Sherlock Holmes: Crimes & Punishments

Het point en click-genre is al jarenlang op sterven na dood. Waar dit genre vooral in de jaren 90 zijn hoogtijdagen beleefde met titels als The Secret of Monkey Island en Myst, zijn er de laatste jaren nog maar weinig interessante point-and-click-titels verschenen. De Sherlock Holmes-games van Focus Interactive – die beschouwd kunnen worden als doorgeëvolueerde point-and-click-spellen – proberen daar al jarenlang verandering in te brengen, maar helaas zonder succes. Weet het nieuwste avontuur van ’s werelds beste detective meer te overtuigen?

Even geduld…

Vrijwel alle problemen van de vorige Sherlock Holmes-games waren uiteindelijk terug te leiden op een laag productiebudget. De spellen waren duidelijk gemaakt door een klein team met een beperkt budget en dat was vrijwel constant merkbaar. In dit nieuwste deel, dat onder andere op de new-gen consoles verschijnt, is dat helaas niet anders.

Hoewel er duidelijk meer geld geïnvesteerd is in Crimes & Punishments dan in zijn voorgangers (grafisch is het allemaal oké en vooral de sfeer wordt erg goed neergezet), voelt de spelervaring nooit echt “new-gen” aan. Dat komt vooral door de laadtijden: praktisch alles wat je in de game doet, wordt voorafgegaan door een laadscherm. Niet alleen wanneer je tussen locaties reist (iets wat de game vaak van je vereist) zul je een laadscherm moeten doorzitten, ook simpele acties zoals het onderzoeken van een object of ondervragen van een persoon vereisen een laadscherm. Dat is oprecht zonde, want deze interrupties – zelfs al duren ze soms slechts enkele seconden – halen je steeds flink uit de flow van de game. Natuurlijk had dit op de new-gen consoles makkelijk vermeden kunnen worden, maar ja, dat productiebudget, hè?

Leren van deduceren

Net als in de vorige Sherlock Holmes-games dien je in Crimes & Punishments verschillende misdaden te onderzoeken. Het is steeds zaak om eerst bewijsstukken te vergaren, bijvoorbeeld door het plaats delict te onderzoeken of door verdachten en ooggetuigen te ondervragen. Deze bewijsstukken moet je vervolgens aan elkaar linken om zogenaamde “deducties” te maken. Op die manier is het zaak om, gebruikmakende van redenatie en rede, de dader op te sporen.

Dit opsporen en linken van bewijsmateriaal is best vermakelijk en je zult soms echt even moeten nadenken over hoe je de juiste deducties kunt maken. Helaas voelt het vinden en verbinden van bewijsmateriaal nooit volledig natuurlijk. Zo is het opsporen van bewijsmateriaal in de omgeving vaak niet meer dan “over het hele scherm heengaan met je cursor en wachten tot deze blauw oplicht” (wat aangeeft dat er iets interessants te vinden is) en de bewijsstukken kun je net zo lang matchen tot je een (soms veel te vergezochte) deductie vindt. Dit maakt dat je nooit het gevoel hebt alsof jij de detective bent, maar enkel het gevoel krijgt er één te besturen, aangezien Holmes vaak al het denkwerk voor je doet.

Conclusie

Sherlock Holmes: Crimes & Punishments is allesbehalve een slechte game die bovendien een stuk beter is dan zijn voorganger, maar toch is dit niet het Sherlock Holmes-spel waar de fans massaal op zitten te wachten. Hoewel ik me absoluut heb vermaakt met het avontuur van Holmes en het oplossen van moordzaken best leuk is, vervalt de game te vaak in “trial & error”. Ook de alomtegenwoordige laadtijden gooien roet in het eten. Daar staat tegenover dat de game op grafisch gebied een flinke sprong voorwaarts heeft gemaakt en ook de repetitieve gameplay verleden tijd is, aangezien speuren, ondervragen en minigames goed afgewisseld worden. Kortom: hoewel er zeker nog ruimte is voor verbetering, is dit geen slecht new-gen-debuut van ’s werelds beste detective.