StarCraft II: Heart of the Swarm

In 2010 bracht Blizzard het langverwachte tweede deel van StarCraft uit, maar we zijn nog niet klaar. Het bedrijf besloot namelijk dat er drie delen van de StarCraft II-saga zouden verschijnen, die zich ieder richten op een specifiek ras. Wings of Liberty vertelde een verhaal vanuit het perspectief van de Terrans, ofwel de mensen, en nu is de tijd aangebroken om de monsterlijke Zerg nader te inspecteren. Weet StarCraft II: Heart of the Swarm alleen wel voldoende toe te voegen ten opzichte van diens voorganger?

Terug naar het oude

Aan het einde van de campagne van StarCraft II: Wings of Liberty wordt de zogeheten Queen of Blades, leider van de Zerg, overmeesterd door Jim Raynor en aanverwanten, de hoofdpersonen van die game. Zoals het eerste deel van StarCraft vertelde, was de heerser van de Zerg echter eens een gewoon mens. Sarah Kerrigan heette ze en destijds was ze de geliefde van Raynor. Met behulp van een zeker artefact weten ze de dame weer grotendeels terug te vormen naar haar oorspronkelijke menselijke figuur en ook geestelijk is ze weer de oude. Met het verdwijnen van één leider van de Zerg is de Swarm uiteengevallen en lijkt een enorme dreiging te zijn afgewend. Dan komt Heart of the Swarm echter om de hoek kijken.

Alhoewel Kerrigan niet langer de Queen of Blades is, bezit ze nog steeds de potentie om over Zerg te heersen. Niet geheel verrassend dus dat er genoeg animo is om haar om te leggen. Er wordt daarom al snel een ruimteslag uitgevochten. Het uiteindelijke resultaat: de boodschap dat Raynor is geëxecuteerd. Kerrigan is furieus en zint dan ook op wraak. Wat volgt is een proces waarin de dame steeds meer haar oude rol op zich neemt en zich wederom lijkt te ontpoppen tot Queen of Blades. Hoewel Kerrigan het pad van de moordlustige leider op zich neemt, blijken er ook nog enkele menselijke eigenschappen aanwezig te zijn. Dit zorgt voor een aardig plot dat volledig gericht is op de ontwikkeling van het hoofdpersonage.

Blizzard-problemen

Hoewel de campagne qua concept op zich aardig te noemen valt, wordt deze geteisterd door een aantal kleine missers, minpuntjes die we helaas vaker terugvinden in Blizzard’s oeuvre. Zo kunnen we het verhaal erg Amerikaans noemen. Het plot is eenduidig en de gebeurtenissen zijn weinig verrassend. Feitelijk bestaat de campagne uit een groot aantal clichés dat je tegen zult komen. Ook de dialogen kenmerken zich helaas door een zeker cheesy randje. Op zich zijn dit niet heel grote problemen, omdat de game wel over veel sfeer en charme beschikt. Bovendien wordt het plot weer aan elkaar geregen met schitterende tussenfilmpjes en heeft de campagne ook nog eens heel veel meer te bieden dan alleen een verhaal.

Diversiteit

De campagne van StarCraft II: Heart of the Swarm is namelijk bovenal divers te noemen. In de ene missie is het eenvoudigweg een kwestie van een basis opbouwen om de tegenstander het onderspit te doen delven, maar veel interessanter is het wanneer het spel buiten deze standaardpaden treed. Zo heb je een missie waarin je eerst een immens groot leger onder je muis krijgt waarmee je in een luttele twee minuten zo veel mogelijk schade dient aan te richten aan een vijandelijke basis. Na die tijd wordt een nucleaire bom gedropt en wordt daarmee je volledige leger weggevaagd. Dan is het zaak om zelf een nieuw leger op te bouwen en de resterende troepen van je tegenstander uit te schakelen. In een andere missie infiltreer je met een luttele larf een immens ruimteschip. Door jezelf te voeden aan de testdieren die zich aan boord van het voertuig bevinden, ontpop je het beestje tot een steeds groter creatuur. Uiteindelijk zul je dan ook het schip tot ontploffing brengen.

Het zijn echter niet alleen de missies zelf die de campagne de moeite waard maken, want er Blizzard heeft hier nog wat extra diepgang aan toe weten te voegen. Je speelt namelijk niet alleen met de Zerg zelf, maar zult ook Kerrigan dienen te besturen. Aanvankelijk is ze nog relatief zwak, maar naarmate het spel vordert zul je haar kunnen voorzien van een divers scala aan vaardigheden. Deze kun je bovendien voor elke missie weer wijzigen, waardoor je haar kunt aanpassen naargelang de strategie die je wenst uit te voeren.

Kerrigan is echter niet de enige die je kunt aanpassen, want elke eenheid van de Zerg valt op onnatuurlijke wijze te evolueren. Van de nietige Zergling tot de machtige Hydralisk, uiteindelijk is het mogelijk om te kiezen op welke wijze je jouw creaturen wilt verbeteren. Bij de Zergling kan bijvoorbeeld worden gekozen om deze aan te passen in een Raptor, een sterkere variant van het beestje met de mogelijkheid om op kliffen en naar tegenstanders te springen, of een Swarmling. Wanneer je laatstgenoemde maakt, zullen deze vrijwel direct in te zetten zijn en ontvang je bovendien drie eenheden in plaats van één. Dergelijke keuzes zorgen ervoor dat je op uiteenlopende wijzen de campagne kunt doorlopen, omdat elke keuze in het evolueren van je eenheden je verschillende strategische mogelijkheden biedt.

Meer

Diepgang vinden we echter niet alleen terug in de campagne van StarCraft II: Heart of the Swarm, want ook daarbuiten zijn ook veel nieuwigheden te vinden. De meest in het oog springende verandering is de toevoeging van nieuwe eenheden, waarbij elk van de drie rassen twee à drie figuren aan hun arsenaal kunnen toevoegen. De mensen kunnen nu bijvoorbeeld beschikken over de Hellbat, een soort Transformer-achtige buggy die in een walker kan veranderen. Deze is bijzonder effectief tegen Zealots van de Protoss, eenheden waar Terrans eerder moeilijk iets tegen konden doen. De Zerg aan de andere kant, hebben er onder andere de Viper bijgekregen, waarmee geen schade toegebracht kan worden. Waardeloos is deze echter allerminst, want met een vaardigheid om eigen eenheden in veiligheid te brengen of tegenstanders enkel van dichtbij te laten aanvallen brengt deze flink wat nieuwe mogelijkheden met zich mee.

Waar StarCraft II met name in schittert is diens grandioze multiplayer en deze heeft met de toevoeging van eenheden een nieuwe impuls gekregen. Welke tactieken zijn nog uit te voeren en welke nieuwe strategieën werken? De speelbalans is gelukkig allerminst uit het oog verloren. Blizzard heeft echter niet alleen wat figuren toegevoegd, maar heeft tevens de multiplayer uitgebreid met enkele functionaliteiten. Wat te denken van de mogelijkheid om een potje vanaf een specifiek punt nog eens te spelen? Dan kun je eindelijk aan je vrienden bewijzen dat je inderdaad had gewonnen als je die ene fout niet had gemaakt. Ook is het nu mogelijk om potjes te spelen die niet worden meegenomen in de ranglijsten, een meer dan welkome toevoeging voor de nieuwkomer. De grootste stap voorwaarts is echter dat de multiplayer niet langer regiogebonden is, waardoor wij het nu ook gewoon tegen Aziaten, Amerikanen en Australiërs kunnen opnemen.

Conclusie

StarCraft II is niet alleen de grootste, maar ook één van de beste RTS-games van dit moment. Dat bewijst Blizzard eens te meer met deze nieuwe uitbreiding. Heart of the Swarm weet de formule van het strategiespel niet om te vormen, maar dat is allerminst een zonde. De uitbreiding voegt namelijk een zeer vermakelijke en diverse campagne toe en weet StarCraft II nog verder uit te breiden met meer eenheden, meer tactieken en een betere balans. Daarmee is ook de multiplayer-component van de game dusdanig uitgebreid, dat liefhebbers van strategiespellen weer een flinke tijd vooruit kunnen. Uiteraard totdat Legacy of the Void, het derde StarCraft II-deel, verschijnt.