Sunset Overdrive

“ULTRA ADAMANTIUM TRIPLE OVERCHARGE MEGA COMBO!”

De zware stem galmt door de speakers terwijl ik met een pistool vuurwerk in de lichamen van gemuteerd gepeupel knal, stuiterend van een politieauto naar een parasol en weer terug. Massa’s gutsende energydrink en kleurrijke explosies vliegen in het rond, wat nog meer wanstaltige mutaties mijn kant op trekt. Meer mutanten, meer plezier! Een dreunende drum and bass beat kondigt de komende awesomeheid van de dreigende actie aan. Ik schakel over naar een geïmproviseerd wapen dat volautomatisch dodelijke vinylplaten afvuurt, en bedenk me zelf: het leven is goed in Sunset City.

Insomniac did it again! Met Sunset Overdrive heeft de legendarische ontwikkelstudio Insomniac Games wederom een unieke wereld vol plezier neergezet. Op de Xbox One, nota bene. Was het bedrijf met voorheen trouw aan Sony met Ratchet and Clank en de Resistance-serie, gooit met het nu over een andere boeg door in een bootje te stappen met Microsoft. Een ongekende zet voor de studio. Sunset Overdrive is dan ook een game die in zijn bestaan poogt heel anders te zijn. De langzame, saaie shooter van weleer moet plaats maken voor snelle, over-the-top actie, die zichzelf vooral niet te serieus neemt.

“No seriously those motherfuckers will kill you, though”

De setting van Sunset Overdrive is dan ook verre van serieus te noemen. In het fictieve Sunset City lanceert het gigantenbedrijf Fizzco een nieuwe energydrink: Overcharge Delirium XT, een vloeibaar goedje dat drinkers omtovert tot verslaafde, agressieve mutanten. Het duurt niet lang voordat de gehele stad een eigen apocalyps meemaakt en in quarantaine wordt gebracht. De toegetakelde en verlaten straten zijn nu vrij terrein voor de ‘OD’ (Overdosed), overlevende bandieten en een leger van moordlustige Fizzco-robots. Het perfecte scenario om als overlevende speler compleet tekeer te gaan, in stijl.

Want stijl is wat Sunset Overdrive een uniek product maakt. De game zet jouw neer als de stijlvolle overlevende krijger, die met wat hulp van een aantal andere personages de stad moet redden van Fizzco. Het verhaal sleept je naar verschillende overlevende facties en door humoristische queesten, waarin je continu wordt blootgesteld aan meta-grappen en pakkende referenties. Sunset Overdrive benadrukt zelf dat het een game is, en schroomt dus ook niet wat standaard gameplay-mechanieken op de hak te nemen.

Personages in de game bekritiseren openlijk de uitgekauwde manieren van storytelling of zeggen dat ze het lichtgevende vraagteken boven hun hoofd maar irritant vinden. De game experimenteert daarnaast met grappige respawn-animaties en bijtijds breekt de game de vierde muur op een memorabele wijze. Dit soort droge humor zet de hoofdnoot van Sunset Overdrive, die zeker past in het kleurrijke, over-the-top sfeertje wat de game visueel neerzet.

Tony Hawk met een plasma-rifle

Ook de actie in Sunset Overdrive is gedreven door een unieke stijl. Het overleven van de gevaren in Sunset City doe je namelijk niet door stil te blijven staan, veilig achter je ‘chest high wall’, af en toe een kogel kakkend. Wie in één stuk van A naar B wil komen in Sunset Overdrive, moet zich al bewegend verdedigen tegen de hordes vijanden. De gehele stad is een gigantische speeltuin om in te grinden, te wall-runnen en in het rond te stuiteren: precies hetgeen wat je dient te doen als je niet belagen wilt worden door honderden mutanten.

Terwijl je talloze sprongen en trucs aan elkaar rijgt, heb je de kans om je uitgebreide wapenarsenaal op je belagers te uit te testen. Door stijlvol door de omgeving te dansen en tegelijkertijd een hoop tegenstanders overhoop te knallen, wordt je nog sterker en krijg je beschikking tot uiteenlopende speciale krachten. Je voelt je als een doorgedraaide Tony Hawk met een plasma-geweer en een paar dynamietstaven: behoorlijk bad-ass.

De combinatie van snelheid, vaardigheden en lompe actie maakt het dat Sunset Overdrive vrijwel altijd een genot is om te spelen. Of je nou gewoon wat in het rond klooit in de free-roam of druk bezig bent met een missie, het schieten blijft genieten. Talloze vijanden verschijnen vloeiend op je scherm terwijl je door de stad grind, en stuk voor stuk is het fantastisch om ze al stuntend op te blazen. Daarnaast kent de game legio overdreven krachten en wapentuig (allemaal in vertrouwde Insomniac-saus), waardoor je als speler toch een eigen, knotsgekke stijl kunt opbouwen in al die actie.

Persoonlijk heb ik enorm genoten van ‘The Dude’: een wapen dat knipoogt naar het legendarische The Big Lebowski door bowlingballen af te schieten in menigtes van vijanden. “Abide”, schreeuwt de omroeper nog zo toepasselijk. Een van de vele leuke popcultuur-referenties in Sunset Overdrive.

“I sense some generic quests in my future”

Maar jammer genoeg doet Insomniac Games ook niet veel meer nieuws dan dat, de over-the-top actie. Natuurlijk kun je urenlang met plezier losgaan in de absurde en snelle fun, maar qua missiestructuur kan de game af en toe toch wat oppervlakkig zijn. Er zijn een viertal gave Tower Defense-achtige opdrachten en diverse uitdagingen voor je stunt-vaardigheden, maar in de overkoepelende verhaallijn komt het vaak toch neer op het (wederom) omleggen van een grote groep vijanden. “Haal pakketje X op, breng het naar plekje Y en schiet ondertussen tuig van je harses af – OH GRAPJE, pakketje X blijkt kwijt! Hij kan liggen op locatie A, B of C!” Dit soort standaard gameplay-structuur is Sunset Overdrive rijk, en dat is eigenlijk best ironisch.

Sunset City neemt eindeloos gekopieerde game-mechanieken vrijwel continu (met succes) op de hak, maar trapt zelf meer dan eens in diezelfde clichés. Een beetje meer variatie was op zijn plek geweest, er had immers nog zo veel meer gekund met die over-the-top fun in Sunset City.

Daarnaast weten de verhalende missies ook niet echt lang stand te houden. De hoofdverhaallijn kent een akte of vijf, een handjevol brute eindbazen en een wat teleurstellend einde. Het voelde voor mij niet echt voldoende lang en ik miste toch een lekker overdreven slechterik in Sunset Overdrive-stijl, wat hilarisch uit had kunnen pakken. Verder kun je dan nog even je lol op met een aantal zijmissies, maar de kans bestaat dat je ook daar vrij snel doorheen raast. De missies zijn namelijk wat aan de korte kant en bevatten veelal hapsnap actie-momenten, wat zeker goed bij de toon van de game past, maar het komt de speelduur niet bepaald ten goede.

De echte ‘completionist’ kan gelukkig wel lang uit de voeten met de vele collectibles die Sunset Overdrive kent, of de vijftig pittige Challenges die verspreid zijn over de stad. Je moet toch iets doen om alle leuke wapens, upgrades en wazige kledingstukken te kopen of vrij te spelen.

Conclusie

Sunset Overdrive is zonder meer een van de leukste shooters die ik ooit heb gespeeld. De game combineert stijlvolle, snelle actie met meta-humor en uren over-the-top plezier, en dat alles speelt gewoon heerlijk weg. Het verhaal en sommige missies mogen dan misschien van korte duur zijn, maar het barst van de lach-momenten en mogelijkheden om te ervaren hoe leuk de actie in Sunset Overdrive kan zijn. Lekker tekeer gaan met een handvol absurde wapens, terwijl je in stijl door heel de stad raast of juist complexe vallen zet voor mutanten: het kan allemaal een glimlach op je gezicht toveren.

Ondertussen krijg je ook nog eens de kans om je eigen personage naar wens uit te dossen en je vechtstijl aan te passen en te verbeteren. En telkens blijft het maar genieten van die vlotte actie-momentjes. Insomniac Games mag zeker geroemd worden om de revolutionaire, snelle schietactie die Sunset Overdrive rijk is, maar laten we hopen dat een mogelijk vervolg nét iets meer variatie van deze knotsgekke en vermakelijke actie weet te bieden.