Killer is Dead

En daar is er weer eentje, een game waarbij een recensie deze nooit van een eerlijk oordeel kan voorzien. Eerder schreef ik al iets soortgelijks over Lollipop Chainsaw en hetzelfde geldt voor de volgende titel van ontwikkelaar Grasshopper Manufacture. Ook Killer is Dead is namelijk een spel binnen een bestaand genre, maar weet hier een originele game omheen te bouwen. Hoe zit het echter met de kwaliteit?

Excessief en mysterieus

In een futuristische wereld zijn ruimtereizen, bionische ledematen en moorden op opdracht aan de orde van de dag voor Mondo Zappa. Deze 35-jarige man leent zijn zwaardkundigheid aan de zogenaamde Bryan Execution Firm. De cliënten zijn slachtoffers van gevaarlijke criminelen en het is dan ook aan de speler om de uithoeken van de wereld op te zoeken en deze figuren onschadelijk te maken – en zoals we allen weten gaat dat nou eenmaal het beste met onthoofding. Bloedvergiet is dan ook eigen aan deze game, maar Killer is Dead moet het gelukkig allerminst hebben van het soms ietwat excessieve geweld.

Het plot is namelijk nogal wat gecompliceerder dan deze eenvoudige beschrijving doet vermoeden. Dromen, een duistere kracht van de maan, onduidelijke motieven en het mysterieuze verleden van Zappa bieden voer voor een interessant plot. Niet elk hoofdstuk lijkt daadwerkelijk wat toe te voegen aan het algehele verhaal, maar al met al is Killer is Dead zeker een game waarvan je het einde wilt bereiken. Al is het alleen om de mysterieuze, losse eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Wat dat betreft blijven er na het voorbij rollen van de credits helaas nog te veel vragen over om het spel aan iedereen te kunnen aanraden. Een uniek plot is namelijk wel aanwezig, maar de speler krijgt hiervan gedurende het avontuur niet iets te weinig informatie mee.

Stijlvol hakken

Net als Lollipop Chainsaw draait het in Killer is Dead voornamelijk om het in elkaar hakken van tegenstanders en hierbij blijkt je katana een waardige kompaan. Je zult voornamelijk een enkele knop gebruiken om je zwaard rond te zwaaien en veel te ontwijken met een andere. Veel combo’s zijn er niet, maar gelukkig blijven de gevechten interessant door een focus op timing en de mogelijkheid om je bionische arm om te vormen naar respectievelijk een geweer, een boor en een laserkanon. Dat het allemaal wel wat simpel blijft, is echter zeker jammer te noemen.

Aanzienlijk minder jammer is dat de gevechten zich in rap tempo voltrekken. Tegenstanders vallen je snel aan en ook jij kunt er wat van. Je krijgt dan ook snel het gevoel dat je daadwerkelijk een oppermachtige baas bent. Tot je natuurlijk een flinke klap voor je harses krijgt en je jouw tactiek wellicht een tikkeltje moet wijzigen. Het merendeel van de tijd ben je echter gewoon aan het beuken en voel je jezelf de man. Helaas blijft dit gevoel – zonder de zijmissies mee te tellen – slechts zo’n vijf uur hangen. Echt lang is de game dus niet.

Maakt dat uit? Niet echt. Waar je mentaal kunt worstelen met het plot, kunnen je ogen genieten van de grafische stijl van de game. Die is namelijk een lekkere mix van cell shading met een tikkeltje realisme en doet denken aan de eerste indrukwekkende teaser van No More Heroes. De vormgeving is dan ook beslist één van de hoogtepunten van Killer is Dead.

Conclusie

Kenners van Suda51 en Grasshopper weten vrijwel precies waar ze aan beginnen bij Killer is Dead. Een ongelooflijk stijlvol avontuur qua plot en graphics kenmerkt de game het beste, maar jammer genoeg komt niet elk element goed tot zijn recht. Met name het plot lijdt dankzij een niet al te optimale uitleg hiervan. De game is bovendien erg kort. Het zijn allemaal gegevens die Grasshopper’s titels wel vaker kenmerken, waardoor Killer is Dead net als zijn broertjes en zusjes een hate it or love it-spel is geworden.