Puppeteer

We gaan weer met poppen spelen, maar nu niet meer voor spek en bonen. We waren immers al eerder hands-on gegaan met Puppeteer en dat was niet mis. Het enthousiasme zit er zeker in, maar hoe houdt onze held Kutaro stand in de volledige versie van de game? Puppeteer is niet veel veranderd ten opzichte van de previewversie en dat is positief.

Marionetten

Nog even een opsomming van het verhaal dat al in de preview is verwerkt. Puppeteer is een stuk duisterder en grimmiger dan LittleBigPlanet, maar het verhaal wordt vooral op een sprookjesachtige manier verteld. Het hele poppenspelen, een lelijke heks, een fee en een jochie dat op avontuur moet. Het voelt heel fijn en vertrouwd aan. Het hoofdpersonage is Kutaro en hij moet de gemene Moon Bear King en zijn gigantische tijger tegenhouden van het kwaad. Ze vangen namelijk de zielen van kinderen, die dan verplicht worden aangesteld als poppenwachters in het kasteel. Ook Kutaro is een puppet en hij heeft zijn hoofd verloren. Zijn hoofd is opgegeten en hij is dus een marionet. Echter, Kutaro blijkt de koning niet te dienen, hij wil hem verslaan. Met behulp van de lelijke heks en zijn vliegende kattenhulpje Ying Yang gaat hij op avontuur om zijn hoofd terug te halen en de kinderen hun ziel terug te geven. Het wordt allemaal fantasierijk verteld, als een echte marionettenshow. Het verhaal voelt tijdens het vertellen wel ietwat statisch aan.

Show must go on

Ja, een echte show is het in Puppeteer. Middels rode doeken aan weerszijden van het podium moet het lijken alsof je dit avontuur vanuit de zaal beleeft. Wij weten wel beter, want met de controller in de hand bestuur je Kutaro. Puppeteer is een ouderwetse 2D side scroller en zelfs zo ouderwets dat in de meeste gevallen het level is verdeeld in wat je op het scherm ziet. Er zijn alleen maar gebeurtenissen gaande wat je ziet. Gaat je buiten beeld, dan verdwijnt het oude stuk level direct en krijg je een heel nieuw scherm met gebeurtenissen te zien. Dit kan erg handig zijn, want verder in de game krijg je nieuwe krachten, zoals afweren. Schietende planten, andere wezens die op je schieten, vijanden die cirkelzagen loslaten. Je kunt het ontwijken, maar ook afweren en terugkaatsen om vijanden neer te halen. Wordt het even te moeilijk voor je of verlies je constant hoofden – ofwel levens, dan keer je gewoon terug naar het vorige deel van het level. De vijanden zijn dan weer even weg.

Afweren is niet zomaar een extra, je zult het echt moeten gebruiken, naast je schaar. In gevecht met grote bazen of planten die schieten kun je vaak weinig met je wapen. Door af te weren, wat je drie keer achter elkaar kunt doen en daarna moet laten opladen, en naar de vijand te richten, kaats je het afgeschoten wapen van de tegenstander terug en maak je hem dood. Vaak is het bij bazen een kwestie van afweren en ze raken met hun eigen geschut, waarna je kleine quick-time events moet voltooien om de bazen beetje bij beetje te verslaan.

Diverse verschillen

Ongelooflijk hoe divers een game kan zijn qua omgevingen. Uiteraard, het heeft allemaal dezelfde stijl, maar kleurverschillen, donkere levels, lichte levels en vele thema’s maken Puppeteer heel variabel. Toegegeven, de gameplay is niet heel complex en divers, maar de verschillende hoofdstukken zorgen hier dus wel weer voor. Toch is dit niet helemaal genoeg, maar de drukte van de levels geven een extra dimensie. Zoals in de preview te lezen is, moet je soms door bladeren knippen, vleermuizen of touw om door levels te manoeuvreren. Heel tof hoe dit steeds iets lastiger blijkt, ook bij het verslaan van bazen. Dit zorgt voor snelheid en oplettendheid in Puppeteer. Het is zo dat je moet blijven opletten om hoofden te pakken, want bepaalde hoofden heb je nodig om zielen te kunnen bevrijden en Ying Yang sparkles vrij te kunnen laten. Deze sparkles kun je verzamelen tot de honderd, waarna je een nieuw leven krijgt.

Sfeer en verzamelen

Puppeteer blijft even sfeervol en leuk door de gehele game. Soms kom je frustrerende momenten tegen omdat het je even moeilijk wordt gemaakt, maar echt snel dood ga je niet. Als je vlug genoeg je afgeslagen hoofd oppakt, is er niets aan de hand. Verder maken de omgeving, de kleuren, de muziek en de grafische stijl Puppeteer als een heerlijke game om te zien en om te spelen. Bovendien heeft het spel een redelijke replaywaarde, want met uitspelen ben je niet direct klaar. Je kunt hoofdstukken nogmaals spelen als je verzameldrang hebt. Per level kun je een bepaalde hoeveelheid hoofden verzamelen en zielen bevrijden. Een gedreven speler gaat dus gewoon door of speelt Puppeteer nog een keer helemaal uit. Je fantasie slaat waarschijnlijk op hol.

Conclusie

De verwachting van de eerdere speelsessie wordt waar gemaakt. Puppeteer is een sterke PlayStation-titel die op het concept van 2D-platformer voortborduurt. De game heeft een grappige, maar grimmige sfeer qua verhaalvertelling en sfeer. Lekker duister en gemeen en de combinatie van echt avontuur en de blijk van een marionettenshow is tof gedaan. Puppeteer is kleurrijk, bevat leuke muziek en bevat veel diverse omgevingen. Door de vrij simpele besturing en gameplay zorgen deze omgevingen voor meer spanning, meer anticipatiedrang en oplettendheid. Het concept van de poppen, diverse wapens en krachten is goed uitgewerkt en als je verzameldrang hebt, kun je Puppeteer gemakkelijk nogmaals spelen. Het spel lijkt makkelijk, maar het wordt ons steeds iets moeilijker gemaakt. Puppeteer is dus zeker iets om naar uit te kijken.