Batman: Arkham Knight

Al sinds de release van de eerste Batman: Arkham-game droom ik van een spel waarin je zelf mag rondrijden in de Batmobiel. Sterker nog: ik ben ervan overtuigd dat ik – weliswaar onbewust – al sinds mijn geboorte zit te wachten op zo’n game! Nu wordt die prachtige droom eindelijk werkelijkheid met Batman: Arkham Knight. De Dark Knight, een vrij te verkennen Gotham City, new-gen graphics, een flinke trits aan slechteriken en een speelbare Batmobiel: met die ingrediënten kan je recept bij voorbaat al niet meer mislukken.

Hierbij dient allereerst wel aangetekend te worden dat de Batmobiel vooralsnog de enige daadwerkelijk revolutionaire vernieuwing lijkt te zijn in Batman: Arkham Knight. De game bouwt verder vooral voort op de sterke basis van Arkham City, met hier en daar wat kleine verbeteringen. Zo is het combat-systeem uitgebreid met vette environmental takedowns, wat betekent dat Batman zijn vijanden bijvoorbeeld in een zekeringkast of tafel kan rammen. Rocksteady heeft op vrijwel alle vlakken dergelijke kleine verbeteringen doorgevoerd en hoewel dat de gameplay opnieuw ontzettend tof maakt, zullen Batman: Arkham-fans niet meer voor hele grote verrassingen komen te staan. Hebben we dat kleine minpuntje nu gehad? Mooi, dan kunnen we verder met de lof die het spel zo ontzettend hard verdient.

Hell on wheels

De Batmobiel kan eigenlijk gezien worden als het tweede hoofdpersonage in Arkham Knight. Dit technologische hoogstandje staat altijd aan je zijde en wanneer je hem even uit het oog verliest, kun je hem met één druk op de knop naar je toe laten rijden. De Batmobiel is echter niet alleen handig als vervoersmiddel voor Gotham City, hij kan ook tijdens gevechten tactisch ingezet worden. Zo werd Batman op een gegeven moment onder schot gehouden door vijf criminelen. De Dark Knight drukt een paar knoppen in op zijn afstandsbediening en vervolgens zien we hoe de Batmobiel stilletjes achter de nietsvermoedende criminelen opdoemt, waarna een oorverdovend geweersalvo de pechvogels binnen mum van tijd uitschakelt. Crisis averted, swag increased.

Het rijden in de Batmobiel speelt ook een grote rol in Arkham City. Hierbij zul je regelmatig gebruik moeten maken van de wapens die bevestigd zijn op het voertuig. Je stuurt de wagen dan met de linkerstick, om met de rechterstick te richten en te schieten. Bovendien kun je uitwijken naar links of rechts door de triggers in te drukken. Dit heeft een hoog twin-stick shooter-gehalte en om eerlijk te zijn zag het er soms een beetje clumsy uit. Ik hoop dus dat ik spoedig zelf met de game mag stoeien, om te ontdekken of deze vermoedens gerechtvaardigd zijn.

Stealth in het kwadraat

Ook de stealth-gameplay is uitgebreid. De grootste vernieuwing is dat je voortaan de tijd in slow-motion kunt afspelen. Dit kan bijvoorbeeld handig zijn wanneer je snel een groep wilt uitschakelen. Voorheen had je er eentje op stealthy wijze kunnen vermoorden, waarna je werd ontdekt en genoodzaakt was de rest met je vuisten te verbouwen. Dit is in Arkham Knight niet langer nodig: wanneer je een vijand uitschakelt gaat de tijd in slow-motion, waarna je de omringende vijanden met één druk op de knop eenvoudig kunt neerhalen. Dit ziet er ontzettend vet uit, maar het maakt de game wel erg makkelijk. Rocksteady zal dus nog zijn best moeten doen om deze feature goed te balanceren.

Conclusie

Batman keert terug in volle glorie met Arkham Knight. De game ziet er niet alleen prachtig uit, het is ook een compilatie van alles waar Batman-fans al jaren op wachten: een vrij te verkennen Gotham City, een zelf bestuurbare Batmobiel en een groot scala aan toffe vijanden. Bovendien heeft Rocksteady dankzij het uitstel nu de tijd om de game extra op te poetsen, zodat spelers straks écht de ultieme Batman-ervaring krijgen. Het moet wel heel gek lopen wil Batman: Arkham Knight niet één van de beste games van 2015 worden.