Strider

Strider. Wellicht zegt de naam van deze game je vrij weinig, want de oorsprong van deze game ligt in de arcadehallen. Eind jaren ’80 van de vorige eeuw, om precies te zijn. Enkele jaren later werd de game nog voorzien van een versie voor de NES, maar verder dan dat is Strider nooit gekomen. Best opvallend, aangezien deze actievolle, side-scrolling platformer best populair was. Destijds, in elk geval. Maar hoe goed weet de game zich anno 2014 staande te houden op de pc en consoles?

Lekker tempo

Hoewel de game Strider tot voor kort ver achter ons lag, heeft hoofdpersoon Strider Hiryu wel vaker zijn opwachting gemaakt in een game. Zo was hij in diverse Marvel vs. Capcom-titels aanwezig. Dit jaar is het echter tijd om terug te gaan naar de oorsprong van Strider met de remake van de gelijknamige game. Daarin moet Strider Hiryu het opnemen tegen de kwade Grandmaster Meio.

De weg richting het einde, die je ongeveer 6 uur wel kan bezighouden, is erg retro. Veel afzonderlijke ruimtes met vrij eenvoudige vijanden, om vervolgens een mini-boss of level boss tegen te komen. In het begin heb je alleen je Cypher sword tot je beschikking, maar al snel kom je de nodige upgrades tegen. Krachtige uithalen, glijden, speciale vaardigheden… het zorgt allemaal voor een heerlijk tempo, want zeker in de eerste levels kan je redelijk als een losgeslagen gek door de omgeving rennen en blind om je heen hakken, springen en glijden. Op dit vlak excelleert Strider dan ook echt: vloeiende acties, een lekker tempo en een leuke level boss op zijn tijd.

Lomp hakwerk vs tact en beleid

Toch mist de game af en toe net iets finesse om de frustratie weg te halen. Je levensmeter vult zich niet automatisch aan, dus zeker richting het einde van een level en een boss fight zul je wel voorzichtig zijn. Niets is zo vervelend om met een amper tot de helft gevulde levensmeter aan een beslissend gevecht te beginnen. En het gebeurt regelmatig dat je door een druk gebied moet, vaak vol turrets, richting een eindbaas. Het is nostalgisch pittig hierdoor, maar wees wel voorbereid om regelmatig een stuk over te moeten doen. Vooral richting het einde van de game schiet het niveau stevig omhoog. Het lompe hakwerk uit de eerste levels moet dan echt plaats gaan maken voor wat meer tact en beleid.

Uiteindelijk zorgt een mooi visueel plaatje samen met een vloeiende gameplay voor een fijne ervaring. De omgevingen ogen sfeervol en zeker op de pc – en nieuwe consoles – erg scherp. De besturing is tevens heerlijk, waardoor je zonder al teveel moeite je draai kunt vinden. Voor je het weet sta je vijanden uit elkaar te hakken en de meest lompe bazen te bevechten, terwijl je in een razend tempo beweegt. Oefening baart kunst, dat geldt ook voor Strider, maar ook de minder begaafde gamer kan een klein kunstwerkje afleveren.

Conclusie

Strider brengt een nostalgische game op een fijne manier naar de pc en consoles. De game ziet er goed uit, kent een eenvoudige maar doeltreffende besturing en schotelt je een actievol avontuur voor met interessante upgrades om te verdienen. De plank wordt af en toe mis geslagen door het nostalgische level design en de sterke variatie qua moeilijkheidsgraad, maar dat mag de pret niet drukken. Als je over een gezonde dosis doorzettingsvermogen beschikt, is dit voor een bescheiden bedrag een fijne remake.