Het is alweer een paar jaar geleden dat menig gamer verzuchtte waarom al die shooters zich toch in de Tweede Wereldoorlog afspeelde en of ontwikkelaars niet eens wat nieuws konden verzinnen. Inmiddels worden we overspoeld met schietspellen met een setting in het heden of de toekomst en dat zorgt er dan weer voor dat die WO2-shooters gemist worden. Gelukkig is daar altijd nog Wolfenstein, waarin je weer een ouderwets portie geweld los kunt laten op het ‘nazi scum’.
We in the killin’ Nazi business
Vorig jaar verscheen Wolfenstein: The New Order en deze eerste game van MachineGames wist velen te verrassen. De haast nostalgische gameplay in combinatie met een vermakelijk verhaal en toffe setting bleek ontzettend goed uit te pakken. Nu zijn we een jaartje verder en is het met Wolfenstein: The Old Blood tijd voor de standalone-uitbreiding op The New Order. Waar Wolfenstein: The New Order ons middels een alternatieve geschiedenislijn naar de jaren ’60 bracht, waarin de nazi’s nog altijd aan de macht waren, vormt The Old Blood hier een prequel op. De standalone-uitbreiding speelt zich namelijk af in 1946, waar de Tweede Wereldoorlog nog woedt en de geallieerden er alles aan doen om de nazi’s af te stoppen.
Uiteraard ga je in The Old Blood wederom aan de slag met de supersoldaat B.J. Blazkowicz en bezoek je het beruchte Castle Wolfenstein. Zoals je van een uitbreiding kunt verwachten, verandert er echter vanuit gameplayperspectief in deze uitbreiding niet bijster veel. Hoewel Wolfenstein: The Old Blood een aantal nieuwe elementen introduceert, zoals het explosieve kampfpistol en een handige loden pijp, heeft dit uiteindelijk weinig impact op de gameplay. Daar is ook niet veel mis mee, want die zat bij Wolfenstein: The New Order al goed in elkaar. Dit betekent dat je in The Old Blood beschikt over een wapenwiel met brute wapens waarbij je van de meeste ook twee stuks kunt dragen voor maximale vuurkracht.
Business is a-boomin’
Je kunt het echter ook sluipend aanpakken. Over het algemeen wordt het strijdtoneel niet alleen bevolkt door gewone soldaten, maar wandelen er ook twee Commanders rond. Zodra zij jou spotten, roepen ze versterkingen op en krijg je het dus allemaal wat lastiger. Hoewel je dus de botte bijl kunt hanteren en, vertrouwende op je vuurkracht, iedere nazi neerschiet die je ziet, kan je ook proberen de Commanders ongemerkt uit te schakelen. Een leuke mogelijkheid tot tactiek en als je faalt, dan staat je altijd nog een leuke shoot-out te wachten. Irritant is het echter wel als je, zoals bij het eerste hoofdstuk, min of meer geforceerd wordt om deze stealthy speelwijze te hanteren, aangezien het niet altijd helemaal goed werkt. Zeker in de wat opener stukken draait een voorzichtige speelstijl toch vaak uit op een intens gevecht, doordat er altijd wel een nazi is die jou toch gezien heeft.
Rudi en Helga
Het verhaal van Wolfenstein: The Old Blood is opgedeeld in een tweetal acts: ‘Rudi Jaeger and the Den of Wolves’ en ‘The Dark Secrets of Helga von Schabbs’. Hoewel het overkoepelende verhaal niet uitblinkt in kwaliteit, worden de slechteriken Rüdi Jaeger en Helga van Schnabbs op een vermakelijke, stereotype wijze neergezet. Daarnaast zijn de twee acts ook duidelijk anders en bieden ze zo de nodige afwisseling. Terwijl de baasgevechten tegen Rüdi en Helga niet uitblinken, zoals boss fights in shooters zelden echt top zijn, is het een voldoening om ze te verslaan.
Afhankelijk van de moeilijkheidsgraad, speelstijl en vaardigheid ben je al snel een uur of zeven bezig met de twee acts die Wolfenstein: The Old Blood rijk is. Deze speelduur kan nog eens verlengd worden als je op zoek gaat naar de nodige lading collectibles en kan je middels tien Challenge Maps ook diverse confrontaties uit de verhaallijn herspelen met als doel zoveel mogelijk punten te halen. Daarnaast bevat de game nog een leuk extraatje, iedere chapter van The Old Blood biedt namelijk toegang tot een level uit de klassieker Wolfenstein 3D!
Conclusie
Met Wolfenstein: The New Order bracht MachineGames ons vorig jaar al een uitstekende shooter en dat doet de Zweedse ontwikkelaar met deze standalone-uitbreiding nog eens dunnetjes over. The Old Blood doet niet zo gek veel nieuws ten opzichte van zijn voorganger, maar dat is voor een uitbreiding ook logisch. De game zit echter goed in elkaar, biedt een vermakelijk verhaal, twee toffe antagonisten en middels de arena’s en levels uit Wolfenstein 3D een paar leuke extraatjes. Met een prijs van 19,99 euro voor zowel de digitale als fysieke versie, haal je met Wolfenstein: The Old Blood een uitstekende shooter in huis, waarin je weer heel wat uurtjes vertrouwd nazi’s af kunt knallen. Wolfenstein: The Old Blood is dan ook niet alleen een ouderwets goede shooter, maar zeker ook een ouderwets goede uitbreiding!