Resident Evil 6

Resident Evil. Bij veel mensen lopen nog steeds de rillingen over het lijf bij het horen van deze twee woorden. De games waren namelijk continu spannend en gebruikten hiervoor schrikmomenten en een enge sfeer. De moeilijke besturing en camera, de sterke vijanden en het gebrek aan savepunten en ammunitie maakten het alleen maar erger. Resident Evil 5 gooide het echter over een heel andere boeg door coöperatieve gameplay toe te voegen en er een actiegame van te maken. In het nieuwste deel wordt geprobeerd deze twee vormen te combineren en het grootser te maken dan ooit…

Ambitie

In Resident Evil 6 mag je na een korte introductie zelf kiezen met wie je wilt spelen: met de bekende Chris of Leon of nieuwkomer Jake. Elk van deze mannen heeft een eigen partner bij zich en heeft zijn eigen verhaal. Dat klopt, er zijn drie verschillende campagnes te spelen en je kunt tussendoor wisselen. Het overkoepelende verhaal is wel hetzelfde; de mannen proberen uit te vinden wie de nieuwste biologische aanvallen heeft uitgevoerd en de rest van de aanslagen te stoppen. Het verhaal is zeker erg groots, gedeeltelijk komt dit doordat de aanvallen niet in een afgelegen stadje plaatsvinden, maar in dichtbevolkte gebieden. De wereld is daardoor echt in gevaar!

Het concept van de drie campagnes om een overkoepelend verhaal te vertellen is op zijn minst gezegd ambitieus. En het werkt soms erg goed, het is vooral cool als de verschillende personages elkaar tegenkomen. In de eerste campagne is dat gewoon een belangrijk filmpje, maar in je tweede campagne zie je de ontmoeting ineens vanuit een heel ander perspectief. Ook is het goed gedaan van Capcom dat niet alles wordt verteld in elke campagne. Daardoor leer je steeds meer van het verhaal. De splitsing van de campagnes levert echter ook irritatie op. Het grootste probleem is dat er te veel herhaling in zit. Voor het verhaal en de filmpjes is dit niet zo erg, maar de herhaling van omgevingen wordt wel saai. De meeste gebieden doorkruis je twee keer en een aantal van de bazen moet je ook meerdere keren verslaan.

Zombies en andere monsters

Van de drie campagnes gaat die van Leon gelukkig wel veel zijn eigen weg. Hij moet vechten tegen traditionele zombies, de sfeer is duisterder en er zijn puzzels op te lossen. Leons campagne lijkt daarom het meeste op die van de oude Resident Evil-games. Nog toffer is dat je soms moet wegrennen van alle zombies omdat het er gewoonweg te veel zijn. Het voelt dan echt als overleven, net zoals in de televisieserie The Walking Dead. Dit is bij Chris en Jake niet het geval, hun campagnes zijn gericht op actie. Zij vechten echter niet tegen normale zombies, maar tegen J’avo. Deze gedrochten beginnen als normale mensen, maar na hun dood muteert (een deel van) hun lichaam. Dit zijn niet de enige nieuwe vijanden; er is bijvoorbeeld ook een zombie die andere zombies kan aantrekken en er is een aantal zeer vette bazen te bevechten.

Teveel genres

Het is wel jammer dat de hele coole momenten onderbroken worden door saaie of frustrerende gedeeltes. Tijdens de campagnes van Chris en Jake worden de vele vijanden teveel van het goede en ben je blij als je de zoveelste golf voorbij is. De normale vijanden zijn namelijk niet erg sterk en daardoor worden deze gedeeltes wat saai. De game wordt bovendien frustrerend als het uitstapjes maakt in andere genres. Er is bijvoorbeeld een stuk waarin je in een auto achter iemand aan moet racen terwijl je partner heel wat vijanden neerschiet. De besturing hierbij is onhandig, het duurt te lang en het voelt meer als iets dat in een James Bond-game hoort. De game probeert ook enkele keren van het stealth-genre te lenen. Je moet dan stilletjes een sleutel bemachtigen of langs de baas sluipen. Hierbij heb je wel een portie geluk nodig. Ook moeten er tijdens gevechten en filmpjes om de haverklap context sensitieve knoppen worden ingedrukt. Tijdens de bazen is dit nog te pruimen, maar na twintig keer de schouderknoppen te hebben ingedrukt om omhoog te klauteren ben je het wel echt zat.

Het laatste niet-traditionele element van Resident Evil 6, een partner aan je zijde, werkt gelukkig wel heel redelijk. Als die partner door de computer bestuurd wordt heb je er weinig last van. De partner loopt niet in de weg, pikt je ammunitie niet in en helpt goed mee. Het commando’s geven werkt echter niet super: je hebt maar een paar opties en er wordt niet altijd naar je geluisterd. Beter kun je je partner door een andere speler laten besturen. Het is namelijk gewoon leuk om samen te spelen, je kunt elkaar helen en je moet soms goed samenwerken.

Nog niet klaar?!

Als je alleen of samen aan Resident Evil 6 begint, moet je wel wat uurtjes vrijmaken. Elke campagne duurt namelijk zo’n zes tot zeven uur en hiermee is de game al langer dan de meeste andere Resident Evil-spellen. Hier houdt het echter niet op; als je alle drie de campagnes hebt voltooid, speel je nog een vierde verhaallijn vrij. Zonder iets weg te geven kan ik wel beloven dat deze laatste campagne eindelijk wat antwoorden geeft waar je al twintig uur op zit te wachten. En dat is nog niet eens het beste van deze campagne; de speelstijl is echt anders. Je moet veel meer sluipen en je hebt een afstandswapen om stilletjes te doden. Het leukste is dat er wat echt moeilijke puzzels in zitten. Bij Leon stelde het nog niet veel voor, maar nu moet er echt worden nagedacht! Het nadeel van de laatste verhaallijn is dat je zo lang moet wachten totdat je die kunt spelen en er geen tweede speler kan meedoen. Vanaf half december verandert dit gelukkig met de gratis update.

Na het uitspelen van de laatste verhaallijn kun je makkelijk nog verder spelen. Er moeten namelijk emblems worden gevonden, er zijn vier verschillende moeilijkheidsgraden en er zijn veel skills te koop. Daarnaast is de mercenaries-modus weer terug. Hierin moet je alleen of met een andere speler binnen een bepaalde tijd zoveel mogelijk vijanden doden. Er zijn echter niet veel levels, dus je bent hier al snel op uitgekeken. Andere games doen zo’n soort modus gewoonweg beter. De laatste mogelijkheid om te spelen is de Agent Hunt-modus. Hierin neem je de controle over een vijand in de game van iemand anders. Dit klinkt heel leuk, maar de besturing is opnieuw onhandig en de vijand is simpelweg te zwak om echt serieus een kans te maken.

Conclusie

Resident Evil 6 doet veel goed. Het biedt een groots verhaal met uiteindelijk vier verschillende campagnes waarin je pas helemaal aan het eind alle antwoorden hebt. Ook is het goed gedaan dat twee van de vier verhaallijnen verschillend spelen met een andere sfeer en vijanden. De vijanden die je moet verslaan zijn goed bedacht, van de zombies en de verschillende mutaties tot de coole bazen. Jammer genoeg stopte Capcom hier niet en worden de omgevingen, vijanden en bazen teveel herhaald. Ook worden vooral bij de campagnes van Chris en Jake mindere gedeeltes toegevoegd. Het continu indrukken van context sensitieve knoppen tijdens filmpjes en gevechten wordt eveneens vermoeiend en Mercenaries en Agent Hunt zijn minder leuk dan de rest van de game. Gelukkig heeft Resident Evil 6 genoeg mooie momenten om door deze gedeeltes heen te komen en de game alsnog memorabel te maken!