Silent Hill: Downpour

Je wordt wakker in een gevangenis. Waarom je daar bent doet er op het moment niet toe; je hebt een opdracht. Volg de bewaker en zet het “toneel” klaar. Vervolgens doe je de douches één voor één aan, waarna jij je slachtoffer naar binnen laten lopen. De persoon in de douche maakt kennis met mijn vuisten, een loden pijp en een keukenmes. Hij verdient het, toch? Wat vervolgens gebeurt is pas het begin… Welkom in de absolute hel!

Welkom in Silent Hill

Silent Hill: Downpour begint ontzettend hard; jij bent Murphy Pendleton, een veroordeelde. Waarom je veroordeeld bent is aan het begin van de game niet duidelijk, maar de intro van de game laat goed zien dat je ongelofelijk boos bent op de man die je zojuist vermoord hebt. Maar dit zou geen Silent Hill game zijn als deze niet flink verwarrend is, dus het volgende wat gebeurt is dat Murphy wakker wordt in zijn cel. Was het een droom? Een flashback? Daar kom je later pas achter.

Jij, als speler, wordt naar een strengere gevangenis overgeplaatst. De bewakers zijn achter je moord gekomen en hebben je hiervoor gestraft. Echter, de bus waar jij inzit zal nooit aankomen bij zijn bestemming. Nee, voor jou staat er iets veel ergers klaar. Was je maar aangekomen, want vanaf dit punt wordt je leven een hel. De bus crasht, het ideale moment om te ontsnappen. Dit doe je dan ook en langzaam maar zeker geraak jij in het met mist bedekte stadje Silent Hill.

Mindfuck ala grande

Zoals we gewend zijn van een Silent Hill game begint de titel met een vreemde introductie, waarna de speler vervolgens op zijn eerste ontmoeting met de Otherside getrakteerd wordt. In de Otherside is niets wat het lijkt; er zijn monsters en er zijn honderden dodelijke vallen. Aan jou de taak om Murphy Pendleton hier doorheen te slaan zodat je verder kunt met het verhaal.

Downpour zit vol met mindfucks. Een voorbeeld hiervan is tijdens een van de achtervolgingsscènes in de game met de Void. Je moet door een gang heen rennen om verder te komen, maar telkens als je bijna de hoek om kunt wordt de gang een stuk langer. Het is fantastisch om dit fenomeen op het scherm te zien, maar nog mooier is dat de game hier vol mee zit. Absoluut niets is wat het lijkt.

Je enige uitweg is een deur aan het einde van deze gang. Vreemd genoeg leid deze weer terug naar de keuken waar jij je eerder bevond. What the!?!

Saints Hill…?

Eenmaal in het met mist bedekte stadje aangekomen kun je twee dingen doen. Aan de ene kant staat er een fantastisch, eng avontuur op je te wachten, terwijl er aan de andere kant een open “wereld” voor je klaar staat. Dit is nieuw binnen de franchise; een vrij te verkennen Silent Hill, een open wereld die zich niet beperkt tot de straten van het spookstadje. Nee, je kunt voor het eerst ook willekeurige gebouwen instappen. Een leuke toevoeging aan de serie die de speelduur aanzienlijk verlengt.

Meerdere games hebben dit al eerder gedaan, maar veel beperken dit dus tot het verkennen van het buiten gedeelte. In Downpour zijn de gebouwen te betreden en zijn zeker niet kaal en nutteloos, want naast de toevoeging van een open world concept kun je nu ook sidequests aangaan in Downpour, die zich plaatsvinden in vele van deze gebouwen. Deze sidequests variëren van het ophalen van een artefact tot het oplossen van een moord. Ze zijn alle dertien zeer divers en ook erg lastig.

Een diepere betekenis

Maar aan de andere kant staat het verhaal van Downpour, of eerder het verhaal van Murphy Pendleton. Zoals bij elke Silent Hill draait ook Downpour om psychologie en achter alle gestoorde monsters of vreemde gebeurtenissen zitten diepere betekenissen en op elke actie volgt vroeg of laat een reactie. Een voorbeeld hiervan zijn de nieuwe morality choices. Dit zijn momenten waarop jij een “goed” of “boosaardig” antwoord moet geven, waarna een passend gevolg volgt. Denk aan het helpen van een man die op het punt staat zichzelf te vermoorden. Help je hem, praat je hem uit zijn plan om zichzelf te doden, of moedig je hem aan, daag je hem uit om de trekker over te halen?

Elk van deze gevolgen heeft weer effect op het einde. Zelfs het vermoorden, of juist niet vermoorden van monsters telt hierin mee. Er zijn in totaal vijf eindes te halen, zoals we gewend zijn van de serie.

En we gaan nog niet naar huis…

Grafisch gezien is Downpour gemiddeld, sommige graphics komen net iets te gedateerd over, maar de titel kent ook een aantal leuke grafische features die naadloos met de gameplay meegaan. De game kent geen HUD. Wil je weten hoe Murphy er aan toe is? Dan kun je dit doen door naar zijn kleding en wonden te kijken. Hij gaat zelfs mank lopen, wat op zijn beurt ook een negatief effect op de game heeft, want je bent minder bewegelijk dan normaal.

Silent Hill: Downpour kent een quicksave systeem wat overmatig gebruikt is. Deze quicksaves zelf zijn erg handig, maar ze laten de game af en toe haperen, wat mij compleet uit de ervaring wist te halen op den duur. Maar mijn grootste teleurstelling was het gebruik van de stortbuien die de game kent. In mijn preview van de game meldde ik nog dat de regen een enorme impact op de game zou hebben, maar dit is in het uiteindelijke product beperkt gebleven. Als het regent komen er meer vijanden tevoorschijn en dat is alles. Ik vond het in elk geval erg jammer, aangezien de regen de gameplay drastisch had kunnen veranderen.

Conclusie

Ik ben opgelucht. Silent Hill: Downpour weet het ouderwetse Silent Hill gevoel terug te geven na het mindere Homecoming en combineert dit met moderne gameplay concepten, zoals de open wereld structuur en de nieuwe, leuke sidequests. Ook is het verhaal van hoge kwaliteit en houd je constant op het puntje van je stoel.

Downpour is verre van een perfecte Silent Hill titel, want de gedateerde graphics en de ietwat irritant quicksaves zijn dingen die gemakkelijk voorkomen hadden kunnen worden. Het niet goed gebruiken van de stortbuien is ook treurig, want het had zoveel meer kunnen zijn.

De combinatie van de sfeer, storytelling en de perfect passende soundtrack maken de fouten meer dan goed en ik kan dan ook alleen maar hopen dat de komende Silent Hill games ook van een dergelijk niveau zullen zijn. Downpour is een game met veel potentie, maar kent zo haar ruwe kantjes. Zoek je een moderne horror game met een goed verhaal en veel gameplay? Dan is dit jouw game.