The Elder Scrolls V: Skyrim – Dawnguard review

Eind vorig jaar liet ik het saaie Nederlandse landschap achter me en trok ik het avontuurlijke Skyrim in. Nachtenlang bracht ik door in het koudste stukje van Tamriel en met het gros van de queesten die ik daar vond, bleef ik urenlang achter elkaar bezig. Skyrim was mijn schatje. Na verloop van tijd ben je echter wel eens ‘klaar’ met een game. Tegen de tijd dat de lente aanbrak was het even uit tussen mij en de vijfde Elder Scrolls game. Mijn liefde voor de game was niet verdwenen, maar gewoon even op een lager pitje gezet.

En toen kwam Bethesda met een aankondiging: Dawnguard, de eerste echte uitbreiding voor The Elder Scrolls V: Skyrim. Geen lullige downloadable content, maar gewoon een hele uitbreiding. Additionele omgevingen, mogelijkheden, wapens en een compleet nieuwe verhaallijn. Nog nooit waren de koffers zo snel gepakt. Ik moest weer terug naar Skyrim…

Kort voordat ik Dawnguard ter review kreeg aangeboden, schreef ik over mijn preview die ik destijds schreef. Mocht je dus niet op de hoogte zijn van het plot in deze uitbreiding maar wil je wel weten waar het allemaal om draait, neem dan zeker even een kijkje bij de preview.

Nieuwe omgevingen

In de centrale verhaallijn van Dawnguard krijg je als speler een belangrijke keuze: speel je als soldaat van de op vampieren jagende Dawnguard factie of word je zelf een Vampire Lord. Welke keuze je ook maakt, er ligt veel te beleven voor je in het verschiet. De nieuwe queesten van de verhaallijn brengen je naar exclusieve valleien, ruime forten en zelfs een compleet nieuwe dimensie. Als het op nieuwe omgevingen aankomt, zit Dawnguard dus wel goed. Het prachtige besneeuwde domein van de Forgotten Vale zal je even kippenvel doen geven en het griezelige hellevuur genaamd Soul Cairn barst van de leuke extraatjes voor spelers die veel gebruik maken van de Conjuration en Enchanting vaardigheden. Hier en daar beland je zelfs in grotten die eens wat ‘anders’ proberen. Een ondergronds circuit dat oprecht pikdonker is of een grot met een natuurlijke wildwaterbaan om doorheen te sjezen, Dawnguard heeft het. Om nog maar niet te spreken over de nieuwe tegenstanders die pas laat opduiken, waardoor ze je vaak later schrikken. Dawnguard probeert werkelijk wat nieuwe dingen uit, iets wat ik persoonlijk wel kan waarderen.

Bovendien biedt Dawnguard ook veel vriendelijke omgevingen. Het duistere Castle Volkihar is een prima onderkomen voor kersverse of doorgewinterde vampieren en kunnen de vampierenjagers lekker uitrusten in het ruime Fort Dawnguard. Laatstgenoemde twee plekken zijn in tegenstelling tot de Forgotton Vale en de Soul Cairn niet bijzonder uitgebreid, maar ze bieden meer queesten, wapens en kleding voor je personage, waardoor ze toch erg handige verblijven kunnen zijn in de tijden dat je niet op avontuur uit bent.

Uitbreidingen en aanpassingen

Naast additionele omgevingen biedt Dawnguard als uitbreiding ook een aantal nieuwe gameplay-elementen. Zo kunnen vampieren in hun Vampire Lord vorm een groot aantal nieuwe spreuken en krachten oproepen en hebben de leden van de Dawnguard, iets minder imponerend, een kruisboog. Jammer aan beide toevoegingen is dat ze niet bepaald ‘af’ voelen. De Vampire Lord vorm maakt weliswaar een erg toffe, vleermuisachtige verschrikking van je in-game personage, maar door de logge besturing en de verplichte third-person view voelt het weinig natuurlijk aan. Ook de toevoeging van eerdergenoemde kruisbogen blijkt vrij oninteressant: er zijn in totaal twee kruisbogen (met identiek uiterlijk) en drie verschillende pijlen. Hier en daar blijken ze sterker tegen vampieren dan tegen andere tegenstanders, maar een beetje boogschutter heeft een normale boog op zak die al twee keer zo krachtig als de kruisboog. Hierdoor is de kruisboog vrijwel overbodig voor die al kundig zijn met hun Archery. Toegegeven, het uittesten van de kruisboog was leuk voor een minuut of dertig, maar uiteindelijk was ik toch veel beter af met mijn originele arsenaal aan vuurwapens.

Hoewel de kruisbogen dus weinig weten te imponeren en de Vampire Lord vorm wat log aan kan voelen, is er toch genoeg te beleven in Dawnguard. Met een breed scala aan nieuwe pantsers, unieke wapens, ingrediënten, tegenstanders, kleine sidequests en zelfs nieuwe shouts voelt een heleboel toch als ‘nieuw’ aan. Er zijn zelfs nieuwe pelzen te vinden en er kan gejaagd worden met een bepantserde trol of een krachtige vampier aan je zijde. De pogingen om de gameplay van Skyrim significant te wijzigen mogen dan misschien mislukt zijn, maar toegevoegd wordt er sowieso een hoop aan die originele formule. Dawnguard is en blijft een uitbreiding en wat dat betreft dekt Dawnguard zijn lading: alle aspecten van Skyrim worden met Dawnguard een stukje groter.

Conclusie

Dawnguard heeft veel te bieden voor een echte liefhebber van Skyrim. De nieuwe spreuken, paarden, compagnons en talloze andere toevoegingen staan sterk naast de al interessante verhaallijn die zeker een uur of acht telt. Het enige kritiekpunt is de prijs, die toch net een tikje te veel lijkt. 1600 Microsoft Points voor een hoop toevoegingen is nu niet bepaald de meest aantrekkelijke deal. Maar daar zal het toch bij blijven: een handvol toevoegingen. Waar Dawnguard echt poogt meer te zijn dan alleen een uitbreiding en daarmee hopeloos poogt de gameplay van Skyrim echt een twist te geven, gaat het fout. De kruisbogen vallen immens tegen en ook de mogelijkheid om in een Vampire Lord te veranderen werpt niet altijd vruchten af.

Toch, als je als speler van Skyrim echt op zoek bent naar méér, dan zit je goed met Dawnguard. De nieuwe grotten, kastelen en valleien houden je ongetwijfeld een goede paar uur bezig en voor de echte verzamelaars is er genoeg te vinden in deze toffe, nieuwe omgevingen. Bovendien toont Dawnguard dat Bethesda nog steeds bezig is met het experimenteren met Skyrim: men schroomt niet om het een en ander te innoveren in kerkers en grotten en ook de Vampire Lord vorm is een voorbeeld van een experiment met de originele formule van Skyrim. Jammer genoeg is het ene net iets beter uitgepakt dan het andere.