Resistance: Burning Skies

Als fervent speler van Resistance, zo moge wel duidelijk zijn, beoordeelde ik Resistance 3 vorig jaar met een prima cijfer. De reeks mocht van mij echter hier ophouden, maar we wisten uiteraard dat er een Resistance naar de PlayStation Vita zou komen, met de subtitel Burning Skies. Een nieuw verhaal, een nieuw hoofdpersonage en een nieuwe ontwikkelaar, omdat Insomniac Games de reeks na het derde deel naast zich heeft gelegd. Resistance was eigenlijk klaar, dus aan Nihilistic Software de loodzware taak om hier iets positiefs van te maken. En het eindoordeel is niet per definitie een uitbrander richting de serie.

Als ik later groot ben, word ik brandweerman

1951 – Het jaar dat Amerika niet ongeschonden bleef. Europa heeft al aan den lijve ondervonden waar de Chimera toe in staat zijn, maar nu is de oostkust van de Verenigde Staten aan de beurt. Ditmaal ga je niet als (onteerde) soldaat de strijd aan met de gemuteerde mens, maar meer als een doodgewone held in het dagelijks leven. Thomas ‘Tom’ Riley, brandweerman van beroep, die ook in roerige tijden van de invasie branden moet blussen, krijgt de kans de wapens te trekken en dus met lood te gaan strooien. Zijn vrouw en dochter zijn niet veilig en Riley raakt ze uit het oog verloren. De verzetsgroep ‘The Minutemen’ neemt al snel contact met hem op om mee te vechten tegen de meedogenloze Chimera en hij krijgt zo de kans zijn dierbare familie te redden.

In eerste instantie een prima setting voor het verhaal, zeker als de Resistance-feeling merkbaar is door de comicstijl van de cutscenes en zelfs de stemmen die het narratief vertellen klinken als een authentieke jaren ’50 radiostem. Dat wil je als liefhebber van de serie horen, maar hierna vervalt het verhaal in een dal. Er is weinig emotie te bekennen, de interactie met de personages is behoorlijk zoek en er zijn maar weinig mensen die enig memorabel genoemd kunnen worden. Ook het gevoel dat de Chimera oppermachtig zijn, is in deze handheld-versie helaas stukken minder aanwezig. Oppervlakkig dus. En de flirt die Riley maakt met een andere dame deed mijn wenkbrauwen ook even fronsen. Voor de fan zijn de intels die te vinden zijn wel grappig en kennen enige referentie met de reeks.

Het draait om schieten. Dode Chimera. Met bloed

Waar Resistance: Burning Skies het dan meer van moet hebben, is de schietgrage actie. Hier heeft de ontwikkelaar goed haar werk gedaan en zeker als het gaat om de Vita-besturing. Allereerst de hulde dat Nihilistic de creatieve wapens van Insomniac heeft behouden. De originele geweren zitten er weer in, naast wat leuk nieuw wapentuig. We hebben de Karabijn, die uiteraard de granaatwerper bevat; een feature is dat een granaat afgeschoten kan worden met het touchscreen, dat goed werkt. Verder de Bullseye, het Chimerawapen, waarmee je met het touchscreen vijanden kan taggen en zodoende de kogels automatisch naar die vijand gaan. We hebben ook het sluipschuttersgeweer met als secundaire functie Sticky Bombs, de Auger die door muren heen schiet en waar je het schild kunt activeren door twee vingers uit elkaar te vegen over het scherm, een Minigun, de Hunter en een raketwerper. Tot slot de vermelding waard, een nieuw wapen, namelijk de Mule. Met een eerste kijk lijkt het een kruisboog. Echter, het primaire wapen is een double barreled shotgun. Een diagonale veeg over het touchscreen leidt alleen tot gevolg dat je inderdaad een pijl op het wapen plaatst. Deze bevat napalm wat elke Chimera laat vlammen. Omdat je een brandweerman bent, heb je als mêleewapen een hakbijl bij je. Een toevoeging zijn perks die via Grey Tech-energy kunnen worden gerealiseerd. Bij elk wapen zijn er zes upgrades mogelijk, waarvan je er twee kunt verwezenlijken per wapen. Dit kan zijn sneller herladen, een groter magazijn, grotere explosies of een beter vizier. Een nuttige feature voor uiteindelijk de acht wapens die je in je wapenwiel kunt hebben.

Dit gezegd hebbende ben je goed voorbereid op de strijd en elk wapen werkt naar behoren. In de Vita-functies is tijd gestoken, want ook de granaten kun je gemakkelijk met een veeg de juiste richting in gooien. Daarbij komt dat de gehele gameplay erg solide verloopt en de game eigenlijk een beste shooter is. De omgeving is gelukkig gevarieerd; het ene moment zit je in Manhattan, dan weer in het gevaarlijke territorium van de Chimera en tot slot vecht je ook een strijd uit op een brug, waar voortdurend schepen langs vliegen. Hierin lijkt het allemaal goed te gaan, maar de schietactie vangt best veel op voor de gehele game. De soundtrack van Resistance heeft immers altijd heerlijk in elkaar gestoken en dat is nu ook het geval, als je immers muziek hoort. Het gros van de tijd is het namelijk vrij stil tijdens het spelen, buiten de omgevingsgeluiden, de Chimera die brullen en voertuigen die je soms hoort. Er is echt vaak genoeg een gebrek aan muziek en dus ga je zonder het gevecht aan. Daarbij merk je ook dat de wapens een achteruitgang kennen in kwaliteit. In de consoleversies hadden geweren veelal toffe geluiden, maar in Burning Skies klinken ze niet innovatief en op den duur wat saai. Ook de overloop van momenten is technisch niet helemaal in orde en voelen de gevechten minder aantrekkelijk en spannend dan je zou verwachten.

Kracht van Vita

Burning Skies gaat gepaard met een aantal goede eigenschappen, die weg gestoten worden door een aantal slechte. Nu blijft qua visueel opzicht Uncharted: Golden Abyss de mooiste, maar Resistance op de Vita mag er ook best wezen. Hier en daar de nodige details, de omgevingen zien er tof uit en er straalt een bepaalde sfeer vanaf. De cutscenes tonen nog iets positiefs aan het verhaal en de afwisseling van gebieden is over nagedacht. Wel is er hier en daar een kleine framedrop en qua geluid is het technisch niet helemaal top, het valt soms gewoon weg. Iets meer polishing op dat gebied had dus gemogen.

Met meerderen plezier

Om deze game alleen voor de singleplayer aan te schaffen is het denken wel even waard. In zes á zeven uur ben je door de campagne heen en je wordt niet echt gestimuleerd een tweede speelsessie te beginnen. Wel is het aantrekkelijker als je de multiplayer erbij pakt. Resistance heeft niet de beste multiplayer ooit gehad, daar die van Resistance: Fall of Man erg gewaardeerd werd door de fans, en in Burning Skies is deze natuurlijk ietwat gelimiteerd. Met drie modi, Deathmatch, Team Deathmatch en Survival, kun je met maximaal acht man spelen. De eerste twee zijn vrij duidelijk en Survival is te herkennen aan de Infected Mode uit Resistance: Retribution voor de PlayStation Portable. De laatste overlevende wint de match. De multiplayer wordt gespeeld op zes diverse maps, die uit de singleplayer campagne zijn geplukt. Gelukkig zitten deze goed in elkaar en kun je zeker je lol op. Een extra feature is de NEAR-functie van de handheld, waarmee je bijvoorbeeld XP-multipliers kunt ontvangen en versturen. Ook zijn er logischerwijs leaderboards voor de statistieken. Geen baanbrekende multiplayer, maar voor de PlayStation Vita zeker vermakelijk en prima gebalanceerd zodat iedereen kansen heeft.

Conclusie

Resistance 3 was nog een goede titel uit de reeks, maar de serie was aardig op. Resistance: Burning Skies is, mede door een andere ontwikkelaar dan ook geen regelrechte topper geworden. Een inspiratieloos verhaal, dat overigens door de cutscenes en authentieke radiostemmen fantastisch wordt verteld, samen met amper memorabele personages of momenten. De shooter moet het dan ook echt van de schietmomenten hebben en die steken netjes in elkaar. Burning Skies speelt solide, de besturing krijgt een vinkje en zelfs de Vita-functies zijn geen huilende kwestie. Wel is het zo dat de gevechten minder spectaculair zijn, de game natuurlijk erg lineair is en ook geen lange campagne kent. Bovendien hadden de geluidseffecten beter gekund en mis ik vaak muziek, die wel heerlijk is als het wordt gedraaid. Een pluspunt is het visuele aspect; deze Resistance ziet er gedetailleerd uit, kenmerkt zich met diverse omgevingen, is sfeervol en de Chimera zijn weer lekker creepy. En verder is de multiplayer vermakelijk, misschien beperkt, maar een leuke dosering actie op de Vita.