Crysis 3

Het recenseren van een spel als Crysis 3 is eigenlijk kinderspel. Als gamer weet je bij een derde deel in een reeks al waar het spel voor staat en wat de verwachtingen zijn. Het enige waar je tekst eigenlijk om draait is beantwoorden of die hoge verwachtingen ook ingelost worden. Ik kan me inbeelden dat de kaarten voor een ontwikkelaar als Crytek lastiger gedeeld waren. Crysis staat nog steeds geboekstaafd als één van de indrukwekkendste shooters op PC, maar de sequel kreeg dan weer veel kritiek te verwerken omdat het de open spelwereld inruilde voor een meer lineaire focus. Deel drie moet voor de reeks het ultieme compromis gaan vormen tussen de geconcentreerde actie waar Crysis 2 voor stond met de vrijheid van het oorspronkelijke spel. Of Crytek in deze evenwichtsoefening geslaagd is kom je te weten in deze review.

Meer dan een knap snoetje

Een belangrijke pijler waar Crysis als reeks altijd op gesteund heeft zijn uiteraard de graphics. Je kan er gewoon niet omheen, maar het eerste wat bij de meeste gamers in hun gedachten komt als ze de naam horen is de visuele kracht van de beelden. Crytek is altijd al ijzersterk geweest als het op hun engines aankomt en het verbaast dan ook niemand dat ook Crysis 3 er weer om te zoenen uitziet. Een andere, misschien nog belangrijkere, troef die de reeks in handen heeft is de Nanosuit. De protagonist die het suit draagt en het verhaal dat hij beleeft, zijn altijd ondergeschikt geweest aan de mogelijkheden die je ter beschikking had dankzij je buitenaardse garderobe. Niemand herinnert zich echt waar Alcatraz uit het vorige deel voor stond, wel de hoge sprongen die je kon maken op Broadway. Ook in deel drie is de Nanosuit weer één van de sterattracties, maar Crytek lijkt tegelijk ook meer aandacht besteed te hebben aan de man in het pak. Wanneer Prophet aan het begin van het spel gered wordt van de tirannieke CELL Corporation (door Psyso) ontpopt zich tussen al het schieten door een verhaal dat handelt over hun relatie. Prophet probeert wanhopig vast te houden aan het laatste greintje menselijkheid dat hij bezit, terwijl Psycho moeite heeft zijn eigen kwetsbaarheid te aanvaarden nu hij niet langer een Nanosuit tot zijn beschikking heeft. Crysis 3 draait weliswaar om een gevecht tegen een vijandige organisatie enerzijds en een vijandig ras aliens anderzijds, maar de menselijke relatie tussen beide personages vormt toch de kern van het narratief.

Welcome to the jungle

De stedelijke jungle van New York is wederom je slagveld, maar een sprong van vierentwintig jaar vooruit in de tijd heeft voor een stevige verandering gezorgd in je vertrouwde speeltuin. In een poging om de Ceph-aliens te stoppen en ondertussen hun geavanceerde technologie in te kunnen pikken heeft de CELL Corporation een reusachtige koepel over de stad geplaatst. Welkom in de grootste serre ter wereld dus, waarin fauna en flora al jaren vrolijk gedijen. Het resultaat is indrukwekkend en vergelijkbaar met de sfeer die de film I am Legend wist op te roepen. Je ziet overal overwoekerde echo’s van een vergane beschaving en dat belet een gevoel van déjà vu. Je bent al eerder in het financiële district van Manhattan geweest in de wereld van Crysis, maar nog nooit zag je er een hert uit een beekje drinken. Het spel voelt qua omgeving dus ongetwijfeld meer jungle aan dan stad, maar betekent dat ook de grotere vrijheid van vroeger? Niet echt eigenlijk. Zeker in het begin van het spel kom je nog vaak in compacte omgevingen die je beperken in je vrijheid. In het latere gedeelte van de game krijg je als speler gelukkig veel meer ruimte om te stoeien met de doelen die je moet behalen, maar het is toch beperkter dan de fans van het eerste spel gehoopt hadden. Desondanks voelt Crysis 3 qua aanpak wel beter aan dan de voorganger die je gewoon een verzameling van kleinere virtuele zandbakjes leek voor te schotelen om met je pak in los te gaan. In dit New York zal je het meeste vertier vinden in het door de omgeving navigeren vanaf die keer dat je ergens in een jungle een ruimteschip aantrof.

Op vlak van gameplay zullen fans zich op vertrouwd terrein voelen. Net als Prophet ken je het Nanosuit ondertussen door en door en je weet als speler hoe je de kracht ervan moet aanwenden. Je kan spelen als een halve gek, een tank bijna, en metershoge sprongen maken. Dat kan je, maar dan zit je wel razendsnel door de verhaallijn heen van nauwelijks vijf uurtjes. Een aanrader in dit geval is echt om de moeilijkheidsgraad een trapje hoger te zetten dan je gewend bent en te ontdekken hoe de game plots een andere beleving wordt. Dit is een spel dat je gewoon constant aanmoedigt om stealth te spelen. Traag door het metershoge gras sluipen en je cloak-mode activeren om je onzichtbaar te maken voor je een tegenstander geruisloos neerlegt met een pijl uit die heerlijke boog van je. Dat soort momenten is waar Crysis 3 in uitblinkt. De artificiële intelligentie van de CELL is niet revolutionair sterk, maar doeltreffend genoeg om enkele spannende tactische steekspellen te houden. Het is gewoon constant een plezier om het tegen hen op te nemen en toe te slaan zonder in een open vuurgevecht te belanden. De paniek die je onder hen veroorzaakt met je boog is sadistische pret op hoog niveau. Uiteraard verandert het geweer van schouder wanneer je tegenover de Ceph staat. Dan ben jij niet langer de jager en moet je behoorlijk aan de bak om geen prooi te worden van wat in essentie buitenaardse roofdieren zijn. Gelukkig kun je als je de omgeving wat verkent je wapens en Nanosuits upgraden om ook die agressieve gekken weerstand te bieden.

Meer dan de som der delen

Puur gemeten op basis van de inhoud is Crysis 3 een goeie shooter geworden die vooral uitblinkt wanneer je de ruimte krijgt om sluipend je eigen pad uit te stippelen. De game laat slechts af en toe de bal vallen met bijvoorbeeld enkele net te lastige baasgevechten of een onnodig stukje achter een turret, maar al met al is wat je te spelen krijgt sterk. Wat Crysis 3 echter van goed naar indrukwekkend tilt is uiteraard, o cliché, weer de engine. Kunnen graphics een spel beter maken? Als een spelwereld op creatieve wijze tot leven gewekt wordt met een grafische motor als de CryEngine 3 mag je er verdomd zeker van zijn. Cevat Yerli van Crytek omschreef de game als een game voor de volgende generatie op de huidige systemen en dat marketingpraatje houd wel stand. Prachtige licht- en watereffecten, sterke gezichtsanimaties en tonnen detail in de omgeving. Crytek laat de visuele spierballen rollen en dat levert de mooiste game op van de huidige generatie consoles.

De overdonderende visuele kwaliteit uit de verhaallijn vind je niet terug in de multiplayer van Crysis 3, maar gelukkig is de funfactor wel nog steeds present. Als ik in de singleplayer nog voluit de kaart van het sluipen trek opteer ik in multiplayer voluit voor de krachtigere functies van het pak. De standaard modi zoals deathmatch leven echt op van het infuus dat het Nanosuit levert. Stevige sprongen maken boven op een cloakende vijand verveelt niet snel. Dat Crytek UK vroeger door het leven ging als Free Radical Design en wel weet hoe ze leuke multiplayer moeten maken komt misschien nog het beste tot uiting in Hunter-mode. Twee spelers zijn volledig bewapende Predator-achtige bikkels met een boog, de anderen gewoon voetvolk. Overleven als opgejaagd wild is de boodschap, wat niet eenvoudig is wanneer iedereen die het loodje legt een nieuwe jager wordt. Hunter pakt al snel uit tot een boeiend kat en muis spelletje en is ongetwijfeld het hoogtepunt van de multiplayer. Met vijftig levels vol unlockables en enkele toegankelijke maps heeft Crysis 3 zeker het potentieel om de komende maanden bevolkte servers te behouden.

Conclusie

Crysis 3 heeft als sluitstuk van de trilogie een iets te korte verhaallijn, maar de presentatie is van een zelden gezien hoog niveau en dat maakt veel goed. Het verhaal heeft een hogere inlevingsfactor en de audiovisuele presentatie van een verwilderd New York blijft indruk maken. In samenspel met een leuke multiplayer en een nagenoeg perfecte besturing krijg je een schietspel dat het wachten op de volgende generatie een stuk draaglijker maakt.