Watch_Dogs Multiplayer

Vorige week velde Peter zijn oordeel over Watch_Dogs en uit zijn review bleek dat hij zeer te spreken is over de nieuwe open wereld-game van Ubisoft. Het onderwerp dat echter nog niet ter sprake kwam is de multiplayer. Nadat deze de eerste dagen na release niet soepel functioneerden door een overbelast uPlay, loopt het inmiddels op rolletjes en nu is het tijd om ons oordeel uit te spreken.

Hoewel Watch_Dogs in zijn kern een echte singleplayer-ervaring biedt, bevat de game ook diverse multiplayermodi en daar kan je tijdens het spelen ook bijna niet omheen. Tijdens het verhaal of andersoortige missies zal je niet gestoord worden. Ben je echter Chicago aan het verkennen of gewoon lekker aan het rond kutten, dan zal je soms notificaties ontvangen waarin je wordt uitgenodigd om deel te nemen aan een online spelmodus. Deze notificatie is echter gemakkelijk te negeren en niet storend te noemen.

Met één druk op de knop kan je deze melding echter ook bevestigen en voor je het weet ben je dan bezig met bijvoorbeeld een online race. Sowieso is de multiplayer goed verweven met de singleplayer, want je kunt gemakkelijk met jouw in game smartphone een multiplayermodus opstarten. Hierna word je middels een matchmaking-systeem aan een bestaande sessie gebonden en kun je van start gaan. Deze matchmaking werkt helaas niet altijd helemaal vlekkeloos, zeker kort na de lancering van Watch_Dogs hadden de uPlay-servers het zwaar en was het eerder regel dan uitzondering dat er geen onlinesessie gevonden kon worden.

Berucht

In de multiplayer draait het uiteindelijk allemaal om het verdienen van beruchtheidspunten, waarmee je op zijn beurt weer beruchtheidsvaardigheden kunt verdienen. Hiervan zijn er in totaal zes en deze zijn vooral van invloed op de multiplayer, ze zijn dan ook gelukkig geenszins essentieel om de singleplayer te voltooien. Een enkele skill, zoals diegene waardoor je wapens meer schade doen aan voertuigen, kan het je echter ook offline gemakkelijker maken. Natuurlijk levert goed presteren in de multiplayer meer van deze beruchtheidspunten op, presteer je echter niet zo goed dan kun je ook punten verliezen. Uiteindelijk kan dit er zelfs toe leiden dat je één van jouw eerder verdiende vaardigheden weer verliest.

In totaal bevat Watch_Dogs zes multiplayermodi, waarbij er twee duidelijk boven de rest uitsteken. Een aantal modi komt echter ook niet helemaal uit de verf, zoals bijvoorbeeld ‘vrij spelen’. Dit is met uitstek de modus om Chicago met maximaal acht vrienden of met vreemden te verkennen, maar uiteindelijk is er maar weinig te doen. Zeker doordat de instelling dat je anderen kan verwonden standaard uitstaat, is er weinig opwindends aan het verkennen van Chicago met anderen. Dit komt ook omdat Watch_Dogs zich toch wat minder dan genre-genoten GTA en Saints Row leent om lekker rond te kloten.

Natte krant

Ook onlinerace en de ctOS Mobile-uitdaging bieden de multiplayer van Watch_Dogs niet dat extraatje om er veel speeltijd in te steken. Dit mag echter nauwelijks een verrassing heten, want, zoals in de singleplayer-review naar voren kwam, stelt het rijden in Watch_Dogs nogal teleur. Dit vindt dan ook direct zijn weerslag in deze multiplayermodi waarin rondracen centraal staat en met name de online races hebben hieronder te lijden. Hier trek je met maximaal zeven anderen ten strijde om de race zo snel mogelijk te voltooien. Doordat de gemiddelde auto rijdt als een natte krant is het plezier hierin, ondanks het feit dat je elkaar constant dwars zit met het hacken van paaltjes, verkeerslichten en stoompijpen, snel verdwenen.

Ook bij de ctOS Mobile-uitdaging kan de nodige irritatie de kop opsteken over de handeling van de auto’s en dat is jammer, want het idee van deze uitdagingen is verder goed uitgewerkt. Je speelt hierbij namelijk tegen een gebruiker van de ctOS-app. Terwijl jij binnen een bepaalde tijd alle checkpoints langs moet zien te gaan, is het doel van de app-gebruiker juist om jou hiervan te weerhouden. Hij kan jou hinderen door de gebruikelijke zaken als verkeerslichten en dergelijken te hacken en de politie jouw kant op te sturen. Het vermakelijke kat-en-muisspel dat dit oplevert wordt echter uiteindelijk toch gehinderd door de matige ervaring van het rijden.

Kat en muis

Het optimale kat-en-muisspel wordt in Watch_Dogs dan ook geboden door de online hack-modus. Hierbij moet je ongemerkt data proberen te stelen van een andere speler. Op het moment dat je de hack start, moet je in zijn beurt blijven en wordt hij gewaarschuwd dat er zich binnen een bepaalde radius van hem een hacker bevind. Naarmate de hack vordert, wordt deze radius steeds kleiner en wordt het voor de aangevallen speler dus steeds makkelijker om jou te vinden. Als hacker zal je jouw slachtoffer dan ook regelmatig vanaf jouw verstopplek wanhopig voorbijzien rennen en dat levert al snel het nodige leedvermaak op. Als je echter gevonden wordt, dan draaien de rollen op en wordt je van de jager het doelwit.

In tegenstelling tot jou mag de gehackte speler echter wel dodelijke kracht gebruiken en dus moet je als ontdekte speler zo snel mogelijk zien te vluchten. Kan je ontkomen, ontvang je toch nog de nodige beruchtheidspunten, word je echter gedood dan verlies je deze punten. Vooraf was er bij sommigen de vrees dat je constant aangevallen zou worden tijdens het spelen van de singleplayer, maar deze vrees is geenszins waarheid geworden. Sowieso kun je instellen dat je niet wilt dat er in jouw speelsessie geïnfiltreerd wordt, maar ook als je dat niet doet gebeurt het slechts af en toe en ook kan je niet aangevallen worden tijdens het spelen van missies.

Enigszins vergelijkbaar met ‘online hacken’ is de spelmodus ‘online achtervolging’, waarbij je eveneens één tegen één speelt. Ook ditmaal moet je ongezien blijven, terwijl je jouw opponent constant in het beeld houdt. Meestal loopt dit uit op een lange, wat saaie achtervolging die doet denken aan de achtervolgingen die we kennen uit de Assassin’s Creed-games. De online achtervolging voelt dan ook een beetje aan als het net wat minder aantrekkelijke tweelingzusje. Waarom zou je voor haar gaan als de ander in alle opzichten beter is?

Decoderen

De enige multiplayermodus van Watch_Dogs die nog niet behandeld is, is ‘onlinedecryptie’ en dit is naast ‘online hacken’ de andere topper van de multiplayer. In deze modus moet je soms als team en soms ieder voor zich een bestand in bezit zien te krijgen. Eenmaal in het bezit van een speler kan dit bestand worden gedecodeerd en de speler of het team die het bestand in bezit heeft als het voor honderd procent gedecodeerd is, wint de game. Het bestand kan afgepakt worden door de drager te doden of door een tijdje in zijn buurt te blijven. Hierdoor, en doordat de drager gemarkeerd is op de minimap, is activiteit en beweging van alle spelers een vereiste om te winnen.

Spectaculaire achtervolgingen zijn dan ook vaak het gevolg, Naarmate het spel vordert wordt het steeds spannender. Ook al heb je het bestand voor de eerste negentig procent gedecodeerd, het team (of de speler) die de beslissende laatste procent decodeert, die wint immers. Hoewel dit soms wat oneerlijk aan kan voelen, zorgt dit er wel voor dat spanning tot de laatste seconden gegarandeerd is en dat is nu ook weer net de charme van ‘onlinedecryptie’.

Conclusie

Het is Ubisoft te prijzen dat men ervoor heeft gekozen om de multiplayer van Watch_Dogs een unieke smoel te geven en niet voor de gebruikelijke rits aan spelmodi als team deathmatch, capture the flag et cetera. Wel blijkt dat de ene spelmodus wat beter uitpakt dan de andere. De racemodi worden vanzelfsprekend getroffen door het redelijk beroerde rijmodel en ook het vrij spelen komt niet helemaal uit de verf. Daar staat echter het zeer spannende kat-en-muisspel ‘online hacken’ tegenover, dat perfect past in de wereld die Ubisoft heeft geschapen voor Watch_Dogs. Ook ‘onlinedecryptie’ staat garant voor het nodige spektakel en spanning. De multiplayer van Watch_Dogs is dan ook zeker een vermakelijk extraatje bij een uitstekende game, maar is niet veel meer dan dat.