Lang voordat Peter Jackson aan The Lord of the Rings begon had hij met producent en scriptschrijfster Fran Walsh al plannen om The Hobbit te verfilmen. Om diverse redenen wilde het project maar niet van de grond komen en doken de twee eerst in het Lord of the Rings avontuur. Na het enorme succes van de trilogie kon de verfilming van het kinderboek The Hobbit natuurlijk niet uitblijven. In eerste instantie werd Guillermo del Toro ingehuurd om de regie van de film op zich te nemen en hij besloot direct om een tweeluik van The Hobbit te maken. Del Toro ging in augustus 2008 van start met de pre-productie, maar besloot in mei 2010 toch om uit het project te stappen, omdat hij het te lang vond duren voordat de productie echt kon gaan beginnen. Financiële problemen bij MGM waren mede verantwoordelijk voor dit probleem.
Wat iedereen stiekem hoopte werd op 15 oktober 2010 bekend gemaakt. Peter Jackson zou de regie van The Hobbit op zich gaan nemen. Niet lang daarna kwam ook het nieuws dat er, na overleg met de studio’s, een trilogie gemaakt zou gaan worden. De regisseur maakte in de tijd tussen de twee trilogieën nog een aantal zeer succesvolle films waaronder King Kong in 2005, waar zijn Gollum en motion capture acteur Andy Serkis de hoofdrol van reuze aap speelde.
Jackson heeft voor The Hobbit niet alleen het gelijknamige boek gebruikt, maar ook delen van de Appendices die Tolkien toevoegde aan zijn Lord of the Rings boeken. Hij wilde eigenlijk nog meer materiaal gebruiken, maar de erfgenamen van Tolkien wilde daar de filmrechten niet van vrijgeven.
Na An Unexpected Journey en The Desolation of Smaug is het nu tijd voor de derde film, die in eerste instantie de naam There and Back Again kreeg. Dat is tevens de naam die Bilbo zijn eigen geschreven boek gaf in The Lord of the Rings trilogie. In april 2014 besloot Jackson echter dat The Battle of the Five Armies beter zou passen bij de gebeurtenissen in deze afsluitende film, die zich 60-jaar voor The Lord of the Rings afspeelt.
Het verhaal gaat verder waar The Desolation of Smaug is geëindigd. De dwergen hebben hun thuisland heroverd, maar hebben daarmee een levensgevaarlijke en vooral boze draak de wereld ingestuurd. Zijn wraak is gericht op Lake-Town, aangezien Smaug (Benedict Cumberbatch) ervan overtuigd is dat de mensen in het dorp de Dwergen hebben geholpen. Ondertussen dringt het tot Thorin langzaam door dat hij zijn rijkdom terug heeft en gaat heel ver om deze te behouden. Door zijn obsessie beginnen zijn vrienden zijn vijanden te worden en wordt Bilbo voor een lastige keuze gesteld.
Ondertussen weet iedereen in Midden-aarde dat de berg niet meer door Smaug wordt bewaakt, wat ervoor zorgt dat The Lonely Mountain een aantrekkelijk plek wordt om naartoe te gaan. Niet alleen vanwege de rijkdom, maar vooral vanwege de locatie. Sauron stuurt zijn legers erop af en het is aan de mensen, de dwergen en de elven of ze tegen elkaar of met elkaar de strijd willen aangaan. In een afsluitend episch gevecht van de vijf legers staat de toekomst van heel Midden-aarde op het spel.
Het verhaal volgt heel getrouw het boek en net als in de eerste Hobbit films zijn veel teksten letterlijk overgenomen. Dat is aan de ene kant natuurlijk geweldig, maar dat brengt ook een groot nadeel met zich mee. The Hobbit is namelijk een kinderboek, waardoor het verhaal toch een stuk minder diepgang heeft dan in The Lord of the Rings films. Deze kritiek was er al tijdens de eerste twee films, maar die blijft bij deze film ook bestaan. De belangrijke gebeurtenissen volgen elkaar vrij snel op, waardoor het de hoofdpersonages allemaal wat te makkelijk af lijkt te gaan. Als voorbeeld het mysterie rondom Dol Goldur, waar in de vorige films veel aandacht aan is besteed. In deze laatste film wordt deze verhaallijn in een paar korte scenes afgeraffeld. Er wordt in de film helaas meer tijd gegeven aan spektakel dan aan karakterontwikkeling. De enige personages die uitgebreid de tijd krijgen op beeld zijn Thorin, Fili (Dean O’Gorman), Kili (Aiden Turner) en de elven Legolas (Orlando Bloom) en Tauriel (Evangeline Lilly).
Het acteerwerk van Richard Armitage als Thorin is geweldig. Hij is eigenlijk het enige personage wat een echte ontwikkeling meemaakt en door zijn obsessie steeds gekker gaat doen. Armitage is in staat de subtiele veranderingen in de blik, de houding en de stem van Thorin geweldig neer te zetten. Ook Martin Freeman brengt zijn karakter Bilbo zeer overtuigend en laat ons zijn angst, onzekerheid en bezorgdheid om bijvoorbeeld Thorin prachtig zien.
Ik heb de film in Imax HFR 3D gezien en daar was ik persoonlijk niet zo over te spreken. De 3D effecten zijn in veel scenes geweldig, maar de HFR zorgt ervoor dat alles zo scherp is dat het soms nep lijkt. Daarnaast konden mijn ogen het beeld niet altijd bijhouden. Bij HFR worden er namelijk per seconde meer beelden vertoont en dat is duidelijk te merken. De computer geanimeerde beelden komen denk ik meer tot zijn recht als ze niet in HFR worden getoond. Los van dit kritiekpuntje ziet alles er geweldig uit en is Peter Jackson er wederom in geslaagd Midden-aarde tot leven te brengen. Smaug die los gaat op Lake-town, de geweldige en bijna onmogelijke acties van Legolas en het onvermijdelijke gevecht tussen Azog en Thorin waren mijn absolute favorieten. De grote Battle of the Five Armies had zijn goede momenten, maar haalde het helaas niet bij de enorme gevechten uit The Lord of the Rings films. Er wordt in deze trilogie ook meer gebruik gemaakt van computer geanimeerde karakters en beelden, waardoor het geheel wat minder authentiek aanvoelt. Mensen in kostuums geven een film toch wat meer charme naar mijn mening.
De muziek is wederom gecomponeerd door Howard Shore en is weer een prachtige aanvulling op het verhaal. Het nummer The Last Goodbye van Billy Boyd (Pippin in LOTR) zorgt tijdens de aftiteling voor een prachtig einde.
Ik geef The Hobbit: The Battle of the Five Armies vanwege het geweldige acteerwerk van onder andere Richard Armitage, de prachtige beelden en de geweldige details een welverdiende 4 sterren.
