Hyrule Warriors

Toen Hyrule Warriors vorig jaar werd aangekondigd was ik eerlijk gezegd erg sceptisch. Hoewel het mixen van franchises erg goed uit kan pakken, resulteert het toch vaak in dramatisch slappe producten. Geen wonder dat ik mijzelf sterk afvroeg of de legendarische adventurefranchise The Legend of Zelda en de strategische hack ’n slash game Dynasty Warriors überhaupt samen zouden kunnen boteren. Maar tot mijn grootste verbazing is die combinatie eigenlijk misschien nog helemaal zo gek nog niet.

Want als Hyrule Wariors één ding in ieder geval goed lijkt te doen, dan is het wel de The Legend of Zelda-vibe vasthouden. Elk monster en ook elke boss komen rechtstreeks uit de oude games. En dan ook uit allerlei games uit de franchise. Zo zal je bijvoorbeeld niet alleen enorme Moblins uit Skyward Sword een flink pak slaag mogen geven, maar mag je ook bosses zoals King Dodongo uit Ocarina of Time te lijf gaan. Die laatste zelfs met bommen – op de manier die je gewend bent – en al. Ook het leger dat jij aanstuurt met je personage is geheel in de stijl van die traditionele sfeer. Zo liep in mijn speelsessie een groep soldaten van het koninkrijk van Hyrule achter me aan. Klaar om voor mij hun leven te geven.

Generaal Link

In de kern is Hyrule Warriors vooral een traditionele Dynasty Warriors-game. Een gameserie waarin je met je eigen leger een ander leger te lijf mag gaan. Al klinkt dat een stuk heftiger dan het werkelijk is. Want feitelijk stuur je je soldaten niet aan. Jij als generaal krijgt vooral het doel om de vijandige linies in het veld uit te roeien. Dit doe je door van checkpoint naar checkpoint te rennen en vervolgens de aanwezige monstergeneraals een welverdiende crematie of een zwaardsteek in de ribben te doneren. De voornaamste gameplay is dus het hacken en slashen door enorme menigten van vijanden. Dit doe je elke keer met één van de prominente karakters uit de Nintendo-gameserie. Zo kreeg ik zelf Link onder de knoppen, maar kun je daarnaast ook aan de slag met karakters als Zelda, Impa, Midna en nog een stel anderen. De karakters die jij niet kiest, staan tevens naast je op het slagveld ieder hun eigen kleine legertje aan te voeren.

Naast dat je een karakter kan kiezen, kan je ook per map een wapen kiezen voor je karakter. Zo kun Link bijvoorbeeld aan de slag met een Fire Rod, maar ook met de welbekende Master Sword. Het is maar waar jij je voldoening uithaalt. Combo’s zijn – net als in de Dynasty Warriors-games – gemakkelijk aan elkaar te rijgen en nadat je genoeg klappen hebt uitgedeeld en een balkje hebt gevuld is het uiteraard ook mogelijk om de bijbehorende special moves los te laten. Moves waarmee je gemakkelijk in één veeg een hele groep van vijanden een enkeltje richting de hel geeft. In de demo die ik speelde kreeg ik ook bommen tot mijn beschikking die ik gemakkelijk het veld op kon spammen. Het valt dus te verwachten dat er nog genoeg beroemde items uit de Zelda-serie de revue zullen passeren.

Meer Dynasty Warriors dan Zelda

Hoewel Hyrule Warriors tot dusver in veel opzichten als een Zelda-game klinkt moet ik wel even een dikke maar bij zetten. Want voor het overgrote deel lijkt alles toch meer op Dynasty Warriors dan op The Legend of Zelda. En dan heb ik het voornamelijk over het feit dat de game nog wel eens een buttonbashfeestje kan worden. In de korte demo die ik voor mijn kiezen kreeg, volstond het een beetje op knoppen rammen meer dan zat. En ik had dan ook weinig diepere strategie nodig om verder te komen. Wat de game natuurlijk iets te gemakkelijk en oppervlakkig maakt voor een echte The Legend of Zelda-waardige titel. Ook kwam het feit dat ik totaal niet op mijn leven hoefde te letten de uitdaging niet ten gunste. Al moet gezegd worden dat dit uiteraard een eerste level was, dus die diepgang kan nog komen.

Voorlopige Conclusie

Hyrule Warriors belooft een vreemde eend in de bijt te worden. Deze liefdesbaby tussen Nintendo en Tecmo Koei weet enerzijds perfect de The Legend of Zelda-vibe te bieden, maar anderzijds toch meer nadruk op het Dynasty Warriors-deel te leggen. Al duurt het nog even voor de we definitieve versie in handen krijgen, is de vraag in hoeverre het gaat om een titel met slechts een simpel Nintendo-sausje of een echte waardige titeldrager van de legendarische franchise. Alleen de tijd zal het leren. Al kan de Wii U zeker nog steeds elk steuntje in de rug gebruiken.