Pandora’s Tower

Na mijn vorige speelsessie met Pandora’s Tower wist ik het nog niet helemaal. Hoewel de game aan de ene kant heel origineel uit de hoek kon komen, waren er ook zeker punten die het geheel naar beneden zouden kunnen trekken. De conclusie die toen werd getrokken? De game zou best aardig kunnen worden. Inderdaad, Pandora’s Tower is simpelweg een vermakelijke titel geworden.

Jacht op vlees

Op een groots festival verschijnt plotseling een mysterieus symbool op de rug van Elena. Een explosie is het gevolg en op de plaats van het meisje staat ineens een afschrikwekkend monster. Destructie en chaos alom. Aeron, een vriend van de meid, zoekt Elena en vindt haar uiteindelijk in een donkere steeg alwaar een mysterieuze oude dame haar opwachting maakt. Ze weet hoe de vloek van het meisje tegengegaan kan worden. Wanneer Elena geen speciaal monstervlees eet zal ze uiteindelijk zelf een beest worden. Kortom: een stevig, maar zeker lekker, thema.

De wezens wiens vlees de kracht bezit de vloek om te kunnen keren zijn enkel te vinden in The Scar, een gevaarlijke plek die wordt gesierd door dertien torens te midden een donkere diepte. Een reis naar deze locatie is dan ook de enige logische stap, al helemaal omdat Elena en Aeron vanwege de gebeurtenissen opgejaagd worden door het leger. De enige mogelijke optie is dan ook om de torens te verkennen en het vlees van de masters te verzamelen.

Kettingkracht

Dat zul je dan ook het merendeel van de game doen. Als voormalig soldaat ben je al enigszins getraind in de wegen van het zwaard, maar alleen hiermee red je het niet. De oude vrouw geeft je daarom een ketting met magische eigenschappen. Laatstgenoemde maakt de hele game overigens een stuk leuker. Simpelweg vechten met het zwaard biedt nauwelijks ruimte voor eigen creativiteit, maar de ketting biedt dat absoluut wel.

De mogelijkheid om vijanden aan elkaar vast te ketenen, ze naar elkaar toe te werpen of een tegenstander rond te zwiepen om anderen op afstand te houden is leuk en stimuleert het gebruik van een zekere tactiek. Al helemaal gegeven het feit dat het uitmaakt waar op het lichaam je jouw ketting bevestigt. Wanneer je deze namelijk richt op het hoofd van een wolfachtige tegenstander, muilkorf je hem en kan hij je onmogelijk nog bijten. Het gebruik van klauwen hou je hiermee echter niet tegen, want daarvoor dien je diens lichaam te selecteren.

Hoewel er ook enkele puzzelelementen in het spel te vinden zijn, ben je toch het merendeel van de tijd bezit met vechten. Het verslaan van tegenstanders is door het originele vechtsysteem erg vermakelijk, maar deze blijkt helaas uiteindelijk toch redelijk in de herhaling te vallen. Hoewel je, gedurende de game vordert, de beschikking krijgt over meer vaardigheden, weet dit toch te weinig verandering in de mix te brengen. De game leent zich daarom niet voor erg lange speelsessies.

Torens

In principe zijn de torens die je doorloopt enigszins vergelijkbaar met de kerkers van de Zelda-reeks. Net als dat de Zelda-games tempels kennen met een eigen thema, bezitten de torens van Pandora’s Tower een soortgelijke charme. Een toren die zich richt op vuur en eentje wiens focus ligt op water zul je bijvoorbeeld tegenkomen. Hoewel Pandora’s Tower hierdoor zeker variatie kent, worden enkele omgevingen wel hergebruikt. Elke toren kent eenzelfde ingang en de verscheidene trappenhuizen doen ook sterk aan elkaar denken. Gelukkig weet de rest van de torens door de thema’s veel goed te maken.

Omdat Elena langzaamaan in een monster verandert heb je slechts een beperkte tijd om het rauwe vlees van de master te bemachtigen. Elk bezoek aan deze bouwwerken gaat daarom gepaard met een timer. Geen tijd meer? Dan dien je snel ander vlees aan haar te voeden om extra tijd te winnen. Hoewel het wellicht heel dwingend aanvoelt is dit juist fijn. Je bent namelijk steeds in spanning. Als je bijvoorbeeld te lang bezig bent met het bevechten van een bepaalde tegenstander, dien je die tijd in te halen in een later stuk. Hoe later je namelijk terugkeert…

Vriendschapsmeter

Naast de torens zul je de tijd doorbrengen in de observatory. Daar kun je jouw uitrusting samenstellen, nieuwe voorwerpen kopen en, het allerbelangrijkste, werken aan je relatie met Elena. In Pandora’s Tower is dit namelijk van zeer groot belang, want ook de verschillende eindes die de game bezit hangen volledig af van jouw band met de dame. Het is daarom zaak om haar te voorzien van cadeaus, veel met haar te praten en zo snel mogelijk terug te keren van de torens.

Je ziet de gevolgen van de vriendschapsmeter echter niet alleen terug in de slotmomenten van het spel, maar ook in de rest. De eerste keer dat ik terugkeerde van een bepaalde toren was ik nipt op tijd. Elena zat ineengedoken en na beter waarnemen bleek ze op beestachtige wijze een vogel aan flarden te scheuren en op te eten. Toen ze me opmerkte riep ze met zeer vervormde stem mijn naam uit en kwam naar me toe gestrompeld. Van haar menselijkheid was nog maar weinig over. De tweede maal was geen van dit alles het geval, want nu kon je haar zichtbaar zien vechten tegen de vloek. Een interessant gegeven, dat flink wat replaywaarde aan de game weet mee te geven.

Wel jammer is dat er naast het bezoek aan de torens eigenlijk niets is. De torens kies je namelijk eenvoudigweg uit een menu en van de omgeving zul je dan ook niet veel zien. Het is op zich een gemiste kans, daar het veel variatie had kunnen bieden. Nu ben je namelijk eigenlijk alleen maar bezig met hetzelfde in redelijk vergelijkbare omgevingen. Gelukkig weet de interessante band met Elena en het sterk vertelde plot dit gemis aardig op te vangen.

Conclusie

Pandora’s Tower is een origineel avontuur, maar bezit helaas wel enkele scherpe randjes. Met name herhaling, in zowel gameplay als omgeving, gooit namelijk enigszins roet in het eten. Er zijn gelukkig wel degelijk elementen die deze missers goed kunnen opvangen, want met name de band met Elena, gepaard gaande met het interessante thema en het spannend vertelde plot, weet de game toch tot een vermakelijk geheel te vormen. Zin in een volwassen Nintendo-titel? Pandora’s Tower verdient zeker een kans.