Ik besef dat ik een minderheid ben, maar ik ben groot fan van Daniel Craig als James Bond. De drang naar gadgets en het verwijt dat de nieuwe Bond niets meer is dan Jason Bourne of Mission Impossible slaan wat mij betreft nergens op. Na het zie van The World is Not Enough eerder deze week is me dat nog eens extra duidelijk geworden. James Bond moet of heel grappig zijn (Roger Moore) of extreem serieus (Dalton of Craig), een middenweg is er niet. Tenminste, Brosnan zorgde voor die flauwe middenweg, met extreem gevoelige scenes afgewisseld met keiharde actie, totaal buiten enige context. Nee, geef mij Craig maar, die in Skyfall voor de derde keer terugkeert als 007. Vond je net als ik Casino Royale fantastisch? Skyfall is beter! En ook de fans van de oudere bond-films zullen Skyfall zeker waarderen.
Q is back!
Om direct maar met de deur in huis te vallen. Q en de gadgets zijn terug, alsmede een bepaald merk wagen in zijn puurste vorm. Skyfall weet perfect het oude met het nieuwe te verenigen, zonder te zwichten voor de azijnzeikers die alleen maar gadgets en dames willen. Q, geweldig neergezet door relatieve nieuwkomer Ben Wishaw, zegt zelfs letterlijk: “What, did you expect a exploding pen? We don’t do that anymore”. Nee, Bond is een held van nu met een verhaal van nu. In hartje Londen wordt MI6 aangevallen en het is aan Bond om uit te zoeken hoe dit mogelijk is via een simpele hack op het systeem. Skyfall laat daarbij zien dat het niet noodzakelijk is om net als in het mindere Quantum of Solace 25 verschillende landen te bezoeken. Skyfall is namelijk de eerste Bond die zich voornamelijk afspeelt in Groot-Brittannië. Niet dat we Engeland niet verlaten, want China heeft meegefinancierd aan de film en dus is ook dat land vertegenwoordigd.
De kracht van Skyfall zit hem echter niet in de locaties, maar in de dienst MI6, die meer dan ooit een hoofdrol vertolkt. Niet alleen Q branch, maar ook M (Judi Dench) en Gareth Mallory (Ralph Fiennes, je weet wel, hij wiens naam je niet mag noemen van Harry Potter) zijn glansrollen. Om maar te zwijgen over de slechterik van de film. Ik ga een boude stelling doen, maar Javier Bardem zet een antagonist neer die zich bijna kan meten met Heath Ledger in The Dark Knight. De spanning in zijn openingsscène is voelbaar in de zaal en het is jammer dat hij niet zo’n grote rol speelt in Skyfall als Ledger deed in TDR.
Heineken en Vodka
Zoals gezegd zullen ook oudere fans van Bond genieten van veel momenten in Skyfall. Het aantal snufjes is misschien niet zo groot als in de tijd van Brosnan en het aantal dames is ook beduidend minder, maar qua sarcasme doet Craig zijn uiterste best en bij vlagen lig je in een deuk om de opmerkingen van 007. Ook My name is Bond, James Bond en de Vodka Martini zijn terug en zelfs de scene waarin hij een duurbetaalde Heineken drinkt is perfect binnen context, wees niet bang.
Conclusie
Skyfall vertelt een verhaal en Skyfall is persoonlijk. Nooit eerder was MI6 zo belangrijk en was de mix tussen de nieuwe stijl en de oude Bond-films zo sterk in balans. Naast Craig schittert de gehele cast. Q is grappig, M is de beste moeder ooit en Silva is een ouderwets enge slechterik. Snelle wagens, mooie dames, veel drank, een casino, keiharde actie en sarcastische grappen. Het lijkt net een ouderwetse Bond! Gelukkig is Skyfall dat niet! Het zit er alleen in!
