Code of Princess

Code of Princess: een halfnaakte dame met een immens groot zwaard. De eerste tekenen weten het idee te bevestigen dat het weer tijd is voor een hersenloze game, die dit verhult met wat flauwe grappen en een sterke focus op seksualiteit. Nadat het spel eens stevig onder handen is genomen, kom je echter tot eenzelfde conclusie. Daar gaan we weer.

Moeten terugvallen

Een koninkrijk dreigt ten onder te gaan wanneer deze wordt overrompeld door monsters. De koning eist dat prinses Solange Blanchefleur de Lux het heilige zwaard DeLuxcalibur meeneemt en zij laat de hoofdstad dan ook in chaos achter. De Koninklijke familie wordt als schuldige aangewezen en daardoor bevindt ze zich in een niet bijzonder wenselijke positie: zowel mensen als monsters zijn naar haar op jacht. Gelukkig beschikt Solange over een bijzonder sterk wapen en kan ze eenvoudig vriendjes maken. Oh, en ze heeft bizar weinig kleren aan.

Red de wereld en ontmoet nieuwe mensen. Ziedaar Code of Princess. Dit is een ietwat flauwe conclusie, want er wordt zeker geprobeerd het verhaal ietwat op te pompen met wat grappige dialogen en hier en daar wat plotwendingen. Ook moet zeker even vermeld worden dat de lokalisering van het spel goed is uitgevoerd; de grappen komen over en het stemmenwerk is prima. Het verhaal zelf doet je echter niet veel, want de figuren van het spel zijn figuurlijk gezien bijzonder plat, waardoor het spel vooral terugvalt op diens gameplay en presentatie.

Repetitie

Code of Princess is in essentie een beat-‘m-up waarin het zaak is in elke missie een aantal tegenstanders uit te schakelen. De keuze bestaat al snel uit vier personages waarmee je het slagveld op kunt. Solange vecht relatief traag, maar oogt het prettigste; de dief Ali-Baba is een snelle meid die hier en daar tegenstanders met bommen kan bestoken; de zombie-achtige magiër Zozo en tot slot is er de elf Allegro, die vooral een ondersteunende rol heeft. De figuren voelen anders aan, maar echt veel verschil blijkt dat eigenlijk niet te maken.

De game is namelijk bijzonder makkelijk en rammen op knopjes brengt je al een behoorlijk eind. Rond het achttiende level wordt Code of Princess ineens wat lastiger, maar de moeilijkheidsgraad blijkt daarna helaas erg inconsistent. Waar het spel wel wat interessanter wordt is dat je in drie ‘lagen’ kunt vechten, een idee dat in klassieke brawlers ook veel is gebruikt. Wanneer je wordt omringd door tegenstanders kun je naar de voor- of achtergrond springen om je zo onnodige schade te kunnen besparen.

Presentatie

Dit systeem van drie ‘lagen’ creëert overigens niet enkel ietwat interessantere gameplay, maar zorgt er ook voor dat het 3D-effect van de Nintendo 3DS goed tot zijn recht komt. Diepte is namelijk veel meer aanwezig. Grafisch gezien is de game overigens sowieso aantrekkelijk: niet alleen de halfnaakte Solange scoort, maar het spel ziet er over het algemeen gewoon goed uit vanwege enkele succesvolle designkeuzes. Tussenfilmpjes schitteren, de figuren in de game zijn mooi vormgegeven driedimensionale modellen en ook de omgevingen weten niet teleur te stellen. Helaas gaat dit wel gepaard met een zekere prijs, want de game trekt lang niet alles. Wanneer veel tegenstanders tegelijkertijd je beeldscherm bevolken of wanneer je besluit de multiplayer-modus te verkennen, slaan de framerate-problemen al snel toe.

Conclusie

Code of Princess oogt goed en wordt op een leuke wijze gepresenteerd, maar onder dit laagje goud is er slechts weinig dat glimt. De game blijkt te kampen met een inconsistente framerate, bevat een weinigzeggend plot en de gameplay kent niet echt diepgang. Het spel is daarom goed vergelijkbaar met diens hoofdpersonage. Het ziet er goed uit, maar heeft tegelijkertijd eigenlijk niets om het lijf.