Surgeon Simulator

Bibber, Snuggles, Bernard, Tinus, Deen, McDreamy, Ross, Sherman Cottle, Sheldon Cooper, Who, Drake Ramore, House, Jack Shephard, Bob Kelso, Oekter (lees: utker) … we hebben allemaal onze favoriete ‘dokter’. Nu is het tijd om zelf de scalpel ter hande te nemen voor een stevig potje opereren. Surgeon Simulator is als speciale editie voor de PlayStation 4 verschenen en laat je op een nogal bijzondere wijze kennismaken met de wereld van het opereren.

Cynisch falen

Anders dan de naam doet vermoeden, is Surgeon Simulator alles behalve een simulator. Realisme is ver te zoeken, zowel grafisch als qua gameplay. Visueel lijkt het een game van vele jaren geleden, maar ontwikkelaar Bossa Studios heeft bewust voor de cartooneske uitstraling gekozen. Surgeon Simulator neemt zichzelf namelijk totaal niet serieus. Hoewel je natuurlijk graag een operatie tot een goed einde brengt, zal je regelmatig keihard falen met een dode patiënt als gevolg. Heerlijk cynisch verschijnt dan in beeld dat een brute moord heeft plaatsgevonden. En vervolgens mag je weer opnieuw proberen om iemand succesvol te opereren.

Lompe gebreken

Dat operaties zo snel mislukken heeft twee grote oorzaken: de besturing en een gebrek aan uitleg. De besturing is zacht uitgedrukt een verschrikking. De gameplay bestaat uit het besturen van één arm en hand boven de patiënt, waarbij je met L2 de arm kunt laten zakken en met R1 en R2 de vingers samen kunt laten knijpen. Om de hand iets onder een hoek te krijgen, dien je de PlayStation 4-controller te draaien; zowel van links naar rechts als van voor naar achter zorgt ervoor dat de hand en arm een gedraaide positie aan kunnen nemen. Met die mogelijkheden moet je jezelf zien te redden en dat is een behoorlijke klus…

Het pakken van scalpels, botzagen, injectiespuiten, hamers, scharen enzovoort is een hels karwei. Meestal zal het je niet lukken om zo’n instrument netjes rechtop vast te pakken, waardoor het bijna onmogelijk wordt om nog enigszins fatsoenlijk aan de operatie te beginnen. Het openbeuken van een ribbenkast, oppakken van een orgaan of het doorboren van een schedel is op deze manier meer frustrerend dan uitdagend. Natuurlijk is het allemaal met een knipoog en heeft het ook wel wat komisch als allerlei apparatuur en zelfs je horloge in het gapende gat van de patiënt vallen. Het is alleen zo vervelend dat precisie gewoon niet mogelijk is, ook al zou je het willen. En hoe lomper je te werk gaat, hoe sneller de patiënt bloed zal verliezen en uiteindelijk dood zal gaan.

Daarnaast worden spelers volledig in het diepe gegooid. Naam patiënt: Bob. Type operatie: harttransplantatie. Hoe gaan we dat doen: geen idee, zoek het lekker zelf uit. Zonder enige uitleg mag je gaan proberen om de operatie uit te voeren. Nogmaals, dit is geen simulator, dus een succesvolle operatie betekent in dit geval gewoon de hele borstkast eruit zagen, longen weggooien, oude hart eruit snijden, nieuwe hart erin gooien. Et voilà, Surgeon Simulator vindt het een succesvolle operatie. Het is dus vooral een kwestie van zoek en vervang, waarbij je patiënt annex slachtoffer nog een beetje bloed in z’n lichaam dient te hebben om de operatie af te ronden. I’m sure he will live…

Conclusie

Ontwikkelaar Bossa Studios heeft Surgeon Simulator opgezet als een ietwat sadistische trial-and-error game, met een flinke knipoog. Het fijne snij- en zaagwerk is er zeker niet bij, want regelmatig zal je operatie volledig mislukken met alle bloederige en dodelijke gevolgen van dien. Je moet deze vorm van humor goed kunnen waarderen, anders zal je je vooral groen en geel ergeren aan de vreselijke besturing. Het is duidelijk dat dit een game is die oorspronkelijk voor de smartphones is bedoeld.

Voor de meeste gamers is Surgeon Simulator duidelijk een negatief operatieadvies. Mocht je toch de operatiezaal in durven gaan, zorg dan dat je controller met een touwtje aan je pols vastzit. Je zult al snel die DualShock dwars door je beeldscherm willen gooien van frustratie. Patiënt gestorven, tv gestorven.