Iedereen kijkt wel eens een serie. In alle soorten en maten kun je de gekste genres, settings en wezens verzinnen, of ze worden in een serie getekend. Het is helaas niet meer te overzien tegenwoordig en als je dan ook nog alle verplichtingen in je verwarde leven hebt, dan denk je dat Defiance alleen maar een game is. Nee, het is dus ook een science fiction-serie en de spelvariant heeft er alles mee te maken. Ik maakte een verre trip in Defiance.
Aarde
Defiance is een MMOFPS in een sci-fi wereld, gelinkt aan een serie. Ontwikkelaar Trion Worlds, maker van Rift, doet er in de game alles aan om het achtergrondverhaal te vertellen, zodat je er ook iets aan hebt als je de serie gaat kijken. Daarnaast helpt het ook om de serie te kijken, want dan snap je meer van hetgeen zich in de MMO afspeelt. De kloof van diverse informatie wordt hiermee gedicht en de vraag is of dit een slimme keus is en of het een streven kan zijn om vaker games met series of films in elkaar te knopen. Voor Defiance is het zo dat je er een flinke focus in zet om de game te kunnen volgen en het überhaupt lang tof te vinden.
Het verhaal klinkt in ieder geval belovend. Defiance toont ons de aarde in de nabije toekomst. In tegenstelling tot de overbekende alienverhalen is het niet zo dat aliens de aarde infiltreren, alles aan gort schieten en onze planeet over willen nemen. Nee, het zijn dit keer vluchtelingen van elders die denken veilig naar aarde te kunnen en ze denken dat het bij ons onbewoond is. Het contact is in het begin erg raar, maar er breekt nu ook eindelijk, voor wat het waard was, de eerste tijd geen oorlog aan. Er wordt jarenlang onderhandeld met de aliens, totdat er toch een baanbrekende oorlog ontstaat die plots weer eindigt na een ontploffing van de Votan Ark Fleet. De vloot bevat allemaal terraformer ‘spul’, dat ervoor zorgt dat onze planeet zelfs voor de aardbewoners raar wordt om er te zijn. Misschien boeiend in zijn geheel, maar een lastige, taaie zaak om het in Defiance mee te maken.
Ark
Je begint het spel en bent een Ark Hunter, die werkt voor zijn geld door stukken Ark Fleet op te sporen. Uiteraard in de MMO/RPG-wereld kun je een ras kiezen, vier origins en één alienras, de Irathient. In het begin van Defiance zit je samen met onder andere Irisa en Joshua, ook te zien in de serie, in een schip dat dreigt neer te storten en dat ook doet. Eenmaal aanbeland wordt er kundig de basis uitgelegd middels een tutorial en kom je erachter dat er veel te kiezen valt binnen Defiance. De specialisaties per ras zijn uitgebreid en je kunt skills kiezen in een ingewikkeld levelsysteem. Ook al wordt het je uitgelegd door EGO, je computervrouwtje vol glorie in hologram, toch zijn de menu’s erg wennen en met een simpele vergelijking is de structuur van Skyrim gemakkelijker. Speciale krachten kun je ook vergaren, zoals een cloak-modus, tijdelijk een sterker wapen of je personage wordt sneller.
De eerste tijd word je dan ook begeleid en voor het echte werk begint, ben je even een zoete tijd verder. Dan nog kan Defiance maar moeilijk bekoren, zeker omdat de game niet high budget aanvoelt. Dit merk je in meerdere facetten van het spel. Als je zoiets groots neer wilt zetten en een beleving wilt creëren voor gamers, dan hoort daar een goede sfeer bij. En dat is maar matig, aangezien de omgevingen nooit echt je ogen openen en van een spannende soundtrack is ook weinig te merken. Je missies zijn vaak rechttoe rechtaan, voelen nogal standaard en de enige keren dat gevechten vet zijn, is wanneer brokstukken op de planeet neerkomen: Arkfalls. Iedereen komt erop af, vecht voor waardevolle loot en als je al MMO’s speelt, zijn dit de pareltjes.
Schieten
Verder voelt Defiance niet speciaal aan. De impact van wapens en het zware gevoel tijdens het schieten mist nogal en vijanden kunnen in mijn optiek teveel hebben. Ook de hele ervaring van een MMOFPS mist, waardoor de game meer een middelmatige third-person shooter genoemd kan worden. En waarom, we vouwen de handen in elkaar, krijgen wij van Trion Worlds een PlayStation 3-versie. De ultieme test voor een MMO kan gewoon nog niet gedaan worden op een console. De pc-versie zal meer recht doen aan het spel en de serie. Op de PlayStation 3 zijn de graphics immers matig, duikt de framerate te vaak naar beneden, zijn er tal van glitches en audiovisuele foutjes. De stemacteurs zijn dan wel weer oké, maar niet meer dan dat. Trion Worlds mag best in de toekomst meer content toevoegen en vooral snel updates uitbrengen om de game te stabiliseren. In combinatie met de serie, en dat Joshua en Irisa af en toe langskomen, zal Defiance moeten blijven staan.
Conclusie
Het idee van een game qua verhaal samensmelten met een real-life serie is echt heel tof. De gebeurtenissen in Defiance zullen met elkaar synchroon lopen en voor liefhebbers kan dit een heerlijke dubbelrol zijn. Echter, de uitwerking van Defiance is ietwat in de soep gelopen. Nergens overtuigt de MMO. Het schieten voelt niet krachtig, vijanden kunnen veel kogels hebben en missies zijn niet baanbrekend. Behalve de Arkfalls, waar je gigantische gevechten tegemoet gaat. Toch, als je aan Defiance wilt beginnen, test dan de pc-versie. Wij kregen de PlayStation 3-versie in handen en daar schort veel aan qua techniek. Een audiovisuele misser, veel bugs en glitches en een onstabiele framerate. De echte MMO-fan kan zich wellicht nog wel met Defiance vermaken.