Assassin’s Creed III

We schrijven Rotterdam, 1 maart 2012. Ik bevind me, samen met een groep van circa 40 andere journalisten, in een door Ubisoft gehuurde ruimte in het Manhattan-hotel. Er zijn stukjes pizza, hamburgers en genoeg frisdrank, maar eigenlijk is iedereen maar voor één ding gekomen: Assassin’s Creed III. Er wordt druk gepraat en gelachen, maar plotseling is het stil en gaat er een voelbare golf van opwinding door de zaal. Een vertegenwoordiger van Ubisoft staat in de deuropening en gebaart dat we naar binnen mogen.

Een man met idealen

Terwijl ik dit schrijf zijn we alweer één dag verder. De twee uur durende presentatie staat nog in mijn geheugen gegrift, maar hij was zo uitgebreid dat ik een dag nodig heb gehad om alles te verwerken. Want laat ik maar met de deur in huis vallen: Assassin’s Creed III wordt een meesterwerk. Dat was al duidelijk vanaf het moment dat de aanwezige ontwikkelaar, Julien Laferrière, zijn eerste woorden uitsprak.

We maakten kennis met Connor, een half Britse en half Amerikaanse jongen die deel uitmaakt van de Mohawk-natie. Wanneer hij ergens in de twintig is, moet Connor met lede ogen aanschouwen hoe zijn geliefde thuisstad meedogenloos wordt verwoest door de Engelsen. Furieus en belust op rechtvaardigheid roept hij zijn medestadsbewoners op om een vuist te maken tegen de Engelsen. Maar zijn stam wil niet meedoen en daarom besluit Connor zich aan te sluiten bij de Assassins.

Connor wil vechten voor vrijheid en rechtvaardigheid, waarmee zijn idealen opvallend genoeg compleet anders zijn dan die van de eerdere Assassin’s Creed-protagonisten. Die hadden namelijk voornamelijk egoïstische beweegredenen. Zo vocht Altaïr om zijn status als Assassin terug te krijgen en zou Ezio niet rusten voordat hij wraak had genomen op de moordenaars van zijn familie. De komst van zo’n totaal nieuw hoofdpersonage voelt daarom als een welkome frisse wind door de franchise.

Ook de setting spreekt zeer tot de verbeelding. Assassin’s Creed III is de eerste game ooit die zich afspeelt ten tijde van de Amerikaanse Revolutie en dat geeft Ubisoft Montréal de mogelijkheid om met nooit eerder vertoonde gameplay en personages op de proppen te komen. Zo kregen we tijdens de presentatie onder andere George Washington te zien, een iconisch personage uit die tijd waar je als speler in contact mee zult komen. Ook Benjamin Franklin zal zijn opwachting maken en gezien zijn wetenschappelijke achtergrond zou hij best wel eens de nieuwe Leonardo Da Vinci (het personage dat veel van Ezio’s wapens ontwikkelde) kunnen worden…

Besneeuwd dorpje

Maar dat is niet het enige nieuwe aspect aan Assassin’s Creed III: vrijwel het volledige spel is op de schop gegaan. Zo zul je niet enkel meer steden aandoen, zoals in de vorige delen uit de franchise wel het geval was. Want naast het feit dat Connor dit keer zowel New York als Boston op zijn kop zal zetten (steden die dankzij accurate kaarten uit die tijd overigens prachtig en zeer authentiek tot leven zijn gewekt), zal zo’n 30% van alle missies zich afspelen in het bos.

Veel gefronste wenkbrauwen en verontwaardigd gefluister in de zaal. Een bos? In Assassin’s Creed? Met een glimlach startte Laferrière een filmpje op: gameplay van een build uit eind 2010. En binnen enkele seconden was alle scepsis verdwenen. We zagen hoe Connor zich in een gigantisch besneeuwd bos bevindt. Na enkele seconden vindt hij een klein dorpje met enkele hutten, een kampvuur en een stuk of tien inwoners. Ze zijn allemaal druk bezig met hun eigen dingen: een oud vrouwtje is aan het koken, twee mannen zijn verwikkeld in een felle discussie. De sfeer straalt ervan af. Plotseling worden we opgeschrikt door doffe voetstappen naast ons. Nog voordat Connor zijn aanval kan voorbereiden, merkt hij al dat het loos alarm is: het is slechts een eland.

In een mum van tijd tovert Connor zijn gloednieuwe pijl en boog tevoorschijn waarna hij het arme dier neerschiet. Kreunend valt het beestje op de grond. Connor rent erop af en haalt zijn mes tevoorschijn, waarna hij de eland van zijn huid ontdoet (verwacht hierbij overigens geen bloederige taferelen à la Red Dead Redemption). De dierenhuid en het vlees worden aan je inventaris toegevoegd. Opvallend detail: hoeveel huid en vlees je krijgt, hangt af van de manier waarop je het beest vermoordt. Doe je dit als een lafaard vanaf een lange afstand met je pijl en boog, dan kun je minder buit verwachten dan wanneer je naast het beest gaat staan en hem met je zwaard te lijf gaat. Het spel zal zo’n 30 verschillende diersoorten bevatten, zowel roofdieren (beren en vossen) als prooien (elanden).

Plotseling worden we opgeschrikt door een groep paraderende vijanden. Snel klimt Connor in een boom. Het eerste wat opvalt is hoe gedetailleerd de animaties hierbij zijn. Laferrière licht toe: “het hele klimsysteem is op de schop gegaan. Daarbij zijn alle animaties vernieuwd.” En dat is te merken, want ook in de bomen voelt Connor zich als een vis in het water. Via de takken springt hij van boom naar boom, tot hij uiteindelijk bij een gigantische rots terechtkomt. Maar ook dit is voor Connor geen obstakel: hij grijpt zich vast aan een richel en klimt zonder moeite naar boven. Daar aangekomen worden we getrakteerd op een prachtig uitzicht over het woud. In de verte zijn dorpjes te zien, maar ook groepen vechtende mensen, de meest uiteenlopende wilde dieren en nog veel meer. “Het bos is anderhalf keer zo groot als Rome in Assassin’s Creed: Brotherhood. We zien het daarom ook als een derde stad,” aldus Laferrière. Ik geef de beste man groot gelijk.

Bigger and better

We maken een sprong van anderhalf jaar in de tijd en krijgen nu een demo voorgeschoteld die dateert van februari 2012. Laferrière licht aan het begin toe: “toen we deze demo opnamen, hadden we nog negen maanden de tijd om het spel te voltooien. Daarom zijn sommige dingen die je ziet nog niet af.” Maar toch viel meteen op dat de demo al in een zeer vergevorderd stadium is. Slechts enkele kleine details (zoals bosjes die nog niet bewegen wanneer je er doorheen loopt) waren nog niet uitgewerkt, maar voor de rest zag het geheel er al ontzettend ‘af’ uit. Dit is grotendeels te danken aan de productiecapaciteit: het team van Assassin’s Creed III is groter dan ooit tevoren en bestaat uit makers van Assassin’s Creed I, Assassin’s Creed II en Prince of Persia: Sands of Time werken. Zij werken al ruim drie jaar keihard aan het spel.

In dit team bevinden zich ook enkele historici, die er continu op toezien dat het spel zo historisch accuraat mogelijk is. Het verhaal speelt zich af tussen 1753 en 1783 en in die tijd hebben er ontzettend veel ingrijpende gebeurtenissen plaatsgevonden, die allemaal in de game terug te vinden zijn. Enkele daarvan hebben ook serieuze invloed op de spelwereld: zo zul je de Great Fire of New York, die in 1776 plaatsvond en één derde van de stad in as legde, ook daadwerkelijk meemaken. Wanneer het vuur gedoofd is zal het betreffende deel van New York vervolgens voor altijd in puin liggen. Het zijn dit soort kleine details die een wereld van verschil maken.

Met het raam in huis vallen

Terug naar de demo uit februari. We treffen Connor aan op een steiger, samen met andere mensen die net uit de boot zijn gestapt. Wanneer Connor nog maar net zijn eerste voetstappen heeft gezet in deze nieuwe stad, komt er al een marktkoopman op hem afgerend die zijn goederen probeert te verkopen aan deze opvallende nieuwkomer. Ongeïnteresseerd loopt Connor verder, om erachter te komen dat hij op een marktplein is beland. Op dit plein is duidelijk merkbaar dat de heren en dames van Ubisoft Montréal keihard hun best hebben gedaan om de wereld tot leven te brengen. Waar het publiek in de vorige Assassins Creed-games bij vlagen nogal statisch was, heb je hier bijna het idee met levende mensen te maken te hebben. Iedereen is wel ergens mee bezig: de marktkoopmannen en -vrouwen proberen luidkeels hun spullen aan te smeren, een mollige kerel trekt zwetend zijn koffers vooruit, twee kinderen komen luid giechelend voorbij… het oog voor detail is ongekend.

Plotseling worden de aanwezige burgers opgeschrikt door een jonge kerel die een appel van een kraam steelt. “Houd de dief!” schreeuwt de eigenares van het kraampje. Connor kan er op zo’n moment voor kiezen om deze crimineel te overmeesteren, maar de speler van de demo besluit niet in de grijpen en laat de dief ontsnappen. Vlak voor hem bevindt zich namelijk een veel groter probleem: een wachtpost met een stuk of tien bewakers die niet van plan zijn Assassins door te laten. Connor zet het op een lopen en een achtervolgingsscène wordt in gang gezet. Hierbij vallen meteen de voordelen van het nieuwe animatiesysteem op: de speler kan nu bijvoorbeeld ook over lage objecten springen. Hierdoor zouden frustraties uit het vorige deel, waarbij je soms abrupt stopte omdat je tegen iets kleins aanliep, verleden tijd moeten zijn.

In zijn rechterooghoek ziet Connor hoe een vrouw haar ramen opent om een frisse neus te halen. Hier maakt de Assassin meteen handig gebruik van; hij klimt door het raam, rent door het huisje van de vrouw en springt er via een raam aan de andere kant weer uit. Bewakers afgeschud. Het feit dat je door huizen kan klimmen is niet alleen ontzettend vet, het voegt dus ook nog eens een tactisch element toe dat het verschil tussen leven en dood kan betekenen. Op de vraag of je ook in het huis kan stoppen om het interieur te bekijken, antwoord Laferrière ontkennend. Er is echter een groot scala aan binnenlocaties die je wel naar hartenlust kunt uitpluizen. Als voorbeeld kregen we een bar te zien, waar je desgewenst gesprekken met de stamgasten kunt aangaan. “Op die manier voegen we ook een sociaal aspect toe aan de game,” vertelt Laferrière. Het levendige publiek, de willekeurige gebeurtenissen en de sociale mogelijkheden creëren samen met het prachtige kleurenpalet één van de sfeervolste open werelden die je ooit hebt gezien.

Door weer en wind

In de demo kregen we de zomerse versie van Boston te zien. Maar langzamerhand zal het zonnetje verdwijnen en plaatsmaken voor wolken die de stad zullen bedelven onder een dikke laag sneeuw, wist Laferrière ons te melden. Van zowel de twee steden als het bos heeft men twee versies ontwikkeld: een zomerse en een winterse. En dit heeft niet alleen invloed op de graphics van het spel. Als Connor bijvoorbeeld door een dik pak sneeuw moet zien te ploegen, zal hij zich zeer sloom voortbewegen. Het kan zelfs zijn dat hij zich verstapt en daardoor bijna valt! Maar ook de regen kan grote problemen opleveren: zodra het begint te spetteren begeven veel burgers zich snel naar binnen, waardoor het doodstil wordt op de straten. Daardoor kan Connor niet meer in de menigte opgaan en valt hij dus veel sneller op, met alle gevolgen van dien. Toch brengt slecht weer ook voordelen met zich mee. Iemand achtervolgen wordt, wanneer er een dik pak sneeuw ligt, dankzij de voetsporen bijvoorbeeld veel makkelijker. Zeker wanneer de betreffende persoon gewond is en derhalve een donkerrood bloedspoor achterlaat in de hagelwitte sneeuw, is het opsporen een eitje.

Slagveld

Het laatste deel van de demo neemt ons opnieuw mee naar het bos. Connor bevindt zich deze keer echter niet in een door bomen omringd dorpje, maar op een gigantisch open slagveld. Maar liefst 2000 (!) soldaten van zowel Engeland als Amerika zijn hier verwikkeld in een strijd op leven en dood. Het is simpelweg niet te beschrijven hoe indrukwekkend Ubisoft Montréal dit strijdveld tot leven heeft gebracht. De Dikke Van Dale bevat namelijk geen enkel woord dat eer doet aan de ongelofelijke awesomeheid die we hier voorgeschoteld kregen.

Connors taak is om achter de vijandelijke linies te komen en daar een belangrijke generaal om te leggen. Alvorens moet hij echter wel het slagveld heelhuids zien te passeren. Kogelregens en kanonskogels ontwijkend rent de Assassin van rots naar rots, waar hij schuilt totdat hij denkt dat het weer veilig is. De soldaten vallen bij bosjes luid kreunend voor hem neer, maar er is geen tijd om ze te helpen. Wanneer je eindelijk de andere kant van het slagveld hebt bereikt, staat er een groepje van circa vijf vijanden op je te wachten. Het ideale moment voor Connor om zijn nieuwe vaardigheden te tonen. Ook het vechtsysteem is namelijk compleet vernieuwd. Hierdoor kan Connor met maar liefst twee handen tegelijkertijd knokken en op die manier bijvoorbeeld één vijand met zijn hidden blades uitschakelen, om de andere op hetzelfde moment neer te schieten met zijn pistool. Mensen die hoopten op een complexer vechtsysteem moet ik helaas teleurstellen; het is nog steeds een kwestie van verdedigen en, wanneer je wordt aangevallen, op het juiste moment op een toets drukken om een tegenaanval uit te voeren. Dit betekent overigens niet dat het vechten er minder vet uitziet; integendeel. Connor heeft een groot scala aan nieuwe tegenaanvallen die hem bijvoorbeeld toestaan in een fractie van een seconde vijanden aan hun eigen bajonetten te rijgen.

Nadat de laatste vijand is omgelegd rent Connor een stukje verder, waarna hij tamelijk snel op het kamp van de vijand stuit. Al rennend legt hij een soldaat om met zijn hidden blades, om vervolgens zijn tomahawk in de schedel van de generaal te planten. Einde missie, einde demo, einde presentatie.

Voorlopige conclusie

Na afloop van de presentatie waren alle journalisten het met elkaar eens: Assassin’s Creed III gaat een pareltje worden. Het bekende concept is volledig op de schop gegaan en dat resulteert in een nieuwe, frisse en bovenal fenomenale game. De charismatische Connor komt als een verademing na Ezio en het is geweldig om op bepaalde momenten de stad te verlaten en op onderzoek uit te gaan in het bos. De volledig vernieuwde animaties zorgen er bovendien niet alleen voor dat de personages realistischer dan ooit ogen, ze plaveien ook de weg voor een compleet nieuw systeem dat je toestaat praktisch alles wat je ziet te beklimmen. En dan hebben we nog niet eens de multiplayer gezien, die beter en uitgebreider dan ooit zal worden. “We wilden de drie in Assassin’s Creed III verdienen,” vertelde Laferrière tijdens de presentatie. En dat gaat ze zonder meer lukken.