Dragon Age: Inquisition

Dragon Age Inquisition is dé game waar ik het meeste naar uitkijk in 2014. Dit is grotendeels te danken aan het fantastische eerste deel, Dragon Age: Origins uit 2009. Het is vooral de spelwereld van dat eerste deel dat van mij een groot fan heeft gemaakt. De verhoudingen tussen rassen en allianties is altijd interessant. Moeten de mages vrij magie kunnen gebruiken of moeten zij onder strenge controle van de Chantry (kerk) blijven staan? Hoeveel vrijheid moeten de elven krijgen? Hoe verantwoord is het kastensysteem van de dwergen? Naast deze uitdagingen, zijn er ook nog tientallen naties die allen geregeerd worden door koningen, magiërs of democratisch gekozen leiders. Verkenden we in de eerdere delen alleen nog de kleine verschillen, de hele wereld is nu in oorlog. Jij moet als Inquisitor orde op zaken stellen.

De grote baas

Dat betekent dat je bijzonder veel macht gaat krijgen. Dragon Age Inquisition is namelijk absoluut geen lineaire game. Net als in de vorige delen heb je tientallen keuzes te maken, maar omdat er hele volkeren betrokken worden bij deze oorlog, ligt het leven van miljoenen mensen in jouw handen. Dat alles terwijl er ook nog verschillende demonen de echte wereld betreden. Dit kunnen ze doen omdat de Veil (de poort tussen onze wereld en de donkere onderwereld) scheurt op steeds meer plekken. Dit fenomeen is niet te stoppen, behalve door één persoon, de hoofdpersonage. Waarom jij de gave hebt om deze poorten te sluiten weet je niet. Wel maakt het je de belangrijkste persoon in de wereld en dat kan rekenen op mede- en tegenstanders. Je wordt uiteindelijk de Inquisitor, de persoon die niet alleen de wereld beschermd tegen de onderwereld, maar ook de bovengrondse oorlog moet oplossen. De elven komen in opstand tegen de mensen, de mages zijn de Templars helemaal beu, de Grey Wardens hebben het nog druk met de laatste Darkspawn en de Chantry probeert tussen dat alles hun macht te behouden.

De Inquisitor is een leader of leaders. Dat betekent in feite dat de leiders van alle volkeren zich bij jou aansluiten. Je invloed is dus groot en net als in Mass Effect 3 krijgen we een soort kaart te zien waarin we troepen strategisch kunnen aansturen. Deze Wartable geeft een overall beeld van het verloop van de oorlog en ook kun je je eigen agenten opdrachten geven, in de hoop dat ze levend thuis komen. Je gaat dus ook vrienden verliezen! Eén van de plekken waar je troepen gestationeerd zijn in de game is Redcliff, een plaats die we nog kennen van Dragon Age: Origins.

Te paard of te…

Onze demo op de E3 begon echter ergens anders, bij Lake Luthias, een gebied dat op zichzelf al groter is dan de gehele eerste game. De game ziet er daarnaast ook nog eens prachtig uit. Zeker als je bedenkt dat dit een cross-gen game is. Prachtige landschappen met bergen in de verte, beekjes met water kabbelen zachtjes, plantjes dansen vriendelijk in de wind en hier en daar zien we geitjes en konijntjes. Dragon Age Inquisition wordt gemaakt met de Frostbyte 3-engine en dat is duidelijk te zien. Gevechten zijn nooit saai, want de omgeving zal daadwerkelijk veranderen bij de impact van spells. Ook zal de wereld op meta-niveau veranderen, dankzij het World Master System. Dit systeem zorgt ervoor dat het daadwerkelijk merkbaar is als een factie aan het verliezen is in het spel. Ben je jacht aan het maken op Templars, dan zal je ze minder vaak random tegenkomen in de spelwereld. Dit geldt overigens ook voor dieren. Jaag veel op beren en ze zullen schaarser worden.

Dragon Age Inquisition gaat zich afspelen in twee landen en is enorm groot. De introductie van mounts zijn dus geen overbodige luxe. Let wel, ik zeg mounts, geen paarden. Natuurlijk ga je in het begin van de game rijden op paarden, maar in de wereld van Dragon Age kan je ook op andere dieren rijden.

Groter dan ooit

Niet alleen qua graphics, maar ook qua gameplay is Dragon Age: Origins als basis genomen voor Inquisition. Dragon Age is een echte RPG, waarin je een groep van vier personen onder de knoppen krijgt. In principe ben jij één van die vier en volgt de rest van de groep je automatisch. Echter, je kunt iedere member van je groep afzonderlijk besturen. Tijdens gevechten kun je het spel optioneel pauzeren, waarna je de map volledig kunt uitzoomen om alle characters individueel aan te sturen. Deze characters zijn er in alle soorten en maten, warriors, rougues, templars en mages zijn allemaal van de partij. Sowieso kun jij in het begin van de game ook al kiezen uit vier rassen en drie klassen, dus elk spel zal anders verlopen.

Bij een gevecht met een draak werd duidelijk hoe realistisch de game eigenlijk is. Sowieso is de verhouding wel veranderd, waardoor de draken nog veel groter zijn. Het is fijn dat je een draak nu per ledemaat pijn kunt doen. Zo kan een boogschutter zich richten op het hoofd, waarna een warrior de linkerpoot aanvalt en de mage de rechterpoot bevriest. Dat maakt het enorm intens en ook realistisch. Dat de omgeving zich laat beïnvloeden door het vuurspuwen van de draak helpt ook enorm. Rotsen brokkelen af als de staart erlangs gaat en gras vat vlam door de hete adem van het monster. Dit geldt overigens ook voor je mage, die met verschillende krachten verschillende sporen achterlaat in de spelwereld. Er is zelfs een Energize spell, die afgebroken dingen weer kan repareren. Erg tof en ik heb veel zin om de ruim 200 mogelijke krachten te proberen.

Voorlopige conclusie

Qua grootte, combat en graphics gaat het helemaal goedkomen met Dragon Age: Inquisition, echter, het verhaal is altijd het belangrijkste in een Bioware-game. We kunnen nog niet blind zeggen dat dit goed gaat komen, maar Bioware heeft een mooie staat van dienst en kijkt duidelijk naar de eerste Dragon Age. Dat maakt dat ik in ieder geval enorm uitkijk naar Dragon Age: Inquisition. Oktober kan wat bij betreft niet snel genoeg komen.