Het Witte Huis wordt door de Amerikaanse geheime dienst ook wel ‘Olympus’ genoemd en zoals de titel Olympus Has Fallen al suggereert, het oude monument gaat er aan. Het is natuurlijk niet de eerste keer dat dit op het witte doek gebeurd, heeft deze actiefilm genoeg in huis om de sloop toch nog interessant te maken?
Olympus has Fallen begint met een korte introductie waarin de Amerikaanse presidentsfamilie aan ons wordt voorgesteld. President Benjamin Asher (Aaron Eckhart), First Lady Margaret (Ashley Judd) en hun zoon Connor (Finley Jacobsen) zijn op vakantie, maar de pret is snel over als zich er een zwaar ongeluk voordoet. De familie wordt uiteen gescheurd en Secret Service agent Mike Banning (Gerard Butler) verliest door het voorval zijn baan als beveiliger van de president. Banning krijgt bureauwerk toebedeeld, maar niet voor lang. De Noord-Koreanen zetten de aanval op het Witte Huis in gang en weten het bolwerk van de Amerikaanse politiek te bezetten. Banning is de enige overlevende en speelt de ogen en oren voor de tijdelijke president Trumbull (Morgan Freeman). Zal het hem lukken de bezetting van de Noord-Koreanen te stoppen en daarmee de president en Amerika van het noodlot te redden?
Kanonnenvoer of de sterkste?
Hoewel Olympus Has Fallen een redelijke actiefilm had kunnen worden is het helaas een flinke teleurstelling geworden. Het plot is niet erg diepgaand en de actie valt tegen. Het plot heeft regisseur Antoine Fuqua proberen uit te diepen met het eerste deel van de film, waarin de presidentsfamilie is te zien. Helaas voegen deze scènes niets toe en wordt de tragedie die de familie hier overkomt al snel van tafel geveegd. Ook is er bijna geen aandacht voor de historie van het Witte Huis. Hier en daar zijn enkele opmerkingen naar de bouw van het huis of een oude president, maar daar blijft het bij. Dit had nog vergeven kunnen worden als de actie in de film van hoogstaande kwaliteit was geweest, maar ook hier laat Olympus Has Fallen geen sterke indruk achter. De actie kan bij vlagen nog redelijk genoemd worden. Zeker de bestorming van het Witte Huis heeft sterke punten. Het grote plaatje is jammer genoeg lachwekkend ongeloofwaardig. In de eerste helft van de film zijn de agenten van de Secret Service niets meer dan kanonnenvoer die amper terugvechten, terwijl de Noord-Koreanen ongelofelijk goed samenwerken. In de tweede helft van de film kan Agent Banning het echter met gemak in zijn eentje af en is hij opeens onoverwinnelijk. Deze totale ommekeer liet mij niet los en liet mij meerdere keren lachen van ongeloofwaardigheid. Terwijl ik juist door de actie en spanning op het puntje van mijn stoel had moeten zitten.
Bruce Willis de tweede
Gelukkig weet de cast de film nog een beetje te redden. Aaron Eckhart doet het redelijk als president, al mist hij het vermogen om echt als een staatsman van het grote Amerika te voelen. Rick Yune weet de bad-guy Kang sterk neer te zetten en ook Morgan Freeman als tijdelijke president heeft zijn talent weer eens getoond. Hoewel dit echt niet zijn beste rol is en hij niet heel vaak in beeld is, weet Freeman toch een soort rust te creëren waardoor de film geen aaneenschakeling van actie is. De held Gerard Butler is echter de gene die de film echt een beetje gezicht geeft. Hij weet het Bruce Willis achtige karakter goed neer te zetten en als kijker wil je dat de beste man de Koreanen uit het Witte Huis schopt. Met zijn acteerwerk zorgt hij ervoor dat de ongeloofwaardige actiescènes niet geheel door de mand vallen. Al is Banning natuurlijk wel de belichaming van het Amerikaanse patriottisme.
Conclusie
Olympus Has Fallen is geen sterk film. Het is eerder een excuus om het Witte Huis weer eens aan gort te laten schieten dan daadwerkelijk een actie gedreven plot. Fuqua had als regisseur nog best wat met de film kunnen doen, maar doordat zelfs de actie ongeloofwaardige en niet erg sterk is blijft er weinig over om van te genieten. De cast weet de film nog een beetje staande te houden, maar daar blijft het dan ook bij. Mocht je in een verveelde bui zijn en zin hebben in wat hersenloze actie dan kan deze film misschien nog wat vermaak bieden, je zult je niet vervelen en hier en daar met vrienden lekker kunnen lachen. Je kunt echter ook een film in het kaliber van Die Hard opzetten en een betere tijd hebben. Hopelijk weet White House Down dit jaar een betere vernietiging van het Witte Huis neer te zetten.
