Mad Max

Eerder dit jaar verraste Warner Bros. vriend en vijand met Mad Max: Fury Road, een fantastisch epos waarin George Miller liet zien hoe vet actiefilms kunnen zijn. Helaas komt de film na twee uur ten einde en natuurlijk snak je dan naar meer. Gelukkig kunnen we later dit jaar terugkeren naar de post-apocalyptische woestijn in de game van Mad Max. De grote vraag is: wordt dit spel net zo awesome als de film?

Gekke Max

Hoewel je in de huid kruipt van Max, is de hoofdrol eigenlijk weggelegd voor je voertuig. Hierin zul je het grootste deel van de game spenderen en dat is absoluut geen straf, want jouw bolide laat zich heerlijk besturen. Toegegeven: het ding zwalkt soms een beetje en vooral in het begin is het even wennen, maar eens je de besturing onder de knie hebt scheer als je als een gekke Max door de woestijn.

In die woestijn valt genoeg te beleven. Niet alleen is de map gigantisch, elke vierkante kilometer is bovendien gevuld met activiteiten. Hierbij moet je bijvoorbeeld konvooien van vijanden uitschakelen of hun forten vernietigen. Je wordt dan niet alleen beloond met nieuwe onderdelen voor je auto, het ‘bedreigingsniveau’ in het gebied gaat tevens omlaag en daardoor zul je onderweg minder vaak aangevallen worden. Wel zo fijn, want het navigeren door de gigantische map is sowieso al niet gemakkelijk met alle bergen, kloven en rotsformaties die je onderweg tegenkomt.

De dood op wielen

Niet alleen water is schaars in de woestijn, ook kogels zijn er moeilijk te vinden. Hoewel Max altijd een shotgun met zich meedraagt, kan hij deze enkel gebruiken in noodsituaties aangezien hij nooit meer dan een paar kogels op zak zal hebben. Gelukkig heeft Max een goed paar vuisten en tijdens gevechten ligt de nadruk dan ook op hand-to-hand combat.

Het vechtsysteem doet sterk denken aan de Batman Arkham-franchise: met driehoekje kun je aanvallen blokkeren, waarna je met vierkantje rake klappen uit kunt delen. Het werkt prima en is lekker pittig (vooral wanneer er meerdere vijanden om je heen staan), maar zo lekker als in de Arkham-games voelt het nooit. Het is dan ook aan te raden om de confrontatie niet via een vuistgevecht aan te gaan, maar lekker in je auto te blijven zitten. Dan komt Mad Max namelijk pas echt tot zijn recht.

Vanuit je auto kun je niet alleen vijanden van de weg rammen of op de korrel nemen met je wapen, je kunt tevens je grijphaak gebruiken. Hiermee kun je bijvoorbeeld mensen uit hun voertuig trekken of onderdelen van hun auto rukken. Zie hoe de auto pruttelend tot stilstand komt wanneer je de brandstoftank er op ruwe wijze aftrekt, of lach terwijl het voertuig drie keer over de kop slaat wanneer je het rechter voorwiel eronder vandaan rukt. De mogelijkheden zijn eindeloos.

Zand, zand en nog eens zand

Gedurende mijn speelsessie van een half uur heb ik me met bovenstaande activiteiten prima vermaakt, maar ik vraag me wel af hoe lang dit leuk blijft. De variëteit aan missies leek beperkt en games als Watch_Dogs en Far Cry 3 bewezen eerder al dat het uitschakelen van konvooien de dertigste keer niet echt spannend meer is. Ook de woestijn is als decor nogal eentonig. Avalanche heeft duidelijk zijn best gedaan om de zandvlakte enigszins aan te kleden, maar een woestijn blijft een berg zand en niet meer dan dat.

Voorlopige conclusie

Mad Max bevat een reeks toffe wapens en een prima vechtsysteem, maar de game komt pas echt tot bloei wanneer je plaatsneemt achter het stuur van je bolide. Met dit rijdende massavernietigingswapen knal je jouw vijanden op de gruwelijkste manieren van de weg en dat is simpelweg een fantastisch gevoel. De vraag is echter wel hoe lang dit leuk blijft. De missies lijken vooralsnog erg eentonig en ook de setting biedt weinig afwisseling, waardoor Mad Max het risico loopt al na een paar uur in de vergetelheid te raken. Misschien dan toch de film maar nog een keer opzetten?