meta Gear-game van Kojima wordt en dat doet toch wel pijn. Gelukkig kan ik, net het zien van de The Phantom Pains E3-demo, bevestigen dat de beste man in stijl vertrekt.

Vrijheid en vriendjes

Steeds meer games hebben tegenwoordig een open wereld en ook The Phantom Pain is, in tegenstelling tot zijn voorgangers, een sandbox-titel geworden. Waar we echter vaak zien dat de open wereld er aan de haren bij wordt gesleept en eigenlijk weinig bijdraagt aan de spelervaring, is duidelijk merkbaar dat Kojima dit spel vanaf de eerste minuut heeft ontworpen als sandbox.

De vrijheid die je in The Phantom Pain krijgt, is namelijk ongekend. Niet alleen kun je zelf kiezen waar je naartoe reist in de weidse spelwereld, ook tijdens missies krijg je regelmatig keuzes voorgeschoteld. Dat begint eigenlijk al voorafgaand aan de missie, wanneer je in Mother Base (waarover ik al schreef in mijn Gamescom-preview) moet kiezen wat je meeneemt op reis. Niet alleen je wapens en diens attachments zijn tot in de puntjes aan te passen, ook kun je zelf kiezen welke voertuigen, buddies en zelfs dieren je met je meeneemt. Ook dit is weer allemaal optioneel: wanneer je tijdens het spelen op ontdekkingstocht uitgaat in de spelwereld kun je vrienden maken (zodat je die vervolgens als strijdkameraden kunt selecteren in Mother Base), maar het is ook mogelijk om de credits te bereiken zonder ook maar één potentiële buddy tegen te komen.

No Russian

Ook tijdens de missies biedt Kojima ons veel vrijheid. Door de grootsere opzet van de gebieden kun je niet alleen zelf kiezen hoe je de missies aanpakt, je bent ook vrij om zelf te kiezen in hoeverre je tijdens de missies jouw Mother Base wilt upgraden. Het upgraden van je Mother Base biedt veel voordelen – je kunt er bijvoorbeeld onderzoekers aan het werk zetten om nieuwe wapens en gadgets uit te vinden – maar het kost je ook veel kostbare tijd. Als je dat leuk vindt, kun je tientallen uren investeren in het upgraden en uitbreiden van je Mother Base. Heb je hier geen behoefte aan, ook dan kun je het spel volledig uitspelen. De keuze is wederom aan jou.

Een voorbeeld: tijdens een missie komt Snake twee Russische vijanden tegen. Hoewel beide Russisch met elkaar praten, wordt al snel duidelijk dat de één de ander Engels wil leren. “Last night… I slept with… your girlfriend”, herhaalt de ander in gebrekkig Engels. Snake kan ervoor kiezen om de mannen dood te schieten, om ze heen te lopen of ze beide te verdoven. De speler van de demo kiest voor het laatste en wanneer beide soldaten één voor één verdoofd zijn, stuurt Snake de eerste met een Fulton-ballon de lucht in. Even later krijgen we het bericht dat de soldaat in kwestie goed Engels bleek te spreken en daarom voortaan op je Mother Base ingezet wordt als tolk. Dit heeft tot gevolg dat Snake voortaan ook Russissche vijanden kan ondervragen. Het zijn dit soort kleine details die de wereld van The Phantom Pain tot leven wekken.

Voorlopige conclusie

Metal Gear Solid 5: The Phantom Pain is gigantisch. Niet alleen de spelwereld is zo groot dat je na tientallen uren nog niet alles gezien hebt, ook het aantal verschillende scenario’s dat zich op elk moment kan voltrekken is duizelingwekkend. Soms zijn het jouw keuzes die het spelverloop beïnvloeden, op andere momenten is het de FOX Engine die zorgt voor onverwachte, willekeurige situaties (denk aan zandstormen of patrioullerende vijanden die niet-scripted verschijnen tijdens je missie). Ook de mogelijkheid om je Mother Base uit te breiden is ontzettend diepgaand en tegelijkertijd zorgt het oog voor detail voor een fantastische spelervaring. Dit wordt de bekroning van Kojima’s carrière.