Sniper: Ghost Warrior 2

De eerste Sniper: Ghost Warrior heeft als een malle verkocht. En dat terwijl de game in journalistieke kring niet erg goed beoordeeld werd. Daniel beloonde de game in zijn review met een 5.0. Ontwikkelaar City Interactive is echter spekkoper, want blijkbaar is er een grote vraag naar een game die alleen maar draait om de edele kunst der sluipschutten. Niet voor niets is er nu al een vervolg en aan de ontwikkelaar om naar de kritiek van de gamers te luisteren. Kortom, meer diepgang, een betere A.I. en een betere leercurve. Of dat gelukt is, hebben wij mogen ervaren.

Campen mag!

Sniper 2: Ghost Warrior pakt het succes van het eerste deel en bouwt dat uit. Logisch ook, want veel mensen vinden het sluipschutten in de hedendaagse shooters veel te chaotisch. In Call of Duty wordt de gemiddelde sniper al snel als camper bestempeld en in Battlefield zijn de mappen zo groot, dat je als echte sniper tientallen minuten moet wachten op een kans. Sniper 2: Ghost Warrior is dan ook gebouwd rondom het sluipschutten en wat direct opvalt bij het opstarten van de demo is dat de game een stuk mooier is dan het eerste deel. De jungle waarin wij startten oogde als Far Cry 3, met rondzingende takken, een groene omgeving en mogelijkheden om langzaam naar voren te kruipen.

En dat is nodig ook, want een gevecht dien je alleen te voeren van afstand. Als je gezien wordt ben je de pineut, want met alleen een handpistool win je het niet van groepen met AK-47’s en ander speelgerei. Stilliggen is dus het credo, waarbij je deze keer ook rekening moet houden met hoe hard je de trigger inknijpt. Door gesprekken met een echte sluipschutter heeft de ontwikkelaar namelijk geleerd dat dat de belangrijkste les is binnen het vak. Zacht knijpen dus, want als je de trigger hard indrukt, krijg je een grotere afwijking. En dat is erg lullig als je net op je kans hebt gewacht.

Angst en beven

Eén van de grootste klachten bij het eerste deel was de gebrekkige A.I. Of gebrekkig? Eerder superieur. Werd je van honderden meters gezien, dan werd je direct dodelijk getroffen. Iets wat natuurlijk onmogelijk is als je zo ver weg bent. Dat is niet meer het geval in Sniper 2: Ghost Warrior. Tegenstanders komen richting het geluid van je wapen gerend en kunnen pas schieten binnen een redelijke afstand. Ook zullen ze zich groeperen en niet snel alleen naar je toe rennen. Roei je drie van de vier tegenstanders uit, dan zal je de vierde persoon niet snel tegenkomen. Deze zal zich verstoppen, totdat jij hem vind en aan je mes rijgt. Je mes vraag je? Jazeker! Mensen zijn namelijk sluipend af te maken als je deze van achteren benadert met een mes. Dodelijk effectief.

Het tweede level in Sarajevo liet ook meer conventionele momenten zijn, waarbij je met maatjes door de straten trekt. Niet alleen van heel ver weg, maar ook actie van dichtbij is daar aan de orde van de dag. Deze momenten zien we ook in andere games en eerlijk gezegd beter. Sniper 2: Ghost Warrior moet zijn kracht niet zoeken in stedelijke omgevingen met close combat, dat doen andere shooters veel beter. Sowieso mag deze game niet te makkelijk worden volgens mij. Ik ging redelijk snel door de levels heen en heb weinig moeten wachten op de perfecte kill. Terwijl dit volgens mij juist de bedoeling is van een sluipschutter, wachten op dat perfecte schot!

Voorlopige conclusie

Sniper 2: Ghost Warrior maakt veel van de fouten van het eerste deel goed. Wel belandt de game daarmee in een gevaarlijke positie. Door de actie soms dichterbij te brengen gaat het automatisch concurreren met de Call of Duty’s en Battlefields van deze wereld en daar kan het niet van winnen. Deze game moet het hebben van de levels met de grote afstanden. Daarin is de game sterk, want geloof me, als mensen je horen en op onderzoek uitgaan, pis je bijna in je broek van angst. En dat is ook precies de bedoeling. Als deze levels legio aanwezig zijn, zal de game ongetwijfeld beter ontvangen worden door de pers. En wellicht verkoopt het dan ook nog beter dan het eerste deel.