We hebben er bijna zeven jaar op moeten wachten, een volwaardig vervolg op Company of Heroes. Met twee uitbreidingen werd de levensduur van het origineel nog wel wat gerekt en diverse mods hielden de stemming er goed in. Toch bleven fans smachten naar een tweede deel. Door de financiële situatie rondom THQ was het even afwachten wie de game zou overnemen. SEGA bleek het slagvaardigst en na een paar maanden uitstel kunnen we nu eindelijk aan de slag met Company of Heroes 2. De lat ligt alleen wel heel erg hoog sinds het eerste deel…
Indrukwekkend
Company of Heroes 2 neemt je mee naar het Oostfront. De zeer herkenbare, Band of Brothers-achtige omgevingen van het eerste deel laten we achter ons. Deze keer draait het om de Russen die hun moederland verdedigen tegen de Duitse invasie. Een invasie die in het echt vrij onverwacht kwam en het pact tussen de USSR en de Duitsers al snel in de prullenbak deed belanden. In de singleplayer van dit tweede deel beginnen we in het jaar 1952 en maken we kennis met Lev Abramovich Isakovich, een Russische militair die ergens in Siberië achter de tralies zit. Als zijn voormalige bevelhebber op bezoek komt en een dagboek op tafel gooit, begint een serie flashbacks die de rode draad vormen van de verhalende campagne. Heel spannend of bijzonder wordt het verhaal helaas niet, we zijn in de loop der jaren al heel wat gruwelijkheden gewend vanuit de vele WOII-games, maar natuurlijk is het alleen maar een opwarmertje voor de diverse missies.
Zeker voor de ervaren Company of Heroes-speler begint de singleplayer vrij traag. Ontwikkelaar Relic denkt duidelijk ook aan gamers die nog niet bekend zijn met de serie, want je wordt behoorlijk aan de hand meegenomen langs de basismogelijkheden van de game. En al snel merken fans van het eerste uur dat er qua gameplay niet direct heel veel veranderd is. Het komt allemaal herkenbaar over, het voelt vertrouwd en het klinkt ook zeker vertrouwd! De kracht van Company of Heroes zat voor mij voor een groot deel in het overweldigende van elk slagveld, waarbij explosies en geweerschoten voor een indrukwekkend stukje audio zorgden. Ook nu weer is het geluid dik en dik in orde en kan je heerlijk opgaan in het gevecht.
Veel dynamischer
Visueel heeft de game twee gezichten. Als je snel naar wat cutscenes of stukjes gameplay kijkt, is het allemaal verre van indrukwekkend. Zes jaar geleden was Company of Heroes nog echt heel mooi, nu is het zelfs op wat krachtige pc’s en met hoge settings niet veel meer dan “wel aardig”. Toch wel een gemis in een tijd waarin pc-games juist kunnen laten zien dat het platform ideaal is voor veel eye candy. Het tweede gezicht van Company of Heroes 2 is daarentegen best fraai. Explosies zien er tof uit, het oogt heerlijk als ergens flink wat vuur woedt en de omgevingen hebben vaak veel details. Helaas overheerst een beetje een teleurstelling, want na zeven jaar en met een nieuwe engine hadden veel spelers toch stiekem ook gerekend op een grote, grafische stap vooruit.
De nieuwe engine zorgt op het gebied van gameplay wel voor wat vernieuwingen. Zoals in eerdere previews besproken, vallen vooral de mogelijkheden (en uitdagingen) van sneeuw en ijs en het nieuwe True Sight-systeem op. Om bij het laatste te beginnen: het bekende line of sight-principe (wat kunnen spelers en hun manschappen zien) is nu veel dynamischer. Het is geen grote cirkel meer die een bepaald gebied beslaat, want een heuvel met puin of een gebouw zal nu echt je zicht blokkeren. Tijdens het verplaatsen verandert je gezichtsveld dus continu. Iets om rekening mee te houden als je de aanval inzet, maar ook iets waar je je voordeel mee kunt doen als je een groepje vijanden in een hinderlaag wil laten lopen.
Sneeuw en ijs kunnen eveneens vriend en vijand zijn. Je troepen kunnen de barre kou niet zonder meer doorstaan en moeten soms opwarmen om niet te sterven door onderkoeling. En een goede sneeuwstorm kan ineens het zicht van alle troepen drastisch beperken, wat voor leuke verrassingen kan zorgen. Bespaar jezelf een rookgranaat en gebruik zulke moment om snel een goede flankeerpositie in te nemen en het kan je succes behoorlijk versnellen. Daarentegen zorgt ijs voor handige sluiproutes, maar ligt er ook het gevaar op de loer dat je troepen of voertuigen dwars door het ijs worden geschoten. Een risico om zeker rekening mee te houden. Gelukkig zijn je troepen wel wat wendbaarder en kan je ze nu ook over kleine obstakels zoals zandzakken helpen. Het lijkt een kleine aanpassing, maar gezien het belang van dekking zoeken is het voor een squad soms echt het verschil tussen leven en dood.
Leuk extraatje
In een uurtje of 10 kan je jezelf wel door de singleplayer vechten, uiteraard afhankelijk van de uitdaging die je opzoekt en je ervaring als speler. Zelfs op een vrij laag moeilijkheidsniveau kan je best een pittige kluif hebben tijdens de missies, maar de fanatieke spelers van het origineel doen er verstandig aan om meteen het niveau wat op te schroeven, dat maakt de ervaring van de singleplayer een stuk leuker. Overigens heeft Relic wel gedacht aan de echte nieuwkomers met een uitgebreid Tactics-gedeelte vol met tutorials en speltips. Het is zeker aan te raden dit even (vlot) te doorlopen, ook al krijg je tijdens de singleplayer behoorlijk wat uitgelegd.
Naast de singleplayer zijn er nog wat hapklare brokken te spelen in de modus Theater of War. Hierin vind je diverse solo-uitdagingen, co-op missies en skirmishes, waarbij de kansen vaak niet in je voordeel zijn op de papier. Een leuk extraatje, maar het echte werk is natuurlijk de multiplayer. Zowel voor wedstrijden tegen computergestuurde tegenstanders als tegen mensen biedt Company of Heroes 2 een hele vermakelijk online component. De eerder genoemde wijzigingen qua gameplay met sneeuwstormen en dynamisch zicht zijn ook hier weer aan de orde en zorgen voor leuke variaties en tactische mogelijkheden tijdens de gevechten. Het voelt allemaal vertrouwd aan, maar misschien ook wel iets tè vertrouwd. De formule was natuurlijk al ijzersterk, maar ik kan me goed voorstellen dat veel mensen op iets meer ‘wow-factor’ hadden gerekend.
Conclusie
Company of Heroes 2 heeft de loodzware taak om een geweldige RTS op te volgen. Het dynamische weer, wat meer flexibiliteit van je manschappen en het True Sight-systeem zijn een prettige ontwikkeling en houden de gameplay enerzijds vlot en anderzijds tactisch. Ook kan dit tweede deel weer vertrouwen op een geweldig stukje audio, waardoor je je helemaal kunt onderdompelen in de diverse settings. Deze zaken maken het dat je snel de tijd vergeet tijdens het spelen.
De medaille heeft wel een keerzijde. Grafisch is het wel mooier dan het origineel, maar het verschil is na zeven jaar tijd niet heel groot. Wees gewaarschuwd dus als je een fan bent van grafische pracht en praal. Lelijk is het zeker niet, maar vandaag de dag weet het niet echt te imponeren. En voor sommige spelers zal het gegeven “meer van hetzelfde” jammer zijn, want waar het origineel nog echt voor een frisse wind in het RTS-genre zorgde, doet dit tweede deel dat nauwelijks. Toch neemt dit alles niet weg dat de gameplay staat als een huis en dat dit voor liefhebbers van RTS-games heel wat maanden speelplezier kan verzorgen.