The Bureau: XCOM Declassified

En daar was het opeens, de aankondiging van The Bureau: XCOM Declassified voor een release op 20 augustus aanstaande. Alhoewel opeens, de game heeft al een hele lange ontwikkelgeschiedenis en dat The Bureau nu ineens zo snel komt, maakt ons natuurlijk erg nieuwsgierig. Wat is er met de game gebeurd sinds de aankondiging op de E3 in 2010 en is dit nog steeds dezelfde game? Gelukkig mochten wij afreizen richting Londen om daar met ontwikkelaar 2K Marin (BioShock 2) te spreken en zelf twee levels te spelen van The Bureau: XCOM Declassified.

The Truth is out there

In 2010 al was de eerste preview te vinden van XCOM. Michiel beschreef daarin een nieuwe richting voor de franchise in de vorm van een schooter die zich net na de Tweede Wereldoorlog zou afspelen. Dat is in The Bureau niet meer het geval, we gaan tien jaar verder (1962 om precies te zijn) en bovendien is The Bureau:XCOM Declassified geen first person shooter meer, maar een third person shooter. De reden voor deze keuze lijkt duidelijk. Het succes van XCOM: Enemy Unknown afgelopen oktober maakte duidelijk dat mensen nog steeds erg geïnteresseerd zijn in strategische keuzes in games. The Bureau: XCOM Declassified gaat dan ook een interessante combinatie maken door het oude en het nieuwe samen te voegen.

Wat mij betreft heeft 2K Marin qua setting al een mooi startpunt voor een nieuwe richting. In The Bureau beleef je namelijk het prille begin van de organisatie XCOM. Jij kruipt in de huid van William Carter en de game speelt zich volledig af in de jaren ’60. Dat zorgt ervoor dat alle personages er uit zien zoals we dat kennen van bijvoorbeeld L.A. Noire. Bolhoedjes, spencers en bretels passen binnen het modebeeld en J.F. Kennedy is de president van de Verenigde Staten. Het is overigens ook de tijd van de Koude Oorlog en de Space Race; welke natie krijgt als eerste iemand op de maan. Het is een interessante tijd om een geheime organisatie te leiden, want Amerika mag op geen enkele manier zwak lijken tegenover het naties van buiten. Net is dus de taak van The Bureau om de buitenaardse activiteit, die al aan de orde van de dag is, ondergronds te houden. Het voelt allemaal erg X-files, zeker omdat je de organisatie aanstuurt vanuit een hoofdbasis die alle buitenaardse activiteit op Aarde in de gaten houdt.

Drukke werkplek

Het is vooral The Base die erg aanvoelt als de oude XCOM games, want er zijn verschillende verdiepingen te vinden met allen hun eigen functie. Zo is er Agent Recruitment, waar je teammaten kunt selecteren (kom ik straks op terug) en aanpassen, er is een Ops-ruimte, waar je je missies selecteert en een Research Lab, waar de geconfisqueerde buitenaardse wapens worden aangepast om door mensen gebruikt te worden. Zoals gezegd ga je via Ops het veld in en er zijn verschillende missies te kiezen. Er zijn Minor Operations, wat kleine submissies zijn om je uitrusting en XP te verbeteren, in Dispatch missions stuur je agenten op pad, zonder dat je ze zelf aanstuurt (zoals we kennen uit Assassin’s Creed), je kunt kiezen voor News from the front, waarmee je een update krijgt van alle activiteit in de media en er zijn Major Operations, die je het verhaal laten doorlopen.

Hoewel ik heel graag meer had willen zien van de basis (dit mocht nog niet), moesten we snel door naar een verhalende missie. Een collega, Nico DeSilva is vermist in New Mexico en het is aan jou om samen met twee teammaten op onderzoek uit te gaan. Aangekomen op locatie valt op dat de game er verzorgd uitziet, maar het in de details nog wel wat uitgebreider mag. De game voelt een beetje klinisch aan. Dit is overigens het geval in de gehele franchise, maar in een third person shooter, waar je zelf echt door de straten loopt, was het leuk geweest om hier en daar een krant te zien waaien, of een kapot knipperende lamp te zien op een verwoeste auto. Wat wel erg vet is, is de schok die je krijgt als je Carter ziet in jaren ’60 kleding, gecombineerd met een enorme alien backpack op zijn rug. Zoals XCOM betaamd gebruik je namelijk het Alien-wapentuig zelf ook en dat ziet er in de jaren ’60 hilarisch uit. Zeker als hij vervolgens met HQ belt met een militaire mobiele telefoon van enorme omvang, is dat erg geestig. Overigens kun je in het hele spel nieuwe backpacks vinden, die allemaal toffe nieuwe functies hebben.

Dood is dood

Hoewel de game een third person shooter is, zal je veel bezig zijn met het aansturen van je squad. 2K Marin wil namelijk een combinatie maken met de vroegere games en games van nu en dus kun je The Bureau op ieder moment (bijna) pauzeren (extreem langzaam) om je twee teammaten te positioneren en acties te laten uitvoeren. Deze Battle Focus Mode zorgt ervoor dat er een wiel verschijnt, waarvanuit je je squad meerdere acties kunt toewijzen. Dit is tof gedaan, want normaliter kan een wiel slechts één stap aansturen, in The Bureau kun je acties stapelen. Er is ook een coversysteem aanwezig, zodat je dat niet in het open veld hoeft te doen. De teammaten die je kunt aansturen zijn niet alleen erg belangrijk in het spel, ze zijn ook nog eens zeer diep qua opties. Personages hebben een eigen klasse (Commando, Engineer, Recon, Support), verdienen XP en Perks en kunnen ook nog hun eigen specifieke aanvallen maken. Zo kan een commando gebruik maken van Taunt, om aliens naar hem toe te lokken, of Pulse Wave, die tegenstanders uit de weg duwt. Een engineer kan Turrets plaatsen en ook jij hebt leuke trucjes, zoals het optillen van tegenstanders of spullen. Op deze manier kun je acties combineren. Laat een engineer een Turret plaatsen en til deze op voor een groter bereik.

Nog een vette en bekende feature voor XCOM-fans is het feit dat agenten die sterven ook echt voor altijd dood zijn. Al het werk en de band die je opbouwt met een agent kunnen dus ten alle tijden abrupt gestopt worden en daarom ook ga je extreem je best doen om iedereen in leven te houden. Er is wel een onuitputtelijke bron van agenten, maar die dien je zelf weer aan te kleden met toffe gear en te levelen met XP en Perks.

The Bureau: XCOM Declassified werkt over het algemeen goed. Het voelt in gameplay als een mix tussen Brothers in Arms en Mass Effect, al is er zoals gezegd aan sfeer nog wel wat te winnen. Daarnaast is het raar dat je de cursor tijdens Battle Focus Mode niet overal kunt plaatsen. Net als dat je Carter aanstuurt, moet ook de cursor om muurtjes heen. Dat betekent dat de snelheid een beetje uit het spel gaat. Tel daarbij op dat je sowieso niet heel hard kan rennen en dat maakt dat dit toch wel een echte XCOM is. Hij is wellicht niet turned based, maar als je denkt een snelle third person shooter te gaan spelen, dan heb je het mis. Of dat iets is dat nog aangepast gaat worden voor de release in augustus, weet ik niet.

Voorlopige conclusie

The Bureau: XCOM Declassified heeft een moeilijke missie. Oude spelers vinden de game wellicht te snel en te “hip” en nieuwe spelers vinden de game wellicht te langzaam. Die laatste groep gaat dan overigens wel een hele toffe strategische game missen. De setting is namelijk geweldig, de diepgang in het aanpassen van je teammaten is zeer verfrissend en de combinatie tussen de jaren ’60 en alien apparatuur is lekker bizar. Dat de game nu nog wat clean aanvoelt, is voornamelijk een stijlkeuze. De gameplay staat in ieder geval als een huis en als The Base ook nog toffe opties gaat toevoegen dan kan The Bureau: XCOM Declassified een mooie moderne versie worden, van deze oeroude franchise.