The Sly Trilogy (Vita)

“Hey Leon, heb je zin om de Sly Trilogy voor de Vita te reviewen?”, werd mij gevraagd. Is de Paus katholiek? Wordt Destiny revolutionair? Is Engelse drop het lekkerste drop dat er is? Natuurlijk heb ik zin om de Sly Trilogy te reviewen! Zeker aangezien ik – tot mijn schaamte – moet bekennen dat ik de originele games nooit heb gespeeld op de PlayStation 2. Na een korte downloadsessie start ik de eerste game op en zodra het logo van ontwikkelaar Sucker Punch in beeld komt, hoor ik meteen al dat iconische *PLING*-geluid. Beloond worden met bronzen trofee nog voordat ik het startscherm heb bereikt? Ik hou nu al van deze game.

Van goed naar beter

Die eerste trofee luidt het begin in van vele uren speelplezier, want al snel valt op hoe goed Sly 1 de tand des tijds doorstaan heeft. Natuurlijk: de game is anno 2014 in geen enkel opzicht meer vernieuwend (spullen kapotslaan voor muntjes heb ik inmiddels al zo vaak gedaan dat ik er een boek over kan schrijven) en de structuur van het spel, waarbij je constant tussen kleinere levels reist in een hub, voelt enigszins gedateerd aan. Desalniettemin is het wonderbaarlijk dat de game bijna 14 jaar na zijn release nog steeds vermakelijk is. Vooral het feit dat je constant beloond wordt met nieuwe vaardigheden, maakt het moeilijk om dit platformavontuur weg te leggen.

De eerste Sly is echter slechts een voorproefje op al het moois dat de tweede game, Band of Thieves, gaat brengen. Dit is namelijk het schoolvoorbeeld van hoe je een goede sequel maakt. De sterke basis van het origineel blijft behouden, wat betekent dat de focus nog steeds ligt op stealth en stelen, maar het spel is op vrijwel alle vlakken verbeterd en er zijn zoveel nieuwe dingen toegevoegd dat je je, na het uitspelen van het eerste deel, meteen weer vol enthousiasme op Band of Thieves zal storten. De game voelt in alle opzichten als een evolutie van zijn voorganger en dat is vooral te merken aan de spelwereld. Deze is een stuk opener van opzet, wat voor een minder claustrofobisch gevoel zorgt. Bovendien is één van de grootste irritaties uit het eerste deel – het feit dat vijanden en gevaarlijke objecten je steevast bij één enkele aanraking het leven kostten – verleden tijd.

Jennifer Lawrence

Na de grote evolutie die deel 2 bracht, valt Honor Among Thieves een beetje tegen. De game is zonder twijfel vermakelijk en doet niet onder voor Band of Thieves, maar Sucker Punch kleurt wel erg binnen de lijntjes. Waar de ontwikkelaar met het tweede deel toonde hoe je een innovatieve sequel maakt, is dit derde deel vooral een veilige herhalingsoefening. Daar is natuurlijk niks mis mee – seks met Jennifer Lawrence is ongetwijfeld ook de tweede keer nog lekker – maar het wow-effect is wel verdwenen.

Iedereen die net als ik zijn Vita-games graag in een doosje koopt om zo ruimte op zijn geheugenkaart te sparen, dient overigens gewaarschuwd te worden. De game card van deze “trilogie” bevat namelijk enkel Sly 1 en 2; je krijgt een downloadvoucher om het derde deel kosteloos uit de PlayStation Store te halen. Hiervoor zul je wel ruim 2,5GB op je geheugenkaart vrij moeten maken. Een grote schoonmaak is dus waarschijnlijk een noodzaak.

Niks nieuws onder de zon

De Sly Trilogy verscheen eerder al op de PlayStation 3. Die versie bevatte niet alleen de drie games, maar ook een reeks minigames die je met de Move kon spelen. Helaas zijn deze spelletjes (die ook prima speelbaar zouden zijn met het touchscreen) grofweg verwijderd uit de Vita-versie. Daar krijgen we niks voor terug en dat is erg jammer; een paar extra features hadden zeker niet misstaan. Overigens wordt er überhaupt weinig gebruikgemaakt van de speciale Vita-functies. Of je dat een gemis vindt, mag je zelf bepalen.

Conclusie

Met de Sly Trilogy voor de Vita haal je drie van de beste platformers uit het PlayStation 2-tijdperk in huis. Hierbij dient aangetekend te worden dat Sly 2: Band of Thieves het absolute hoogtepunt van de collectie is; Sly 1 voelt op sommige momenten net iets te gedateerd aan en Sly 3 is vooral een vertrouwde herhalingsoefening. Dat neemt niet weg dat je voor slechts drie tientjes ontzettend veel uren speelplezier in huis haalt. Het feit dat ik lange treinreizen dankzij de Sly Trilogy leuk begon te vinden, zegt wel genoeg…