The Legend of Zelda: A Link Between Worlds

The Legend of Zelda: A Link To The Past is tot de dag van vandaag nog steeds één van de beste games aller tijden! De SNES-klassieker wist met slechts 16-bit de mal te leggen voor praktisch elke Zelda-titel tot nu toe. Iets meer dan 21 jaar later durft Nintendo het aan om de epos nieuw leven in te blazen met A Link Between Worlds. De vraag is enkel: gaat het om een vervolg of heeft de knaap met de groene maillot toch slechts een opknapbeurt gehad?

Link To The Past 1.5

Om maar gelijk met de deur in huis te vallen; ja en nee. Enerzijds is A Link Between Worlds een op zichzelf staand verhaal. Anderzijds leunt de game toch eigenlijk wel erg flink op zijn 16-bit-voorganger. Waar je in de klassieker de strijd mocht aangaan met de kwaadaardige tovenaar Agahnim, mag dat ditmaal met de clowneske bad guy Yuga. Een type à la Ghirahim uit Skyward Sword. Oftewel een mysterieus figuur waarvan je al niet eens het geslacht kan afleiden. Yuga bezit een kleurrijke verfkwast waarmee hij/zij/het iedereen in een schilderij kan veranderen. De clown gebruikt die krachten enkel niet om de nieuwe Picasso te worden, maar voor ietwat meer duistere doeleinden. De toekomst van Hyrule staat op het spel en er is slechts één jongen die daar verandering in kan brengen. Je raadt het al, tijd om die blonde prinses weer eens te redden!

Qua verhaal staan de beide titels dus praktisch op één lijn. Hetzelfde geldt voor het thema van de game. Net als in A Link To The Past ligt ook ditmaal de focus op twee parallelle werelden. Link stamt zelf uiteraard uit het ‘rustige’ en bijna idyllische Hyrule. Het koninkrijk waar de blonde Aphrodite Zelda haar scepter zwaait. Lijnrecht daartegenover staat de wereld van Lorule. Een wereld die gehuld is in duisternis en op de rand van verwoesting en afbrokkelen staat. Het verhaal dwingt onze jonge held uiteraard af om in beide werelden de nodige tempels te doorlopen en vrede te brengen. Waar hebben we dat eerder gehoord? Oh ja, A Link To The Past! Beide titels zijn voor een groot deel dan ook vrijwel identiek aan elkaar. Toch doet A Link Between Worlds het allemaal net even anders…

Vrijheid voor geld

Hoewel de game stevig steunt op het fundament dat de SNES-game heeft achterlaten, zitten er ook geheel nieuwe facetten aan de game. De grootste verandering zit hem in twee geheel nieuwe aspecten. In tegenstelling tot veel andere titels in de The Legend of Zelda-reeks staat de vrijheid namelijk centraal deze keer. In plaats van benodigde voorwerpen te vinden in dungeons, kun je ze nu simpelweg huren en later ook kopen van de mysterieuze Ravio. Een apart figuur in paarse kledij die zich met behulp een paar kleine smeekbedes prompt als vaste bewoner in je casa del Link vestigt. Door de voorwerpen die hij aanbiedt kun je eindelijk zelf volledig bepalen in welke volgorde je de tempels aanpakt. Je handje wordt eindelijk niet meer beetgehouden en je kunt eindelijk van je overbodige rupees af. Binnen de kortste keren valt namelijk het gehele assortiment aan voorwerpen af te huren. Pas wanneer je het loodje legt moet je de gehuurde voorwerpen weer verplicht afstaan aan de bedelaar.

Hoewel deze toevoeging vrijheid biedt in het spelverloop gaat dat jammer genoeg gedeeltelijk wel ten koste van de algehele spanning. De magie van The Legend of Zelda-games zit hem dikwijls toch in het ontdekken van de wereld. Nu weet je elke keer al vooraf welk wapen je nodig hebt voor welke tempel. Gelukkig zijn de tempels wel héél anders vormgegeven dan die uit A Link To The Past. Nintendo heeft slim gebruikgemaakt van de 3D-mogelijkheden en zo een complexe diepgang in de puzzels gecreëerd. Het resulteert zich in een bijna perfect huwelijk tussen oud en nieuw. De tempels bieden een aantal van de beste eindbazen en puzzels die de serie ooit gezien heeft. Dat komt uiteraard gedeeltelijk door het kunstzinnige karakter van de game.

Pittoresk meesterwerkje

Onze jonge held kent natuurlijk nog een andere bijzondere vaardigheid! Dankzij een mislukte aanval van baddy Yuga kan de jonge held namelijk zelf in de muur kruipen. Hierdoor kun je een 2D-versie van Link langs muren en wanden verplaatsen. Dit levert een nieuwe dimensie op in de bekende klassieke spelwereld, waardoor allerlei nieuwe vormen van puzzels en diepte ontstaan. Zo zul je bijvoorbeeld soms zelf muren moeten creëren om van A naar B te moeten komen. En mocht je het avontuur net iets te kort vinden met zijn twintig uur aan speeltijd, kun je altijd nog aan de slag met de veel moeilijkere Hero Mode. Een modus waarin Link veel meer schade krijgt en maar weinig hartjes vindt. Nintendo bewijst dat het nog steeds innovatief is en de The Legend of Zelda-franchise nog steeds kan evolueren na al die jaren. The Legend goes on!

Conclusie

Een écht vervolg op A Link To The Past valt het niet te noemen. Toch maakt dat eigenlijk niets uit. Nintendo weet met A Link Between Worlds een tijdloze klassieker perfect te combineren met een modern laagje. Het voelt en speelt dan ook als een geheel andere game. Op Ocarina of Time 3DS na is dit – hands-down – dan ook de beste handheldversie in de franchise in generaties. De legende wordt met zoveel charme en kunde gebracht dat deze game zeker een plaatsje naast zijn voorganger verdient. Als je verliefd was op A Link To The Past, dan biedt dit avontuur namelijk genoeg nieuws om je weer compleet naar zich toe te trekken. Één zekerheid heb ik dan ook. Het is wel duidelijk waar menige 3DS mee gevuld zal zijn de komende tijd!