Battlefield 3 – Close Quarters DLC Review

Er leven enkele groepen op deze wereld waarvan het bekend is dat zij het niet goed met elkaar kunnen vinden: democraten en republikeinen, Hutu en Tutsi, negers en Ku Klux Klan-leden en Call of Duty-fanboys en Battlefield-freaks. Opvallend is dat de laatste groep, in tegenstelling tot de eerdergenoemde, hun strijd vaak via internet uitvecht. Call of Duty-spelers beweren dat Battlefield saaie gameplay kent, terwijl de Battlefield-fans menen dat het in de CoD-franchsie enkel “een kwestie van hersenloos knallen” is. Beide groepen zouden er echter goed aan doen de strijdbijl te begraven, aangezien zowel Call of Duty als Battlefield haar charmes heeft. De Zweedse ontwikkelaar DICE realiseerde zich dat en in een poging het beste van beide werelden te combineren, brachten zij ons de Close Quarters DLC.

Call of Battlefield?

Waar Call of Duty vooral close combat-actie biedt op kleine mappen, kenmerkt Battlefield zich juist door de grootse, wijd uitgestrekte omgevingen waar spelers naar hartenlust overheen kunnen vliegen met straaljagers en andere vliegtuigen. Met de Close Quarters DLC heeft DICE er echter voor gekozen om dit concept volledig overboord te gooien. De mappen in dit pakket zijn namelijk, zoals de naam al doet vermoeden, een stuk kleiner dan je van de franchise gewend bent. Dit veroorzaakte aanvankelijk veel ophef in de community: malcontente Battlefield-spelers beweerden boos dat DICE met deze DLC Call of Duty-spelers wilde aantrekken, die “lekker hersenloos en zonder tactiek willen knallen.” Deze scepsis is echter niet geheel terecht, want ondanks de kleinere mappen blijven de Battlefield-invloeden op veel punten aanwezig.

Dat neemt echter niet weg dat het voor doorgewinterde Battlefield-spelers best wel even wennen zal zijn wanneer zij voor het eerst een Close Quarters-map opstarten. Het gevoel van vrijheid is veel minder aanwezig en je zult constant op je hoede moeten zijn: gevaar zit hier namelijk letterlijk in een klein hoekje. Aanvankelijk had ik me voorgenomen om vergelijkingen met Call of Duty achterwege te laten, maar dat is eigenlijk bijna onmogelijk aangezien de vibe van die game zich het beste laat vergelijken met de sfeer die heerst in deze DLC en daar moet je uiteraard maar net van houden.

Samen uit, samen thuis

Samenwerken is altijd al een belangrijk onderdeel geweest in de Battlefield-games. Met één druk op de knop werd je in een squad gezet, waarna je plotseling een aantal strijdmakkers had die aan jouw zijde vochten. Coöpereren met deze kameraden werd op allerlei manieren beloond. Samenwerken was daardoor altijd al zeer gebruikelijk in de Battlefield-games, maar in de Close Quarters-mappen speelt teamwork een grotere rol dan ooit tevoren. Door de kleine mappen bevindt jij je veel dichter bij teamgenoten en dus is de drempel om je barre tocht samen met hen voort te zetten veel lager. Het is uiteraard mogelijk om in je eentje op pad te gaan en het uitmoorden van zoveel mogelijk vijanden tot je levensdoel te verheffen, maar dan leg je veel sneller het loodje dan wanneer je samen met een team opponenten op de korrel neemt.

Keerzijde van de medaille is dat tactiek een veel minder grote rol speelt door de kleine mappen. Een goede positie kiezen, zorgvuldig je aanval voorbereiden en vervolgens proberen een zo sierlijk mogelijke kill te maken, is er vrijwel niet meer bij. Het is veelal een kwestie van een gang in rennen, één of meerdere vijanden tegen het lijf lopen en hopen dat zij eerder de pijp uitgaan dan jij. Dat vind ik jammer, want het tactische element is nou juist één van de charmes van Battlefield.

Alles kan kapot

De Frostbite 2.0 engine staat ook in de Close Quarters DLC weer zijn mannetje. Gigantische gebouwen die langzaamaan kreunend instorten zijn er dit keer uiteraard niet bij, maar dat gaf DICE de kans om zich meer te focussen op destructie binnenshuis. Bijgevolg reageren vrijwel alle objecten in de game op de acties van de spelers. Niet alleen muren zullen langzaam verpulveren wanneer ze onder vuur komen te liggen, ook kleine voorwerpen als kussens en vazen zullen op een realistische manier kapotgaan wanneer ze door een kogel gepenetreerd worden. Het oog voor detail hierbij is prijzenswaardig.

Waar voor je geld

De Close Quarters DLC biedt genoeg waar voor je geld. Voor vijftien euro ontvang je vier nieuwe mappen die stuk voor stuk zeer knap vormgegeven zijn. Niet alleen barsten ze van de hierboven beschreven details, ook het leveldesign is van hoog niveau. Er is goed nagedacht over de opbouw van elke omgeving en de mappen zijn zodanig ontworpen dat elk gebied van twee kanten betreden kan worden. Campers zijn hierdoor kansloos, aangezien lang stilzitten in de overbevolkte mappen gelijkstaat aan pure zelfmoord.

Daarnaast kunnen spelers aan de slag met een compleet nieuwe modus genaamd Gun Master. Deze spelstand doet erg denken aan de Gun Game-modi in Counter-Strike: Source en Call of Duty: Black Ops. Iedere speler begint met een simpel pistooltje en door kills te maken krijg je steeds betere wapens tot je beschikking. Degene die als eerste een vijand om weet te leggen met zijn mes, het allerlaatste wapen uit de reeks, is de winnaar. Dit is zonder meer een vermakelijke modus die flink wat bloedstollende momenten op zal leveren, maar verwacht niet dat je hier uren mee bezig zult zijn.

Ook biedt het pakket tien nieuwe wapens, die je overigens wel eerst vrij moet spelen. Door opdrachten te voltooien (veelal “maak X kills met een bepaald soort wapen”) sleep je niet alleen veel XP in de wacht, je krijgt ook toegang tot een groot scala aan nieuw, krachtig schietgerei. Je zult ettelijke uren in de game moeten steken vooraleer je alle wapens hebt vrijgespeeld, dus met name spelers die voor de volle 100% gaan doen er goed aan om alvast een paar vrije dagen op te nemen.

Conclusie

Met Close Quarters toont DICE dat het niet bang is voor vernieuwing. Ondanks de tegenstribbelende fans heeft het Zweedse bedrijf hart en ziel in de ontwikkeling van de content gelegd en dat valt overal aan te merken. Dat neemt niet weg dat doorgewinterde Battlefield-spelers in het begin best even moeten wennen, want de kleine mappen vereisen een drastische verandering van speelstijl. Jammer genoeg is het tactische element vrijwel volledig verloren gegaan, waardoor het uiteindelijk vooral een kwestie is van het zo snel mogelijk overhalen van de trekker en dat moet je maar net liggen. Ik keerde in ieder geval al snel weer terug naar de normale mappen, maar ik kan goed begrijpen dat er spelers zijn die Close Quarters als een welkome frisse wind ervaren en dan krijg je voor vijftien euro genoeg waar voor je geld.