Na The Dark Knight Trilogy en Inception is Christopher Nolan terug voor een nieuwe film. Samen met zijn broer Jonathan schreef hij het script voor Interstellar en wist hiermee al snel menig topacteur te strikken voor een rol. Weet de film net als al die grote namen ook het grote publiek te boeien? En kunnen we er bijna drie uur lang voor op onze stoel blijven zitten?
Het verhaal
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, het antwoord is een volmondige ja. In de Interstellar begint een groep ontdekkingsreizigers aan de belangrijkste missie uit de geschiedenis van de mensheid. Onder leiding van Cooper, gespeeld door Oscar-winnaar Matthew McConaughey, lijkt de groep ervan overtuigd de mensheid te redden en Plan A tot een goed einde te brengen. Via een wormgat, ergens ver weg in de ruimte, vinden ze enkele planeten waar de mensheid mogelijk een nieuw bestaan op kan bouwen. Zal het hen lukken een geschikte planeet te vinden en vervolgens de gehele wereldbevolking hier naartoe te verhuizen? Ach, er is altijd nog een Plan B.
Vanaf de eerste minuut is de toon gezet. We zien een stokoude Murph, dochter van Cooper, vertellen over de relatie met haar vader en wat voor man hij was. Deze benadrukking van de relatie tussen vader en dochter loopt vervolgens als een rode draad door de film. We zien later meerdere verhalen voorbij komen over Cooper en leren stukje bij beetje meer over hoe hij na het overlijden van zijn vrouw, leefde voor zijn gezin. Zijn dochter Murph en zoon Tom zijn alles voor Cooper en wanneer hij gevraagd wordt voor de missie met onbekende duur, valt de keuze die hij maakt dan ook zwaar bij de rest van het gezin. Grootvader Donald, gespeeld door John Lithgow (bekend uit de tv-serie Dexter) belooft goed op het gezin te passen, als Cooper er maar voor zorgt dat de mensheid niet uitsterft.
Een reeks onverwachte en in het begin van de film ook onverklaarbare gebeurtenissen zorgen er uiteindelijk voor dat Murph en Cooper bij een geheime NASA-basis terechtkomen. Niemand ter wereld weet van deze basis af, aangezien de ruimtevaartorganisatie een paar jaar eerder compleet werd geboycot dankzij een ongeval, waarvan men dacht dat Cooper daarbij om het leven was gekomen. De twee worden in eerste instantie dan ook niet met open armen ontvangen op de basis, maar wanneer Dr. Amelia Brand (Anne Hathaway) de twee onder ogen krijgt lijkt de rust snel weder te keren. Cooper vertrouwd het zaakje echter niet en wil eerst duidelijkheid over de toestand van zijn dochter, die bij ontvangst van hem werd gescheiden. Wanneer Cooper ook Professor Brand (Michael Caine) ontmoet en hij wordt verenigd met zijn dochter, begint het voorbereiden van de missie.
Juist als je denkt het verhaal door te hebben…
…is daar die gigantische plotwending. Nolan zet ons in zekere zin behoorlijk op het verkeerde been, maar dat komt de film meer dan ten goede. Dankzij de afwisseling tussen een flink aantal verassingen en stunts met een ruimteschip blijft de film alle 169 minuten zeer boeiend. Je zal wel denken, stunts met een ruimteschip? Maar McConaughey is in Interstellar een zeer ervaren piloot, die weliswaar wat jaartjes heeft stilgezeten, maar de gedrevenheid en nauwkeurigheid zeker niet verleerd is. Roekeloos kunnen we het ook noemen, want op bepaalde momenten brengt hij zichzelf en de rest van de bemanning wel degelijk in gevaar, maar hier had hij dan ook geen enkele andere keus.
Zo vader, zo dochter
Een aantal namen zijn al genoemd, maar naast hen schitteren nog meer fantastische namen. Dankzij het feit dat de tijd in de ruimte een stukje sneller gaat dan op aarde, worden de thuisblijvers al snel ouder ten opzichte van groep onder leiding van McConaughey. Dochter Murphy is hier eigenlijk toch wel het beste voorbeeld van en niet alleen dankzij haar veelvuldige verschijning in de film. Wanneer de kleine Murph ouder wordt zal de rol overgenomen worden door Oscar-genomineerde Jessica Chastain. Dankzij het versturen van video-boodschappen kan Cooper gedurende de missie in contact blijven met het thuisfront, al verschijnt in het begin alleen zoon Tom voor de camera omdat Murph nog altijd boos is dat hij vertrokken is.
Later kruipt ook Chastain voor de camera om vader Cooper een hart onder de riem te steken, niet wetende of hij deze ooit zal zien, aangezien het voor de bemanning van het ruimteschip inmiddels niet meer mogelijk is om video-boodschappen te versturen. Dankzij deze terugkerende momenten wordt je regelmatig geconfronteerd met de harde werkelijkheid en blijf je je afvragen of de twee elkaar ooit weer in de armen kunnen sluiten. Wij werden hierdoor compleet in de film gezogen, zoals Christopher Nolan dat waarschijnlijk ook bedoeld heeft. Iedere seconde leef je meer mee met de personages en hun avonturen, waardoor je in een gigantische emotionele achtbaan terechtkomt, maar er is meer.
Muzikale begeleiding
Niet alleen het acteerwerk in de film was fantastisch, ook werden flink wat scenes begeleid door de tekenende muziek van componist Hans Zimmer. Hij en Nolan zijn natuurlijk goede vrienden en werkten al eerder samen aan The Dark Knight Rises en Inception. Gelukkig is zijn werk voor Interstellar ook weer van bijzonder hoge kwaliteit en heeft zijn muziek wel degelijk een toegevoegde waarde aan de film. Geregeld komen er stukken van hem voorbij, welke een extra dimensie geven aan de film en dan hebben we het niet over de vijfde dimensie waar in de film geregeld naar verwezen wordt.
Fantastische shots
Films die zich in de ruimte afspelen worden steeds populairder, wat te denken van Gravity die vorig jaar meerdere Oscars in de wacht sleepte. Hierbij voorspel ik alvast dat het op grafisch gebied niet veel anders zal zijn voor Interstellar. Uiteraard leent de ruimte zich perfect voor ruimtelijke shots, maar dat weet Nederlander Hoyte van Hoytema in Interstellar op een geheel eigen wijze te brengen. Zo wordt de diepte extra goed benadrukt wanneer de camera zich in het ruimteschip bevindt en zich focust op een planeet ergens in de verte. Ook de scenes in het niet al te grote ruimteschip van Cooper zijn indrukwekkend en hierbij wordt, ondanks de gewichtloosheid, goed in beeld gebracht hoe beperkt de bemanning eigenlijk is in hun bewegingen.
Conclusie
Al vrij snel na het zien van Interstellar had ik mijn oordeel klaar, wat een topfilm. En op het moment van schrijven, een aantal dagen later, is die mening niet veel veranderd. Zoals ik hierboven al beschreef ben ik zeer te spreken over het acteerwerk in de film en de manier waarop je hierdoor, met slechts een klein beetje inlevingsvermogen, compleet in de film wordt gezogen. Dat een film maar zo weinig moeite hoeft te doen om zoveel emotie bij je los te maken geeft aan dat regisseur Christopher Nolan precies weet wat hij doet. Natuurlijk zijn we dan ook zeer benieuwd wat hij hierna zal gaan doen, gaat hij wellicht een vervolg maken of pakt hij weer een geheel nieuw project op?
Nolan heeft wat ons betreft een goede keuze gemaakt om zich even afzijdig te houden van de superheldenfilms en zich te focussen op Interstellar. Met een geweldige cast heeft hij het voor elkaar gekregen een indrukwekkende film neer te zetten waar je u tegen mag zeggen. Na afloop blijf je in zekere mate zitten met datzelfde mysterieuze gevoel als dat we een jaar geleden hadden toen de eerste trailer werd gelanceerd. Dit, gecombineerd met het feit dat alles klopt aan de film, van de fantastische shots tot aan het acteerwerk van iedere acteur of actrice en van de muziek van Hans Zimmer tot aan de verassende plotwendingen, zorgt ervoor dat Interstellar van ons vijf hele dikke sterren krijgt.
