Final Fantasy XIV: A Realm Reborn: First Week

Final Fantasy, wie is er niet groot mee geworden? Een beetje gamer is bekend met tenminste één van de games uit de franchise die al sinds 1987 bestaat. Wij Nederlanders maakten in 1997 pas officieel kennis met de magie van Final Fantasy toen Square Enix – toen nog Squaresoft – bij de release van Final Fantasy VII besloot om de Europese markt eens NIET te negeren. Zelden werd ik zo meegezogen in een wereld zo groots en zo betoverend. En nooit eerder had ik zoveel uren nodig om een game tot op de bodem uit te wonen. Over de jaren heeft de serie misschien wat aan magie ingeboet, maar Cloud Strife en zijn kornuiten staan in ieder geval voor altijd in mijn geheugen gegrift.

Zou de grootsheid van Final Fantasy zich kunnen lenen voor een MMO? Wis en waarachtig. Dit dachten ze bij Square Enix ook en na een eerder succesvol MMO-experiment in 2002 (Final Fantasy XI) besloot men het acht jaar later nog een keer te proberen met Final Fantasy XIV. Tot ontzetting van de Japanse studio werd de game echter door zowel critici als publiek afgebrand, maar Square Enix bleek een volhouder. De studio haalde de servers na een wereldwijde ramp (Bahamut) offline, ging met een vers team terug naar de tekentafel en kwam naar buiten met een herziene versie die zeer toepasselijk de ondertitel “A Realm Reborn” draagt. De game verscheen in augustus vorig jaar al voor de pc en de PlayStation 3 en afgelopen week is de game officieel gelanceerd voor de PlayStation 4. Hoewel mijn dagen als MMO-speler al ver achter me lagen (één keer raden welke game), kon ik deze herboren verleiding niet weerstaan. Daar gaan we weer…

Op reis in een herboren wereld…

In Final Fantasy XIV: A Realm Reborn hebben we werkelijk te maken met een herboren wereld. We bevinden ons nog steeds in het continent Eorzea van de wereld Hydaelyn, enkel vijf jaar na de desastreuze gebeurtenis, waarin Bahamut de wereld in as legde. De wereld bevindt zich in een staat van wederopbouw en in deze situatie start je als speler in één van de drie startsteden. Je hebt de keuze uit vijf verschillende rassen en een scala aan verschillende klassen die vallen onder vier hoofdcategorieën: fysiek, magie, hand (craften e.d.) en land (grondstoffen verzamelen, bloemen plukken). In het begin zijn enkel de eerste twee beschikbaar. Ik kies, na overleg met mijn vriendin, voor een kleine Lalafell en ga voor de magische ‘Conjurer’ (healer) als klasse.

Na een korte introductie sta ik ineens in Gridania, één van de grote startsteden uit de game. Wanneer je net met een nieuwe MMO begint is het meestal wel prettig om in een kleinschalige omgeving te starten, zodat je even de tijd hebt om in alle rust kennis te maken met de basisprincipes van het spel. Gridania is voor een eerste keer qua omvang overweldigend, maar ook nog eens behoorlijk onoverzichtelijk en ik verdwaalde, ondanks de aanwezigheid van een map-functie, dan ook geregeld. Het zal waarschijnlijk ook te maken hebben met het feit dat Final Fantasy XIV, net als de meeste games in dit genre, in eerste instantie voor de pc is ontwikkeld.

…Met een gamepad

Zeker gedurende de eerste paar uur bleek het navigeren door de vele menu’s voor mij een behoorlijk pittige onderneming. Zelfs de functionaliteit van het touchpad kon het verlangen naar een muis niet wegnemen. Bovendien zul je in een MMO natuurlijk ook met medespelers moeten kunnen communiceren, zeker wanneer je met een groepje avonturiers een dungeon instapt. Ervaring leert echter dat text chat en gamepads ook geen gelukkig huwelijk oplevert. Gelukkig is de PlayStation 4 in staat om een extern toetsenbord en muis zonder problemen te herkennen, waardoor een superieur alternatief altijd voor handen is.

Het klinkt nu alsof de game totaal niet speelbaar is met een gamepad. Deze gewekte indruk wil ik graag even ontkrachten: de game is, zeker tijdens de momenten dat je alleen speelt – en wanneer je met een asociale groep medespelers te maken hebt – prima speelbaar met een gamepad. Met je arrow keys en vier action buttons aan de rechterzijde heb je acht plekken voor hotkeys, en aangezien ze zowel aan de L2- als de R2-button gekoppeld worden, heb je dus de beschikking over maar liefst zestien hotkeys. De verdere besturing van je personage werkt ook uitstekend, waardoor de gamepad tijdens eenzame quest-fases zelfs mijn voorkeur krijgt boven de traditionele toetsenbord/muis-combinatie.

Na de ietwat onwennige eerste paar uur raak ik gelukkig gewend aan mijn nieuwe habitat en quest ik er lustig op los. De game ziet er op de PlayStation 4 prachtig uit (voor een MMO) en zeker voor de Final Fantasy-fan valt er veel te genieten. De referenties aan de verschillende delen uit de franchise steken geregeld de kop op; in het verhaal, de omgeving, maar ook in de muziek. De verschillende quests zijn geregeld niet bijster inspirerend te noemen (al doet Square hier en daar een goede poging), maar een beetje MMO-speler weet dat de game werkelijk pas begint bij het bereiken van de levelcap die hier op 50 ligt. Maar bovenal merk ik dat ik deze ‘Realm Reborn’ niet gemakkelijk weg kan leggen en dat is in het geval van een MMO natuurlijk een vloek en een zegen tegelijk.

Eén personage, meerdere klassen

Zoals ik al eerder beschreef, beschik je in de herboren wereld van Final Fantasy XIV over verschillende klassen. Hoewel het aantal klassen redelijk omvangrijk is, vallen ze allen onder de welbekende MMO-categoriën ‘tank’, ‘healing’ en ‘dps’. Waar Square echter afwijkt van de standaard is dat je als speler ook de mogelijkheid hebt om meerdere klassen met slechts één personage te levelen. Je verandert van klasse door simpelweg een ander wapen in de hand te nemen en je bij de desbetreffende guild aan te melden. Wanneer je een klasse tot level 30 opwaardeert en een andere klasse tot level 15 speelt, verschaf je jezelf ten eerste de mogelijkheid om je eigen hybride personage te creëren die vaardigheden van de verschillende klassen kan gebruiken. Je krijgt echter ook de optie om door te groeien naar een nieuwe klasse. Een voorbeeld: vanuit een level 30 Conjurer en een level 15 Arcanist ontstaat de White Mage-klasse, welke bekend staat als de beste healer uit de game. Dit principe maakt het creëren van een batterij aan ‘alts’ overbodig, aangezien je in de gelegenheid wordt gesteld om alle verschillende klassen met één personage op te pakken.

Hoewel dit op het eerste oog een leuke opzet is van Square, plaats ik twee kanttekeningen. Ten eerste lijkt de hybridisering van de klassen voor een potentieel probleem voor de balans binnen de game te kunnen gaan zorgen. Of dit werkelijk zal blijken, moet de tijd gaan uitwijzen. Ik hoop hier op een later moment nog eens op terug te kunnen komen. Ten tweede zorgt het veranderen van klasse ervoor dat je in deze nieuwe klasse weer op level 1 begint en dus opnieuw vanaf dit level moet gaan questen. Maar wanneer je een quest met een karakter eenmaal hebt volbracht, is deze verdwenen en ook het veranderen van klasse brengt deze niet terug. Nu heb je gelukkig drie startgebieden die in elk geval voor drie klassen de toestroom van quests kunnen garanderen, maar daarna houdt het op. Hoewel zogenoemde ‘levelquests’ en willekeurige events (FATE’s) te allen tijde beschikbaar zijn, worden deze op den duur saai, waardoor je hier niet volledig van afhankelijk wilt zijn. Mocht je meerdere klassen willen levelen op één karakter, houd er dan zeker rekening mee dat je niet zomaar alle quests oppakt die je tegenkomt.

Multiplayer of singleplayer?

Een ander puntje van kritiek kan gevonden worden in de opzet van de verhaallijn waar je belangrijkste quests omheen zijn gebouwd. Final Fantasy is van origine natuurlijk een singleplayer die het van een diepgaand narratief moet hebben. Dit is echter een MMO en Square lijkt soms moeite te hebben om deze vertaalslag te maken. Er wordt gedurende het levelen van je karakter veel nadruk gelegd op het verhaal dat zich geregeld in zogenoemde ‘instanced areas’ afspeelt. Hoewel het een leuke poging is om meer binding met je karakter en de wereld te krijgen, slaat het in mijn optiek de plank een beetje mis. De momenten dat je van de online wereld wordt losgekoppeld, brengen bij mij eerder irritatie naar boven dan dat het voor meer binding met mijn personage zorgt. Daarnaast haalt het zweverige verhaal en de vele lange dialogen die hierbij komen kijken mij ook uit de flow van het questen.

Wat ook opvalt is dat vele gebieden los van elkaar liggen. Hiermee bedoel ik dat het moment dat je een bepaald gebied of een grote stad verlaat, een nieuw gebied apart moet worden ingeladen. Waarom er voor deze opzet is gekozen, is mij een raadsel. Ten eerste wordt het gevoel van een grootse wereld een beetje teniet gedaan. Daarnaast zie ik in de toekomst ook een probleem, wanneer de ‘flying mounts’ geïntroduceerd moeten worden. Dat hadden ze bij Blizzard toch wel beter bekeken.

Ten slotte maakt Final Fantasy XIV: A Realm Reborn, net als zijn afgebrande voorganger, gebruik van maandelijkse abonnementskosten (eerste 30 dagen gratis). Hoewel je geen PlayStation Plus-abonnement hoeft te hebben om van de online service van Square gebruik te kunnen maken, zou dit op den duur voor problemen kunnen zorgen. Hoewel World of Warcraft en The Elder Scrolls Online met hetzelfde verdienmodel werken, zijn er ook voldoende gratis speelbare MMO’s. De vraag is of Final Fantasy over voldoende kracht en persoonlijkheid beschikt om abonnees op de lange termijn binnenboord te kunnen houden. Met veel partijen die strijden om hun puntje van de MMO-taart zou dit nog een extra lastige onderneming kunnen blijken. De tijd zal het leren.

Voorlopige conclusie

Hoewel een weekje natuurlijk bij lange na niet genoeg is om een gefundeerde opinie over een game van deze omvang te vormen, kan ik wel stellen dat mijn terugkeer naar het MMO-genre mij tot nu toe prima bevallen is. Er mag dan ook voorzichtig worden gesteld dat Square Enix zich prima heeft weten te revancheren. Final Fantasy XIV: A Realm Reborn kan met recht een herboren wereld worden genoemd; de game oogt prachtig op de PlayStation 4 en de Final Fantasy-referenties vliegen je bij vlagen om de oren (ja, ook hier vinden we een Cid). Ook de vertaalslag naar een gamepad is zeker niet onverdienstelijk gemaakt, al krijgt het toetsenbord en de muis in dit genre altijd de voorkeur. Er kleven echter ook een paar puntjes aan de game die ik tot nu toe als een nadeel ervaar. Een wat langer verblijf in Eorzea zal moeten uitwijzen of deze nadelen kunnen worden weggenomen of dat het definitieve minpunten zullen worden. Ik kom hier over een maand graag op terug.