Reus

Maandelijks verschijnen er blockbusters waarvoor tientallen of zelfs honderden miljoenen euro’s worden besteed aan de ontwikkeling en marketing. De versmalling van de markt door het wegvallen van klassieke B-titels, die langzaam maar zeker worden opgeslokt door deze gigantisch AAA-titels, zorgt voor een interessante ontwikkeling op kleinschaliger niveau: de opkomst van creatieve, innoverende en ingenieuze indie-games. Reus, het eerste project van de tweekoppige Nederlandse indie-ontwikkelaar Abbey Games, voldoet perfect aan die omschrijving.

Bijzonder

Al direct bij het opstarten van Reus weet je dat Abbey Games iets bijzonders heeft geproduceerd. Een doorsnede van de aarde wordt vanuit een 2D-perspectief gepresenteerd. We zien een smalle strook oppervlak, veel aarde en een aardkern. Felle kleuren stralen je tegemoet en met het scrollen van de muis zoomen we langzaam in op een stuk oppervlak van deze stilistisch vormgegeven aarde. Het is nog allemaal dor, droog en levenloos. Schijn bedriegt echter, want vanuit de aarde rijzen goddelijke reuzen op. Deze reuzen vertegenwoordigen bergen, oceanen, bossen en moerassen. Elk met hun eigen natuurlijke krachten, is het aan jou de taak in deze god-game om met behulp van deze kolossen de aarde leven in te blazen.

Om een leefbaar oord voor mensen te creëren, hebben de reuzen de beschikking over het scheppen van drie soorten grondstoffen: planten, dieren en mineralen. Elke reus kan zo zijn eigen scheppingen maken. Zo is de ‘bos-reus’ bedreven in het scheppen van planten voor voedsel en kan de ‘oceaan-reus’ kippen maken. Met de introductie van deze grondstoffen op een gebied, dat is omgetoverd tot bewoonbaar land, ontstaan de mensen. Een nederzetting wordt gesticht en met de aankomst van de homo sapiens is het aan jou de taak om ze tot dienst te zijn. Elke opgerichte nederzetting, of dat er nou één in een moeras, woestijn, of bos is, heeft namelijk één eigen project. Een opdracht waaraan voldaan moet worden om progressie te maken. Zo vereist een school de ontwikkeling van technologie en een graanschuur een bepaalde hoeveelheid voedsel.

Oogt makkelijk, maar dan…

Om deze projecten te voltooien, dienen de reuzen met elkaar samen te werken om de bestaande aarde zo efficiënt mogelijk te maken. Het plaatsen van een mijn naast een berg lijkt nog logisch, maar al snel worden de talrijke combinaties zo omvangrijk dat je door de bomen het bos niet meer kan zien. Daarnaast bestaat er ook de mogelijkheid van een synthesis-vaardigheid, waarbij bestaande grondstoffen verbeterd kunnen worden. Zo kan een bessenstruik efficiënter worden in het produceren van voedsel, wanneer deze via het gebruik van een kracht van een andere reus wordt gemuteerd in een tomatenplant. Waar deze cross-over van krachten in het begin nog vrij eenvoudig lijkt in de tutorial-fase, wordt het al snel vrij ingewikkelder. Zonder een echt overzichtelijke handleiding aan te reiken, dien je als speler zelf aan te leren en te onthouden welke kracht op welke kracht toegepast kan worden, om zo langzamerhand nederzettingen uit te bouwen en nieuwe krachten voor de reuzen vrij te spelen.

Het gebruik van krachten en ontwikkelen van beschavingen vereist tegelijkertijd ook een precaire balans. Als je namelijk meerdere nederzettingen in verschillende soorten klimaten tegelijkertijd hebt, dien je goed na te denken over welke krachten van de reuzen geüpgraded moeten worden. Daarnaast ontwikkelen de zachtaardige en in vrede levende mensen zich langzaam ook tot echte klootzakken, die pakken wat ze willen en oorlog stichten wanneer dat in hun belang is. Tenminste, wanneer je niet goed oplet en je een nederzetting langzaam maar zeker de verkeerde richting opstuurt door het onjuist gebruik van de grondstoffen en krachten die tot je beschikking zijn.

Conclusie

Reus is niet alleen een prachtig vormgegeven god-game, maar ook een machine van door elkaar heenlopende systemen. Kies je voor die ene hendel, dan breng je een hele kettingreactie op gang. Om de game dan ook volledig te gebruiken zoals Abbey Games dat bedoeld heeft, is ervaring vereist. Er zullen onwennige uren zijn in het begin, waarin je wat aan het klooien bent met de krachten van je reuzen en het gebruik van je grondstoffen. Heb je het spel eenmaal door, dan word je beloond met een simplistisch ogende game die verrukkelijk diep gaat. Het is echter niet aan iedereen gelegen om die eerste paar uren door te komen.