We hebben al jaren te maken gehad met fightinggames. Mortal Kombat, Tekken, Street Fighter en de vele spin-offs hiervan. Met de launch van de PlayStation Vita is er echter een nieuwe bijgekomen, eentje die het genre niet zo serieus lijkt te nemen. Als echte ballerina, inclusief konijnenoren en schoentjes, ging ik de strijd aan met ninja’s, superhelden en ander gespuis. Vrees mijn notenkraker!
Alles is toegestaan
Reality Fighters maakt veel gebruik van augmented reality-technologie. Van het importeren van je eigen gezicht tot het zelf plaatsen van je mannetjes op het slagveld, het is allemaal mogelijk. Meteen bij het opstarten van een random match viel er iets op: je kunt de camera van het Vita-systeem niet gebruiken om in het echte leven vechters te laten knokken voor eer en wat geld. Jammer, maar gelukkig beschikt de game wel over een hoop pre-rendered arena’s waarin naar alle lust gevochten kan worden.
Bovendien is in het spel bijna alles toegestaan. Zo kun je, als je jouw vechter in elkaar zet, kiezen voor standaard vechstijlen, zoals de bokser of de karate kid-stijl. Waar Reality Fighters echter anders is dan de gemiddelde fighter, is dat je in deze titel ook als vechtstijl de ballerina of de zombie kunt kiezen. Het blijft komisch om een dikzak wat balletbewegingen te zien doen. Naarmate je meer speelt worden er ook meer mogelijkheden vrijgespeeld, zoals een ninja of een superheld vechtstijl. Kortom: alles is toegestaan, zolang je de ander maar met de grond gelijk weet te maken voordat deze dat bij jou doet.
Shoppen en schoppen
Het is al duidelijk: Reality Fighters biedt een hoop aanpassingsmogelijkheden. Zo zijn er letterlijk honderden voorwerpen beschikbaar om te kopen bij het opstarten van de game. Hoe meer je speelt, hoe beter je wordt, maar ook hoe meer spullen er bij komen. Het blijft steeds leuk om nieuwe voorwerpen vrij te spelen, die je vervolgens jouw karakter kunt laten dragen. Deze voorwerpen zijn niet gratis. Je kunt ze kopen via in-game munten, die verdiend worden via gevechten. Win je een gevecht? Dan word je beloond met deze valuta op basis van een aantal factoren. Denk aan jouw vechtstijl: heb je deze volledig ingezet, of ben je een zielige buttonbasher? Ook zaken zoals hoe lang het gevecht duurde telt mee en zelf de hoeveelheid schade je ontvangen hebt is een factor waar op gelet moet worden.
Goed, mijn leerling, je kent de basis nu van de Reality Fighter-cursus. Klaar voor het echte werk?
Sushi en spandexpakjes
Reality Fighters kent een aantal leuke modi; een time-attack, een survival mode en een arcade modus. De leukste twee zijn echter de multiplayer-opties en de verhaalmodus. Laten we met de multiplayer beginnen, want deze is heel simpel in opzet: je zoekt iemand online via de in-game lobby en start een gevecht. Degene die als eerste de ander knockout weet te krijgen heeft gewonnen. Klinkt bekend? Zeker, maar dit betekent niet dat de formule niet werkt, want een handheld fighter heeft een dergelijke onlinemodus echt hard nodig.
Naast de multiplayer modus is er een heuse verhaallijn te spelen in Reality Fighters, eentje waarin jij als zwakke buitenstaander door een ietwat gestoorde sensei/tuinman wordt opgeleid tot een vechtende moordmachine. Je zult het op moeten nemen tegen superhelden, ninja’s, zombies en zelfs tegen gestoorde cowboys. Je hoort het al: het verhaal is niet echt baanbrekend, maar voor een game als deze past het perfect.
Ergenissen!
Ergenissen in een fightinggame hebben vaak te maken met de beeldjes per seconde. Gelukkig heeft deze titel geen last van dit soort problemen, want deze draait op een vloeiende en constante 60 frames per seconde. De game oogt daardoor erg soepel, een must voor een spel binnen dit genre. Het probleem zit hem in de augmented reality-technologie van Reality Fighters. De arena’s waarin gevochten kan worden reageren op de gyrosensor van de PlayStation Vita, waardoor een kleine beweging de camera weg kan draaien van het hele gebeuren. Dit kan er zelfs toe leiden dat je op een vage manier moet gaan zitten om het beeld gecentreerd te krijgen, wat op zijn beurt weer tot diepe ergenissen leid. Ik vond het bloedirritant en hoop dat dit ook in het gevolg niet meer gebruikt word.
Ook zijn sommige computergestuurde tegenstanders erg vervelend. Waar sommigen prachtige combo’s uit hun mouw weten te toveren, zijn er aan de andere kant ook tegenstanders te bekennen die constant dezelde aanval zullen gebruiken. Erg vervelend, want dit weet het plezier erg te drukken. Gelukkig komt dit maar bij een aantal personages voor en wordt het nooit te irritant om het spel weg te leggen.
Conclusie
Reality Fighters is een zeer geslaagde launchtitel voor de PlayStation Vita en weet qua speelplezier in de buurt van de meer commerciëel sucsessvolle games te komen, zoals Tekken en Mortal Kombat. De vele aanpassingsmogelijkheden maken dit een “one-of-a-kind” game en deze geven het spel meteen een enorme lading replayvalue mee. Helaas is niet alles even tof aan de game en zijn er ook wat technische aspecten niet erg lekker in de game gezet. Zo draait het scherm irritant mee met de ingebouwde gyrosensor, iets wat na verloop van tijd erg vervelend kan worden. Toch is Reality Fighters al met al een leuke game die je zeker niet moet laten liggen als je van dit soort spellen houdt. Kun je voorbij de genoemde minpunten kijken? Dan wacht er een hillarische game op je.
