Mario & Sonic at the Sochi 2014 Olympic Winter Games

De Olympische Spelen in Sotsji weten Nintendo en Sega ook een vierde excuus te geven om hun sport- en partygame uit te brengen. Daarbij lopen de ontwikkelaars wel tegen een nieuwe uitdaging aan, want voor het eerst verschijnt de game op Nintendo’s nieuwste telg: de Wii U! Ook in Mario & Sonic op de Olympische Winterspelen: Sotsji 2014 doen de loodgieter en de egel alles om elkaar compleet af te troeven. Gaat het duo voor goud of weet het zich nog niet eens te kwalificeren?

Nintendo-sterren dansen op het ijs

Inmiddels wordt de Mario & Sonic-serie volgens een vrij vast recept gebrouwen. Net als zijn voorgangers biedt ook deze Sotsji 2014-versie een uitgebreide collectie van minigames, die (uiteraard) gebaseerd zijn op olympische sporten. Ditmaal krijgen we tien verschillende minigames voorgeschoteld van traditionele sporten zoals schaatsen, sleeën en (ongetwijfeld publieksfavoriet) curling. Binnen deze sporten zijn daarnaast ook enkele varianten te vinden (zoals ook op de echte Spelen het geval is), zo is het schaatsen bijvoorbeeld onderverdeeld in short-track en de 500 meter sprint.

Naast deze traditionele verzameling zijn er nog acht ‘bijzondere’ zogeheten Dream Events toegevoegd. Want Nintendo en Sega zouden uiteraard zichzelf niet zijn als de game niet alsnog over-de-top ging. Hoewel deze minigames wel gebaseerd zijn op sporten, nemen ze de kaders niet zo letterlijk. Je moet bijvoorbeeld denken aan een race met sledes waarbij je niet door paarden, maar door Bullet Bills wordt voortgetrokken. Andere voorbeelden zijn een sneeuwbalgevecht en een partijtje kunstschaatsen waarbij je tevens een toneelvoorstelling opvoert. Tja, je moet nou eenmaal multigetalenteerd zijn als je ooit als gamekarakter bij Nintendo of Sega aan de bak wil.

Roestige besturing

Achttien verschillende minigames klinkt als een hoop waar voor je geld. Toch valt dat jammer genoeg erg tegen. De meeste lijken simpelweg te veel op elkaar. Zo bestaat de besturing vaak slechts uit het simpel balanceren van je Wiimote, of je nu aan het schaatsen, snowboarden of skiën bent. Daarnaast is de besturing soms ook gewoonweg problematisch zoals bij het ijshockey of kunstschaatsen, wat ertoe leidt dat je simpelweg op knoppen begint te rammen en maar hoopt dat het goed komt. Het ergste hierbij is nog wel het feit dat er slechts uitleg van de besturing wordt gegeven in de singleplayer-modus. Dit terwijl de game zich zou moeten richten op het samenspelen. Waarom, Nintendo?

Gelukkig is niet elke game zo oppervlakkig. Zo gebruik je bijvoorbeeld bij curling bijna alle mogelijkheden van de Gamepad en Wiimote. Voor het schuiven van de stenen gebruik je de Wiimote en op de GamePad bekijk je het verloop van de baan. Op deze wijze voegt het tweede scherm alsnog een laagje extra diepgang toe. Jammer genoeg geldt dit slechts voor één minigame. Bovendien voegt Mario & Sonic op de Olympische Winterspelen: Sotsji 2014 voor het eerst in de serie onlinefuncties toe. Jammer genoeg gelden die maar voor vier van de achttien minigames. En dan zijn het nog niet eens de uitspringers…

Conclusie

De enige medaille die Mario & Sonic op de Olympische Winterspelen: Sochi 2014 weet binnen te halen is een erg roestige. Ook al ziet de game er prachtig uit en zijn sommige minigames best wel vermakelijk, de besturing is veel te simpel en oppervlakkig om je aandacht voor langere tijd vast te houden. Nintendo en Sega willen te graag een duizendpoot zijn, waardoor het grootste deel van de game te oppervlakkig overkomt. Veel maakt namelijk niet gelijk goed. Hoewel de ideeën goed zijn, is meer diepgang de volgende keer gewenst. Mocht je dus de Olympische Spelen uit Sotsji willen herbeleven, dan kun je beter een stapel aan tv-opnames regelen. Ach, over twee jaar weer een kans…