Luigi’s Mansion: Dark Moon hands-on

Toen de GameCube in 2002 verscheen, was het de eerste console van Nintendo die geen game van Mario met zich meebracht. Luigi speelde de hoofdrol tijdens de launch van de console en hoewel veel mensen het vervelend vonden dat we nog even moesten wachten Mario (Sunshine), veroverde Luigi’s Mansion de harten van vele gamers. Ook ik heb een speciaal plekje voor Luigi’s Mansion in mijn hart. De game liet Luigi als een soort Ghostbuster op spoken jagen in een angstaanjagend spookhuis. Het liet de kracht en innovatie van de GameCube goed zien in die tijd en wat ben ik blij dat er eindelijk een vervolg komt in de vorm van Luigi’s Mansion: Dark Moon.

Meer!

De eerste Luigi’s Mansion was geen grote game en voor de nieuwe versie op de 3DS is gekozen om dat als eerste aan te pakken. Niet langer zal de game één huis beslaan, maar meerder mansions zullen hun opwachting maken. Persoonlijk mocht ik in één van deze mansions aan de slag en wel de allereerste. Professor E. Gadd stuurt Luigi namelijk het huis in zonder de befaamde Poldergeist-stofzuiger! De eerste missie is dus om deze op te zoeken en wat direct opvalt is dat de game hardcore is! Waar in andere Nintendo-games de speler vaak aan de hand genomen wordt is dat absoluut niet het geval in Luigi’s Mansion: Dark Moon! Het wordt verwacht dat de speler eerst de deur probeert, om vervolgens bij een aantal ramen binnen te gluren, om tot slot een muis met de sleutel te vangen.

Luigi’s Mansion is echt zo’n game die zich perfect leent voor een driedimensionale wereld. Net als het eerste deel zal de camera namelijk op één positie staan aan de zijkant van de kamer. Daarom is er veel diepte om gebruik te maken van de meest speciale functie van de Nintendo 3DS. De game ziet er dan ook schitterend uit en mede vanwege het lichtgebruik en de zeer herkenbare muziek is het een genot om weer met Luigi aan de slag te mogen. Zeker voor fans van het eerste deel.

Moeilijker!

Het vangen van spoken is iets aangepast, simpelweg omdat de 3DS geen tweede analoge stick bezit. Waar je bij de GameCube-versie beide sticks moest gebruiken om spoken binnen te halen, zal je dat in deze game doen met één stick en de A-knop, die je in dient te drukken om het spook uiteindelijk op te zuigen. Maar voordat je kunt zuigen, zal je eerst een zaklamp op het spook moeten schijnen en ook dat is complexer geworden in Luigi’s Mansion: Dark Moon. Niet langer kun je gewoon richten om een spook te verdoven, nu dien je ook op een knop in te drukken om een soort lichtboost te genereren.

Niet alleen de complexere besturing maakt de game uitdagender; ook de puzzels zijn niet makkelijk. Er zal veel verkend moeten worden om kamers uit te spelen en nieuwe sleutels te vinden. Soms is dat logisch; als je in een kamer komt met een toilet ga je er natuurlijk op zitten! Maar in een andere kamer diende ik een parel te vinden die op een hogere verdieping aan een kroonluchter hing. Met de trap naar boven dus om de kroonluchter naar beneden te blazen. Want naast zuigen kun je de stofzuigen nu ook laten blazen. Als de kroonluchter naar beneden is moet je weer naar beneden rennen om de parel te pakken.

Voorlopige conclusie

Ik heb één mansion gespeeld en vijf kamers verkend, maar het is mij nu al duidelijk dat Luigi’s Mansion: Dark Moon moeilijker en groter gaat worden dan zijn befaamde voorganger op de GameCube. Toch is de game volledig herkenbaar voor fans van het eerste deel. Dit is voornamelijk te danken aan de vrolijke graphics, het leveldesign en de herkenbare muziek. De 3D-effecten zijn van de bovenste plank en de gameplay zelf is erg tof. Niets staat Luigi’s Manion: Dark Moon dan ook in de weg om weer een groot succes te worden als hij verschijnt in het laatste kwartaal van dit jaar.