Matt Weston (Ryan Reynolds) staat aan het begin van een – tot op heden weinig succesvolle – carrière bij de CIA. Hij wacht op een kans om zich te bewijzen. Een stapje hogerop de ladder te kunnen maken. Als de beruchte crimineel Tobin Frost (Denzel Washington) wordt ondergebracht in het ‘Safe House’ waar hij de opzichter van is, krijgt hij al snel meer kans om zich te bewijzen dan hem lief is.
Ouwe rot vs groentje
Als het Safe House wordt aangevallen terwijl Frost er ‘te gast’ is, worden gastheer en gast tot elkaar veroordeeld. Aan Weston de taak om de gevaarlijke crimineel naar een nieuwe veilige locatie te krijgen. Als voormalig CIA-agent en rookie voor hetzelfde bedrijf, hebben de twee genoeg te bespreken.
Daarbij komt de psychologisch onderlegde Frost mooi uit de verf. Zet dat tegenover groentje Weston en je hebt de ideale ondergrond voor een aloud thema: de leermeester en de leerling. Alleen staat er nogal wat afstand tussen beiden, doordat Frost als grote crimineel natuurlijk niet bepaald het ideale voorbeeld is.
Ryan Reynolds liet, onder andere in Burried, al eerder zien meer te kunnen spelen dan de goedlachse hunk Michael Bergen uit die komedie over twee jongens, een meisje, en een pizzatent. Heen en weer geslingerd tussen zijn carrière en zorgen om zijn vriendin, worden de zenuwen van Weston tot het uiterste getest als hij wel heel plotseling voor de leeuwen wordt gegooid. Dat weet Reynolds overtuigend over te brengen.
Your standard action-thriller
De acteurs maken Safe House tot een sterke film, maar erg origineel is het verhaal niet. Corruptie in de CIA… als je af moet gaan op de films die uit Hollywood afkomstig zijn kun je toch weinig vertrouwen in die organisatie meer hebben. Er wordt weliswaar voor een originele invalshoek gekozen, maar helaas vervalt de film ook regelmatig in clichés.
De wilde achtervolging mag natuurlijk niet ontbreken, waarin je minutenlang naar weinig meer ziet dan elkaar rammende auto’s en op elkaar schietende bestuurders. Vooral heel veel lawaai, maar je hebt het al vrij snel gezien. Ook blijken de ‘goeien’ natuurlijk weer stuk voor stuk les te hebben gehad van Neo in het ontwijken van kogels en leggen zij de schurk om met een enkel schot.
Maar, eerlijk is eerlijk, dat zijn nou net die dingen waarvoor je naar een film als Safe House gaat. Gewoon, actie. En dat biedt Safe House, zonder twijfel. Dat er daarnaast ook nog sterk geacteerd wordt, is heel erg mooi meegenomen.
Conclusie
Safe House is geslaagd in wat je ervan mag verwachten: één lang shot testosteron. Het verhaal is zeker niet slecht, maar het zijn toch de hoofdrollen die deze film net die halve ster meer geven. Vooral de hoofdrollen ook overigens, want op wat hoge pieten bij de CIA na zijn Reynolds en Washington eigenlijk de enigen die ook daadwerkelijk acteren. De bad guys krijgen daar nauwelijks de kans toe, hun enige taak is achter de blikvangers aan jagen.
