De UFC-licentie was vele jaren in handen van uitgever THQ. De diverse UFC-games deden het heel behoorlijk, scoorden nette cijfers en kregen pas in 2010 concurrentie van EA Sports MMA. Helaas ging THQ niet veel later ten onder, maar dat bood Electronic Arts de uitgelezen kans om de UFC-licentie op te kopen. En zo werd er dus niet aan EA Sports MMA 2 maar aan EA Sports UFC gewerkt. Heeft EA het stokje op een waardige manier overgenomen?
Gewenning en mogelijkheden
MMA, mixed martial arts, is al heel wat jaren bezig aan een opmars in Nederland. De vele UFC-wedstrijden worden door een vaste schare fans trouw gekeken en ook zijn er steeds meer plekken waar steeds meer mensen MMA-trainingen volgen. Qua games gaat het nog wat rustiger aan. Geen jaarlijkse release zoals een FIFA of NBA. Na wat jaren van stilte mag Electronic Arts nu proberen om weer een eervolle MMA-game te lanceren in de vorm van EA Sports UFC.
Om positief te beginnen: de basis van EA Sports UFC is geweldig. De gameplay is toegankelijk, maar ook behoorlijk uitgebreid en diepgaand. Een beetje lomp rammen lukt iedereen wel, maar daarmee leg je het al snel af tegen tegenstanders die zaken als blokkeren en submissions goed beheersen. Het is natuurlijk heerlijk om je opponent met een flinke stoot of roundhouse kick knock-out te krijgen, maar een bruut gevecht op de vloer van de octagon is minstens zo tof. Het vergt echter wel wat gewenning om de diverse bewegingen goed onder de knie te krijgen, maar het loont zeker. Niets is zo vervelend om kansloos met je rug op de mat te liggen, terwijl je langzaam steeds meer bloed en wonden op je gezicht ziet verschijnen…
Gelukkig is er een uitgebreid pakket aan mogelijkheden om de verschillende acties te trainen. De standaard Tutorial is niet heel boeiend, maar dankzij een aantal series met uitdagingen (Challenges), kan je vrij snel diverse technieken onder de knie krijgen. Daarbij wordt je prestatie uitgedrukt in de kleur van een band: de zwarte band als je het erg goed hebt gedaan, aflopend tot de witte band als het niet heel goed was.
Weinig inhoud
En over bloed gesproken: visueel ziet de game er schitterend uit. Er is veel tijd gestoken in de presentatie van gevechten, de character models en de sfeer in en rondom de octagon. Zweetdruppels vliegen in het rond bij een flinke trap of stoot, gezichten raken steeds meer bebloed en je ziet echt aan de vechters of ze het zwaar te verduren hebben tijdens een wedstrijd. Daarbij kan je uit een flinke groep UFC-vechters kiezen, inclusief een zevental vrouwelijke vechters.
Helaas is de game inhoudelijk verder erg karig. Naast de eerder genoemde Challenges en Tutorial kan je online vechten, een carrière starten of een losse wedstrijd opzetten. De Carrière-modus houdt in dat je als matige vechter jezelf binnen Ultimate Fighter omhoog probeert te vechten. Tussen de wedstrijden door kan je trainingen uitvoeren om punten te verdienen waarmee je je vechter kunt verbeteren op diverse onderdelen. Deze spelmodus is verder aangekleed met wat filmpjes van UFC-vechters en UFC-baas Dana White. Hoewel White een grote staat van dienst heeft in de echte UFC, zijn de stukjes die hij opvoert net zo lachwekkend als zijn E3-optreden waarin hij verkondigde dat lomp vechten in het DNA van ieder mens zit. En doordat de game behoorlijk veel en lange laadtijden kent, zullen veel spelers alle tussenfilmpjes overslaan om snel weer verder te kunnen. Best jammer, want zo blijft de Carrière-modus vrij oppervlakkig en is het lastig om in de flow te raken.
Naast de vervelende laadtijden wordt de game ook geplaagd door glitches. Het gebeurt niet vaak, maar het is natuurlijk vervelend als bijvoorbeeld je vechter aan de vloer van de octagon blijft plakken en je zo een gevecht onnodig verliest. Dit euvel heeft nog wel de leuke keerzijde dat er op YouTube al volop video’s zijn te vinden van vechters in de meest rare posities dankzij een glitch.
Conclusie
EA Sports UFC is een game met twee gezichten. Enerzijds is de gameplay heerlijk, loont het echt als je veel moves oefent en is de algehele presentatie geweldig. Gevechten kunnen heerlijk intens zijn, inclusief verwonde en bebloede gezichten. Anderzijds valt echter al snel op dat de game inhoudelijk erg karig is. Met de multiplayer kan je natuurlijk oneindig lang vooruit, maar in je eentje ben je toch wel vrij snel klaar met de Challenges en de Carrière-modus. Wat dan nog rest zijn de losse potjes. En het volhouden als je weer naar een laadscherm zit te kijken tussendoor.
Als Electronic Arts een volgende UFC-game nog wat meer ‘body’ mee kan geven en technisch weet te perfectioneren, ligt er zeker een topcijfer in het verschiet. Op dit moment komt EA Sports UFC niet verder dan een 7. Ruim voldoende, maar er had zeker meer in gezeten.