Sonic: Lost World

Hallelujah! SEGA lijkt eindelijk het gouden ei – de gouden egel – te hebben gevonden! Hoewel Sonic en 3D niet de meest geslaagde combinatie lijkt te zijn is er eindelijk een formule gevonden waarbij de blauwe egel wél tot zijn recht komt. Hoewel het duidelijk is dat SEGA flink heeft meegekeken met de besnorde loodgieter Mario, hebben we met Sonic: Lost World misschien wel de beste 3D Sonic-game tot nu toe in handen. Ook al kan de egel nog genoeg leren..

Als vanouds mag Sonic ook ditmaal weer de strijd aangaan met de altijd aanwezige antagonist Doctor Eggman. De besnorde, corpulente doctor heeft deze keer een groep van dierenvrienden van Sonic en Tails gevangen genomen op de wereld Lost Hex. Om over die wereld controle te houden, maakt hij gebruik van de kracht van een groep slechteriken genaamd de Deadly Six. Al vrij snel verliest hij uiteraard die controle en mag – wonder boven wonder – zijn aartsrivaal Sonic weer het vuile werk opknappen. Nou ja, met een beetje hulp van Eggman zelf dan.

Het is niet het meest originele verhaal en misschien best kinderlijk, maar de cut scenes weten soms wel een lach af te dwingen. Sonic: Lost World lijkt grotendeels te leunen op zijn aardig succesvolle voorganger Sonic Colours. Lost World biedt namelijk net als diens voorganger een combinatie tussen 2D en 3D-gameplay. Het is de bedoeling dat je via een soort ‘on rails’-route van A naar B weet te komen. Nou is dit niet nieuw binnen de franchise, maar SEGA heeft eindelijk wat drastische veranderingen aangebracht in het assortiment van de egel. Zo gaat hij eindelijk een versnellinkje lager…

Trage egel?

Ja, dat hoor je goed. Sonic die een stapje terugzet! Hoewel snelheid uiteraard dé gimmick van de Sonic-games is, levert dat niet altijd de beste gameplay op. Door zich daar volledig op te focussen heeft SEGA namelijk al aardig wat wanproducten op de markt weten te brengen. In Lost World kan de egel eindelijk gemakkelijk een stapje terugnemen. Hierdoor krijg je meer controle in de levels en krijg je soms zelfs de mogelijkheid om de levels te onderzoeken. Want ja, die zijn soms flink wat voller dan de doorsnee rechte routes. Dit kan voor de snelheidsfanaten wel soms ten koste gaan van de snelle gameplay.

SEGA heeft bij de meeste levels meerdere paden aangelegd. Daarnaast blijf je door de toevoeging van rode muntjes – net als in Sonic Colours – nu soms ook echt doorzoeken om een level compleet te behalen. Hoewel het zwarte garen hiermee in feite weer wordt uitgevonden, maakt het de levels wel een stuk diepgaander. Diepgaand genoeg om terug te keren van tijd tot tijd.

Super Sonic Galaxy

Naast de controle over je snelheid is er nog een belangrijk aspect veranderd. Zo zul je niet meer abrupt stoppen zodra je tegen een muur of een obstakel aanbotst. In plaats daarvan blijft de blauwe egel gewoon stug doorrennen en heeft hij simpelweg lak aan de zwaartekracht. Een lak aan zwaartekracht die hij waarschijnlijk heeft afgekeken bij zijn besnorde concurrent. De werelden ademen namelijk voor een groot deel het Super Mario Galaxy-gevoel. Hoewel het ‘jatten’ van elementen an sich niet bepaald aangemoedigd wordt in de game-industrie, weet SEGA hier toch een ontzettende goede combinatie te leveren. De reeks van losse planeten – met soms hun eigen vorm van zwaartekracht – brengt namelijk een perfect landschap voor de snelle gameplay van de blauwe egel.

Net als de Mario-games weet Sonic: Lost World namelijk ontzettend veel afwisseling te bieden. Sommige levels focussen zich voornamelijk op het zo snel mogelijk via een bepaalde baan naar het einde van het leven te komen, terwijl anderen meer zoekmogelijkheden en diepgang bieden. Ook keren de power-ups uit Sonic Colours gelukkig weer terug. In plaats van Sonic in een lame trage weerwolf te veranderen of een zwaard in zijn handjes te duwen, krijgt hij daarmee enkele verandermogelijkheden die wél logisch zijn. Eindelijk!

Toch is nog niet alles koek en ei in de wereld van de blauwe egel. Vond je Dark Souls namelijk moeilijk? Ontmoet Sonic. Het concept van het spel is na al die jaren nog steeds even genadeloos. Heb je namelijk eindelijk een paar honderd ringen verzameld, waarmee je trots de ranglijsten wil halen? You’re gonna be fucked! Doorgaans zul je net voor de eindstreep wel een keer meedegenloos geraakt worden. In plaats van een paar ringen mag je dan gelijk gedag tegen je gehele schat zeggen. Daartegenover zijn de Deadly Six – de eindbazen – dan weer allesbehalve uitdagend. Het is een onbalans die wat twijfels oproept over de doelgroep die SEGA voor ogen had met Lost World. Wil deze game zich op kinderen richten of toch op een ander publiek?

3DS

Hoewel de Wii U- en 3DS-versie grotendeels overeen komen qua stijl, verhaal en eindbazen, zijn er toch aardig wat verschillen aanwezig. Dat is één van de knappe resultaten van deze Sonic-game. Want hoewel de games grotendeels hetzelfde aanvoelen, zijn de leveldesigns compleet anders. Beide games zijn door een ander team in elkaar gezet, waardoor ze allebei het spelen waard worden. Het is fijn om te zien dat SEGA niet voor de simpele route heeft gekozen, maar juist twee verschillende games gecreeërd heeft. Het is alleen wel erg jammer dat de overzetting van de cutscènes op de 3DS ontzettend slecht gedaan is. Dat wordt kijken op de Wii U of op YouTube..

Conclusie

Hoewel Sonic: Lost World op zowel het gebied van gameplay als design flink naar Super Mario Galaxy leunt, is dat eigenlijk de beste stap die de serie in jaren heeft genomen. Eindelijk valt Sonic namelijk te besturen zoals hij bestuurt hoort te worden. Snel doch soepel. SEGA heeft de aanzet die ze met Sonic Colours deden flink verbeterd en nu mogelijk wel eens de beste 3D Sonic-game tot nu toe gecreëerd. Hier en daar had er wel wat meer balans mogen zitten en de snelheidsfans moeten misschien even wennen, maar ook zij zullen uiteindelijk wennen. Onze roodgemutste loodgieter mag eindelijk zijn borst wel weer eens nat maken! SEGA, mogen ze zo voortaan vaker?