Na een tien jaar durende carrière als tovenaar is Daniel Radcliffe dit keer te zien in de horror-film Horns. De film is gebaseerd op het gelijknamige boek van Joe Hill, dit is niemand minder dan de zoon van Stephen King. Dus regisseur Alexandre Aja (Piranha 3D, The Hills Have Eyes) heeft prima bronmateriaal in handen.
Horns vertelt het verhaal van Ig Perrish (Daniel Radcliffe) die verdacht wordt van de verkrachting en moord op zijn vriendin Merrin (Juno Temple). Mensen in zijn omgeving twijfelen aan zijn onschuld, aangezien hij altijd een beetje een buitenstaander was. Enkele dagen na de moord wordt Ig wakker met twee hoorns die uit zijn hoofd groeien. Iedereen die de hoorns ziet begint spontaan zijn zonden op te biechten. Met deze kracht probeert Ig erachter te komen wie zijn vriendin in koelen bloede vermoord heeft.
Zoals eerder genoemd speelt Daniel Radcliffe de hoofdrol in Horns. Het is erg te merken dat Radcliffe van het hele Harry Potter-imago af probeert te komen, door zoveel mogelijk nieuwe films te maken en zichzelf als acteur te leren kennen. In deze film moet Radcliffe’s personage een transformatie ondergaan van een onschuldige jongeman tot een duivelse demon. Dit doet Radcliffe erg goed, want Ig Perrish is in het begin van de film een totaal ander persoon dan aan het eind. Daniel Radcliffe heeft al een beetje ervaring met het horror-genre en dat is te merken. Zo speelde hij eerder een goede rol in The Woman in Black uit 2010.
Ig is natuurlijk het belangrijkste personage in de film. De rest van de personages in de film zijn in vergelijking niet zo belangrijk, wat jammer is. Vriendin Merrin, broer Terry en beste vriend Lee lijken een beetje buitengesloten in het verhaal, waardoor je ook minder om ze geeft. Verder zit de film vol met goede acteurs, waaronder Juno Temple, David Morse en Heather Graham. Al speelde Max Minghella, die de rol van beste vriend Lee vertolkt, niet altijd even sterk.
Horns begint heel sterk met de moord van Merrin en de manier waarop Ig hiermee omgaat. Maar al snel gaat het tempo van de film wat omlaag en wordt het verhaal wat zwakker. Je krijgt een heleboel onnodige informatie dat makkelijk uit de film geknipt had kunnen worden, want wat we eigenlijk willen zien is Ig die zijn nieuwe superkracht in werking stelt. Met zijn kracht vertellen mensen hem wat ze graag zouden willen doen, sommige dingen zijn vrij onschuldig zoals een meisje dat veel donuts wil eten maar andere vrij extreem zoals een dochter die haar eigen moeder levend wil verbranden. Dit is erg vermakelijk om te zien en brengt veel humor in de film.
Gelukkig wordt deze kracht niet alleen gebruikt voor de humor, maar ook om de moord op te lossen. Dit is een erg creatieve manier, die we niet eerder in andere soortgelijke films gezien hebben. Het werkt ook erg goed. Ig vordert deze kracht verder in de film en gebruikt hem op steeds andere manieren. De slangen zijn ook een leuke toevoeging. Ze moeten een soort huisdieren van de duivel voorstellen. Alexandre Aja maakt hier goed gebruik van en het voegt daardoor ook een hoop gore toe.
Het gebrek van de film ligt meer richting het einde. Horns is een film die zichzelf in het begin vrij serieus lijkt te nemen als horror thriller. Naarmate het einde van de film dichterbij komt verandert dit drastisch. Het einde van de film had ten eerste al wat korter gemogen, maar dat niet alleen. De film wordt eerder een komedie dan een thriller, wat het hele spannende element volledig wegveegt.
Al met al is Horns een horror thriller die helaas, zoals hierboven genoemd, richting het einde zijn spanning verliest. Ondanks het goede acteerwerk van Radcliffe en van de rest van de cast is de film daardoor toch wat minder sterk. Dit betekent natuurlijk niet dat het een vreselijke film is. Horns heeft zo zijn gebreken, maar is toch vermakelijk. Of de film een bioscoop bezoek waard is ligt er volledig aan of je van het genre houd, want het is niet een film voor iedereen.
De film doet erg zijn best om origineel te zijn, toch pakt het allemaal niet heel goed uit. Daarom krijgt de film 2,5 sterren.
