Sinds mijn vierde levensjaar ben ik geobsedeerd geweest door dinosaurussen. Ik denk dat elke jongen op die leeftijd met veel plezier naar tekenfilms keek over de grote monsters (Dinoriders!), diverse speelgoedbeesten had die hun oorsprong vonden in het Juratijdperk en misschien zelfs, net als ik, geabonneerd waren op het twee wekelijkse magazine Dinosaurus. Omdat je alles wilde weten.
Lang, lang geleden…
Twaalf jaar geleden bracht de BBC de sterke documentaireserie “Walking with Dinosaurs”. Een sterk stukje documentaire waarin de kijker op een slimme manier alles bij werd gebracht rondom de sauriërs van miljoenen jaren geleden. Nu komt het bedrijf met de opvolger Planet Dinosaur 3D, een docu die zich richt op de wetenschappelijke vondsten van de laatste tien jaar. Want wat is er veel gevonden in de grond waardoor onze kijk op de grote hagedissen volledig aangepast moet worden. Met een voice over van John Hurt, wie de kijker mee neemt naar dat tijdperk van miljoenen jaren terug, leer je in 277 minuten alles wat je moet weten om up-to-date te blijven in de wereld der dinosaurussen.
In de box zul je drie dvd’s vinden. Eén daarvan is gevuld met de zes afleveringen van Planet Dinosaur. Elke aflevering behandelt een ander reptiel, een andere insteek. Zo staat de serie bijvoorbeeld een aflevering stil bij de dino’s met veren. Jawel, Jurassic Park had het bij het rechte eind; recente studie heeft uitgewezen dat sommige dino’s veren hadden en dat de vogels van nu heuse afstammelingen zijn van de monsters van toen. De BBC brengt dit in beeld door middel van een met de computer geanimeerde film. Hoewel de techniek sterk is verbeterd ten opzichte van Walking with Dinosaurs, lijkt de animatieafdeling geen groei mee te hebben gemaakt. Animaties ontstijgen nergens de gemiddelde videogame van vijf jaar geleden. Toch kijk je de docu hier niet voor, het is de kennis die je wilt hebben.
Oud door nieuw
Om de beelden interessanter te laten ogen (lees dit niet verkeerd; de dino’s op de vlakten van het Jura en het Krijt ogen non-stop interessant door de vele nieuwe vondsten), is gekeken naar de techniek van tegenwoordig. Snelle bewegingen, schokkerige camerabeelden, motion blur, het zijn de dingen die elke grote film tegenwoordig huisvest. Er worden zelfs zogenaamde jump scares uit de horrorwereld toegepast. Ineens opent een enorme T-Rex zijn bek, vol in beeld. Het doet de docu meteen een stuk nieuwer aanvoelen. Verwacht dan ook geen mensen die hun verhaal vertellen terwijl ze in het beeld kijken. Nee, over de animaties van de dinosaurussen worden vensters gezet met additionele informatie, worden beelden stilgezet en wordt dieper ingegaan waarom we denken dat een dinosaurus op deze manier aan het jagen was, op deze manier bewoog en deze levensstijl had aangemeten.
Op een andere DVD vinden we een losse documentaire; Planet Dinosaur 3D, welke in feite ook goed als een losse aflevering te beschouwen kan zijn. In vijftig minuten neemt John Hurt je wederom mee naar het verleden. Deze docu kan geheel in 3D bekeken worden zonder dat je een 3DTV hebt. Bij de DVD’s zitten twee brillen, de rood/groen brillen die je kent van vroeger. Dit effect werkt wel, maar ik raad je aan de film gewoon in 2D te kijken. Helaas is te merken dat de docu echt met 3D in het achterhoofd is gemaakt. Je ziet het in films wel eens, een gigantische kop of staart van een beest dat recht in het beeld komt, even naar buiten lijkt te zwiepen om weer terug de 3D-film in te lopen. Zo’n geintje is leuk in een film. Planet Dinosaur gebruikt dit geintje zo’n 3 keer per minuut. En dat wordt snel vervelend.
Op de derde disc staat de vijftig minuten durdende documentaire “How to build a dinosaur”. De Jurassic Park-fan in mij wist niet wat hij zag. Je eigen dino bouwen? Is het werkelijk mogelijk? “Helaas” laat deze docu je zien hoe een skelet van een dinosaurus gevonden wordt, gepoetst wordt en toegevoegd wordt aan bestaande skeleten. De moeilijkheid om te bepalen hoe de beesten in elkaar zaten (er is nog nooit een volledig geraamte gevonden!) en het vele werk dat er bij komt kijken om een heuse tentoonstelling over de beesten te maken. Interessant is ook dat de docu laat zien dat wetenschappers tegenwoordig bij sommige dino’s kunnen bepalen welke kleuren ze nu daadwerkelijk hebben gehad. Waren ze wel groen?
Conclusie
Hoewel op het gebied van animatie de tijd stil lijkt te hebben gestaan bij de BBC, is er op het gebied van wetenschap en kennis een enorme sprong gemaakt in de laatste twaalf jaar. Planet Dinosaur praat je op een heldere, sterker manier helemaal bij en laat je opnieuw de verwondering ervaren rondom de gigantische kolossen van vroeger. Ook de manier waarop de dino’s hun dood vonden komt aan bod. Een compleet plaatje wordt geschetst.
