Naval War: Arctic Circle

Het is 2030, de wereld begint eindelijk de gevolgen van het broeikaseffect te voelen, de Arctische Oceaan ontdooit, grondstoffen raken op en de NAVO en Rusland hebben besloten te stoppen met elkaar liefdesbrieven te schrijven. De strijd om de gebieden die rondom de Noordpool liggen, barst los. Kortom, heel wat voer om een game over te maken.

Schipper mag ik overvaren?

Naval War: Arctic Circle is een real-time strategy game in hart en nieren, maar is daarnaast ook een echte oorlogssimulator. De game kent twee campagnes die onderverdeeld zijn in 23 missies. De keus is aan jou om met de NAVO of de Russen te beginnen, echter lijkt Turbo Tape Games een voorkeur te hebben voor de NAVO. Er is namelijk alleen een tutorial beschikbaar voor de NAVO-campagne die zeker aan te raden is om de basis te leren kennen, omdat je er anders echt niet uitkomt. Het spel is immers behoorlijk ingewikkeld en daarnaast ook verrassend diepgaand. Zelfs met de tutorial zul je niet alle mogelijkheden benutten die de game je te bieden heeft. Is de game dan zo goed, zal je jezelf wellicht afvragen? Dat laat ik nog even in het midden.

De Russen… alweer

De Russen zijn weer de boosdoeners en die moeten een lesje geleerd worden. Wanneer je de singleplayer van de NAVO opstart krijg je een krantenbericht te lezen, waarin de gebeurtenissen van de afgelopen tijd worden verteld. Blijkbaar is de wereld behoorlijk warm geworden en is er schaarste aan vruchtbaar land. De Noordpool en omliggende gebieden worden geschikter om te wonen en natuurlijk kan de mensheid het weer eens niet met elkaar eens worden. Het probleem is dat de krantenberichten te lang en oninteressant zijn, waardoor je de aandacht al verloren bent voordat je de eerste alinea doorgelezen hebt. Het verhaal van de game wordt verteld aan de hand van tekstconversaties tussen de minister van Defensie en het hoofdpersonage (de gezagvoerder van de vloot) van de desbetreffende campaign. Helaas zijn de conversaties dermate saai, dat je de neiging hebt ze te skippen.

Kapitein, waar is mijn kaart?

Deze vraag hoef je jezelf absoluut niet te stellen, want de map is altijd recht voor je neus en prominent aanwezig. Sterker nog, via de map plan je aanvallen, selecteer je units en stuur je ze op weg. De map is functioneel weergegeven in een submarine-achtige stijl, met blauw en rood knipperende punten die de units voorstellen. Via diverse menu’s kun je de gekozen unit op weg sturen en orders uitvoeren die zo diep gaan als het aanzetten van de radar, type radar, diepte van het duiken, aanvallen van vijandelijke units etc. De mogelijkheid om de tijd vooruit te spoelen is welkom. Dit kwam namelijk tot uiting toen ik mijn eerste vliegtuig wegstuurde en die over een klein stuk op de map zeventien real-time minuten deed.

Het doel van het spel is vrij simpel: behaal mission-based objectives om verder te komen in de campaign. Deze volgen meestal een vast patroon van zoeken, vernietigen en overnemen van gebieden. Zoeken doe je door middel van het sturen van scouts zoals AWACS-vliegtuigen die met hun radar het gebied kunnen verkennen. Het is van belang dat je zo onopvallend mogelijk te werk gaat, want verrassing is de sleutel tot de overwinning. De game wordt bestuurd door middel van traditionele RTS-besturing, namelijk door middel van de linker muisknop die je gebruikt om units te selecteren en met de rechtermuisknop commandeer je de eenheden tot aanvallen of stuur je de ze over de map. In feite bestaat gameplay continu uit het bepalen van het gebied van de unit, de snelheid waarmee hij vaart, de diepte waarin bijvoorbeeld de onderzeeër vaart, of de hoogte waarop een vliegtuig in de lucht is, welke radar geactiveerd is en om de hoeveel minuten hij afgaat. Je bepaalt daarnaast of de unit alle vijandelijke schepen of vliegtuigen die hij tegenkomt aan moet vallen, of niet. Ook is het mogelijk te bepalen welke torpedo’s of raketten een schip of luchtvaartuig gebruikt. Dit bepaal je voor ieder schip en vliegtuig in je leger en dat kost veel tijd en bovendien strategisch inzicht.

De Noordpool is in 2030 geen bebost gebied

Naast de prominent aanwezige map heeft Naval War: Arctic Circle een scherm waarin de wereld in 3D getoond wordt. Met één druk op de knop kun je de map, die twee derde van het scherm opslokt, omwisselen met het 3D-scherm, waardoor je zeeslagen spectaculairder in beeld ziet. Ware het niet dat de game dankzij de slechte animaties en duffe explosies, niet echt spectaculair oogt. Kennelijk is zuurstof niet hetgeen waar de NAVO en Rusland naar op zoek zijn in 2030, want de Noordpool kent geen enkel boompje. Gebieden zijn verschrikkelijk kaal en stralen niets uit, bovendien zijn ze voorzien van texturen die Nintendo nog zou verbieden op de Nintendo 64. Modellen van schepen zijn redelijk goed verzorgd, maar vliegtuigen zijn daarentegen weer een stuk minder gemodelleerd. De graphics zijn absoluut niet het sterkste punt van de game en voor een RTS is dat vaak ook niet nodig. Er had wel wat meer aandacht aan besteed mogen worden, want het is nu gewoon een gemiste kans. Naast de graphics word je ook niet ‘happy’ van het geluid, want Turbo Tape Games maakt veel gebruik van dezelfde achtergrondmuziek, die wel in de stijl past, maar na een tijd ontzettend repetitief wordt. Daarnaast zijn geluiden van de units samples die niet dynamisch mee veranderen, maar constant blijven herhalen. Op een gegeven moment erg vervelend om naar te luisteren.

Wat was er goed?

Ondanks dat de game op graphics, geluid en verhaal niet hoog scoort, is Naval War qua gameplay best een goede RTS-game. De diepgaande mogelijkheden van het spel zoals de mogelijkheid om de snelheid van de units individueel aan te passen, gebruik van radar, selecteren van de juiste munitie, diversiteit aan verschillende near-future vliegtuigen en schepen, laten zien dat Turbo Tape Games op dit gebied hun best hebben gedaan. Missies kunnen later in het spel behoorlijk chaotisch worden, wanneer er over het hele Arctische gebied de hel losbarst. Op dit soort momenten blijf je overzicht houden over het slagveld dankzij de map en verlies je niet de connectie met de actie dankzij het kleinere 3D-scherm. Er is een multiplayer aanwezig voor twee spelers, maar die kent maar een viertal maps, waardoor je hier snel op uitgekeken raakt.

Conclusie

De echte fan van dit genre zal de game absoluut kunnen waarderen vanwege de diepgaande controle over de units, de diepe strategische mogelijkheden van het spel en het werk dat Turbo Tape Games in de variëteit tussen de units en de wapens heeft gestoken. Echter voor de gemiddelde gamer zal deze game veel te diepgaand zijn. Helaas heeft Turbo Tape Games geen aandacht aan de multiplayer geschonken waardoor replay value er niet in zit. Als hardcore RTS-game is Naval War: Arctic Circle best goed, maar de matige graphics, het repetitieve geluid, gebrek aan een uitgebreide multiplayer en het zwakke verhaal maken de game niet tot de allerbeste in zijn soort. Heb je echter altijd al bij de marine gewild of als kapitein van een grote vloot willen werken? Grijp je kans.