Het is alweer drie jaar geleden dat Transformers: Dark of the Moon de trilogie afsloot maar Michael Bay start met Age of Extinction gewoon weer een nieuwe reeks. Weet de regisseur de standaard neer te zetten voor de nieuwe trilogie of is de film puur popcorn-vermaak? Je leest het allemaal in deze recensie van Transformers: Age of Extinction. Mocht je het nieuws rondom de Amerikaanse release van dit vierde deel gevolgd hebben dan weet je het al een beetje, Transformers: Age of Extinction scoort niet bepaald goed onder critici maar haalt ondertussen al wel honderden miljoenen dollars binnen. Maar wat is dan de kracht van deze film? Op die vraag is maar één juist antwoord mogelijk, namelijk IMAX.
De film is uitgebracht in IMAX 3D en zoals we gewend zijn van Michael Bay wil hij het beste van het beste. Vooraf was dan ook al bekend dat film werd opgenomen van zogenoemde IMAX Digital 3D Camera’s. Deze bakbeesten zijn dan wel een stuk kleiner en handzamer dan een normale IMAX-camera, maar ze leveren een stuk mooier eindresultaat op. Dankzij de nieuwe technieken vliegen de stofdeeltjes je om de oren en waan je je in de wereld van de Transformers. Ook de geluidseffecten komen dankzij de moderne IMAX-speakers meer dan volledig tot hun recht. Op audiovisueel gebied in Age of Extinction meer van hetzelfde maar dan net weer een stapje beter.
Maar goed, genoeg over de beeld- en geluidskwaliteit, laten we het eens over het verhaal hebben, datgene waar het voor de meeste van ons toch echt om draait. Hoewel het verhaal op zich goed in elkaar zit verloopt alles toch net iets te makkelijk voor onze nieuwe held Mark Wahlberg en zijn prachtige dochter Nicola Peltz. Ondanks dat er genoeg bad-guys zijn in de film, verdwijnen ze helaas net zo makkelijk weer als dat ze op het scherm komen. De één valt uit het raam en de ander krijgt een raket om de oren, dat is zo’n beetje de gemiddelde omschrijving van hoe een bad-guy in Transformers: Age of Extinction het toneel moet verlaten. Ook de op het oog zo sterk ogende robots van de kant van de overheid zijn, als het erop aankomt, amper opgewassen tegen het team van Mark Wahlberg en Optimus Prime.
Aan alles zie je dan ook dat deze film puur en alleen voor de jeugd is gemaakt, en dan spreek ik van een doelgroep tussen de 10 en 18 jaar. De rest zal de film hoogstwaarschijnlijk te simpel vinden spreken van puur popcorn-vermaak. Het was dan ook jammer dat mijn bak na een klein uurtje al leeg was. Met twee uur en drie kwartier duurt de film ook nog eens veel te lang, je moet dan niet alleen nog ruim anderhalf uur door zonder popcorn, maar ook ontbreekt het aan genoeg boeiende gebeurtenissen in de film. Alles wordt behoorlijk uitgerekt wat wederom voor een wow-effect zorgt als je het over de beeld- en geluidskwaliteit hebt, maar alles had ook makkelijk in een film van 90 minuten gepast.
Verder worden Optimus Prime en de klunzige Bumblebee wel verzorgd met een grondige opknapbeurt. Niet alleen veranderd de verouderde Prime in een gigantische blauw-rode truck, onze Bumblebee gaat nog een stapje verder. Waar hij in het begin van de film nog die oude Chevrolet Camaro is transformeert hij later in een luxe Camaro Concept uit 2014. Met dit nieuwe uiterlijk lijken de twee meer dan klaar voor de volgende avonturen. Nu al heeft de film meer opgebracht dan dat deze gekost heeft dus kan de productie van de volgende film al bijna van start gaan.
Toch scoort Transformers: Age of Extinction ook bij ons niet heel erg hoog, maar willen we je wel aanraden de film te gaan bekijken in IMAX 3D. De film komt wat dat betreft namelijk binnen op een stevige tweede plek, achter Gravity, als het om IMAX-waarde gaat. Dankzij het op simpele wijze vertelde verhaal, de veel te lange duur en makkelijke verdwijnen van bad-guys komen we uit op een score van 3 sterren. Als we nog tussen de 10 en 18 jaar waren geweest had de film waarschijnlijk wel wat hoger gescoord.
Rodney: “Een te simpele Transformers-film”
