Hoewel de kwaliteit van de games hoger is dan ooit, was de afgelopen E3 inderdaad niet heel verrassend te noemen. Sterker nog, buiten Watch_Dogs was alles wel bekend. Tenminste, voor mij! Want er was één andere game aanwezig waar ik zelf nog nooit van gehoord had. Quantum Conundrum is een nieuwe downloadable game van Square Enix die gebruik maakt van verschillende dimensies, die allen een eigen element bevatten. Het klinkt op het eerste gezicht net zo moeilijk als de titel van de game, maar eigenlijk is het heel simpel en doeltreffend. Daarom is Quantum Conundrum dan ook een heerlijke game!
Professor Fitz Quadwrangle
In Quantum Conundrum kruip je in de huid van het neefje van professor Fitz Quadwrangle. Jij komt, zoals wel vaker, op bezoek bij je oom om vervolgens te ontdekken dat één van de experimenten van de beste man volledig is mislukt. Oom Quadwrangle heeft zichzelf namelijk naar een andere dimensie getoverd en hij weet niet meer hoe hij terug moet komen. Gelukkig kan hij nog wel met je praten door middel van een radio en dat is ook direct de leidraad in de game. Een leidraad die overigens extreem sfeervol is. Niet alleen wordt professor Fitz Quadwrangle geweldig ingesproken met extreem veel humor, ook de omgevingen in Quantum Conundrum zijn een lust voor het oog. Overal liggen boeken en meubels en aan de muren hangen schilderijen die oude uitvindingen van je oom beschrijven. Bovendien krijgt bijna elke uitvinding wel een opmerking van Quadwrangle, die meestal extreem grappig zijn.
Quantum Conundrum speelt in de eerste persoon en qua opzet doet het erg denken aan Portal, maar dan in een tekenfilm-achtige omgeving. Dit is niet zo gek ook, want Kim Swift die verantwoordelijk is voor de game, was ook lead developer voor de eerste Portal. Hoewel de opbouw van de game langzaam is, wordt alles echt duidelijk als je met de verschillende dimensies in het spel aan de slag kunt. Dit kan natuurlijk dankzij een uitvinding van je oom en het laat je de wereld transformeren in bijvoorbeeld dons of metaal, waarmee je heel veel puzzels moet oplossen. Een van de eerste kamers laat bijvoorbeeld een lopende band zien met daarop verschillende kluizen en verderop in de kamer is een drukpaneel te vinden, die geactiveerd wordt als een zwaar voorwerp erop ligt. Hoe til je als tien jarig mannetje echter een zware kluis op? Simpel! Je verandert de wereld in dons! Met een druk op de knop activeer je de Fluffy Dimension en voilà, je tilt de kluis naar de drukplaat om vervolgens de Fluffy Dimension weer uit te zetten. Op naar de volgende kamer voor een nieuwe puzzel.
Zeker niet perfect
En wat zijn sommige puzzels moeilijk! De bovengenoemde situatie is natuurlijk slechts een simpel voorbeeld, maar als je bedenkt dat je ook gebruik gaat maken van de Heavy Dimension (maakt alles metaal), Slow Dimension (maakt alles slow motion[/i] en de Reverse Dimension (spoelt alles terug) wordt het toch een stuk pittiger. Want stel je voor dat je naar de andere kant van een ravijn wilt springen? Nou, dan maak je de wereld eerst donzig om een kluis op te pakken, vervolgens gooi je de kluis over het ravijn en zet je de tijd op slow motion. Je springt op de kluis om vervolgens naar de overkant vervoerd te worden. Of wat dacht je van een kamer vol laserstralen. Gooi een donzen meubel richting de stralen, verander die dan net voor de impact in metaal, waardoor de lasers zullen worden geblokkeerd.
Het is de combinatie van dimensies die Quantum Conundrum een geweldige, doch zeer uitdagende game maken. De opbouw van het spel is wel aan de langzame kant en de voice-over van professor Fitz Quadwrangle maken dat in het begin net aan dragelijk, maar het had allemaal zeker wat sneller gemogen. Ook had de variatie in de omgevingen in overgangslevels (waar niets te puzzelen is) wat groter gemogen. Belangrijker is dat sommige puzzels te frustrerend zijn voor woorden. Hoe slim het systeem van dimensies ook is, er is altijd maar één oplossing en als je die even niet voor handen hebt kan de frustratie snel toeslaan.
Conclusie
Toch weet Quantum Conundrum wel lang genoeg te boeien om de ongeveer zes uur gameplay te rechtvaardigen. We praten natuurlijk over een downloadbare game van 1200 Microsoft Points, € 10,99 via PlayStation Network en € 14,99 via Steam en dat geld is de game absoluut waard. Natuurlijk hadden we graag meer dimensies gezien en meerdere manier om bepaalde puzzels op te lossen, maar de basis is beslist een goede. Er staat de ontwikkelaar dan ook niks in de weg om met een vervolg aan de slag te gaan, want Quantum Conundrum weet veel vermaak te bieden.
