Syndicate

De term “Syndicate” laat bij de gemiddelde gamer waarschijnlijk geen belletje rinkelen, dus je zou als niet-kenner denken dat we hier te maken hebben met een nieuw IP. Dit is echter niet het geval, want de serie is ontstaan in 1993 en afkomstig uit de handen van het legendarische Bullfrog. De eerste drie delen zijn tactische shooters die gespeeld worden vanuit een top-down perspectief. Met de 2012-variant krijgen we echter een “traditionele” shooter voorgeschoteld en het resultaat mag er zeker wezen…

Een nieuwe wending

De 2012-uiting van Syndicate heeft uitgever Electronic Arts overgelaten aan Starbreeze, de studio verantwoordelijk voor The Chronicles of Riddick en The Darkness! Dat het bedrijf een nieuwe richting met de serie inslaat, mag duidelijk zijn, maar er is inspiratie gehaald uit de voorgangers. De singleplayer van Syndicate is namelijk gebaseerd op missies van de drie voorlopers.

Het geheel speelt zich af in het jaar 2069 en de wereld is verdeeld in meerdere regio’s, die bestuurd worden door immense corporaties. Deze staan bekend als syndicates en bieden een revolutionaire wijze om de digitale wereld te betreden, met behulp van speciale chips die geïmplanteerd kunnen worden. Gebruikers met een chip hebben altijd toegang tot wereldwijde data en bestuurbare technologie.

Burgers die zich laten “chippen”, worden voorzien van een huis, verzorging en alles wat men maar kan wensen. In ruil hiervoor krijgt de syndicate inzicht in en volledige controle over het leven en gedrag van de gebruiker. Er is een constante strijd voor marktdominantie gaande en aan het front van deze oorlog staan de speciale agenten met uitzonderlijke chips.

DART 6

Als speler neem je de rol aan van een dergelijke agent, om precies te zijn Miles Kilo, die de experimentele DART 6-chip bezit. Met behulp van deze chip kan hij wapens, vijanden en zelfs de omgeving manipuleren. Het resultaat hiervan is dat Syndicate een veelzijdige game is, want simpelweg door vijanden heen knallen, daar is hier geen sprake van.

De DART 6-chip kan een overlay creëren, waarmee je vijanden kunt detecteren achter muren. Zolang deze overlay actief is, vertraagt de tijd, verkrijg je minder schade en richt je zelf meer schade aan. Het gebruik hiervan is vrij beperkt, want na zoveel seconden moet de overlay zich weer opladen. Wanneer je door een grote groep vijanden belaagd wordt, is de DART 6-chip je enige redding.

Dit is met name te wijten aan de agressieve A.I. van tegenstanders en de wijze waarop sommigen verslagen dienen te worden. Je zult bepantserde reuzen met miniguns ontmoeten, wiens bepantsering eerst doorbroken moet worden voordat je schade kunt aanrichten. Syndicate forceert je om rustig te spelen, even na te denken en vervolgens zorgvuldig een plan uit te voeren.

Brute actie!

Dit betekent echter niet dat de reis een saaie kan worden, integendeel, want de actie spettert van je scherm af. Het ene moment infiltreer je een bedrijf, om het volgende moment met een minigun vijanden uit de lucht te blazen. Je kunt met de chips van anderen upgrades kopen, om jezelf bijvoorbeeld meer gezondheid te geven. Syndicate biedt dus een bescheiden RPG-element, waardoor de variatie erg sterk is, mede dankzij de regelmatige, doch bescheiden puzzels.

Als laatste moet ik nog de soepelheid van de gameplay aanhalen, want die zorgt voor een heerlijke ervaring. De game kent een eenvoudig cover-systeem, die je in staat stelt om te schuilen achter dozen, muren enzovoort. Daarnaast kun je tijdens het rennen over de grond glijden om bijvoorbeeld snel naar nieuwe cover te duiken. In beweging blijven en zorgvuldig gebruik maken van de omgeving is een vereiste.

Al met al ben je zo’n acht uur zoet met de singleplayer, een redelijke duur voor de shooter van tegenwoordig. De replay-waarde is helaas niet zo hoog als ik had gewild, want je kunt de singleplayer niet opnieuw starten met eerder gekochte upgrades. Ik had maar een stuk of zeven van de zeventien upgrades kunnen kopen en dat is zonde. De singleplayer van Syndicate is in elk geval een frisse wind en altijd zeer vermakelijk.

Coöperatief knallen

In plaats van een dertien-in-een-dozijn multiplayer heeft Syndicate co-op in huis voor vier spelers. Het betreft een negental missies, waarin je simpelweg samen moet werken om doelen te voltooien. De pittigheid van de singleplayer is ook te vinden in de co-op, want je moet zorgvuldig spelen om het einde van een level te bereiken. Je kunt een agressieve, defensieve of ondersteunende rol aannemen, maar iedere speler is in staat om elkander te genezen. Met één druk op knop kun je andere spelers weer voorzien van gezondheid en dit is iets dat vrijwel constant gedaan moet worden.

De aantrekkingskracht van deze modus ligt in het kunnen upgraden van wapens en je personage. Pas na een flink aantal upgrades kun je het wagen om een hoge moeilijkheidsgraad aan te pakken. De liefhebbers kunnen ongetwijfeld meer dan 100 uur kwijt in de co-op, want de hoge moeilijkheidsgraden zijn echt extreem pittig. Het is mogelijk om al met twee man te spelen, maar ik raad vier spelers aan voor een optimale en actievolle ervaring. Het kunnen aanmaken van een clan, om hiermee statistieken te bekijken en vrienden te managen, is verder een erg leuke feature.

Toch kent de titel enkele kleine gebreken, want er is bijvoorbeeld geen optie om voice commands uit te delen aan medespelers. Het spelen met vreemden, die geen microfoon in bezit hebben, kan dus relatief lastig zijn. Tik dus wat vrienden op de kop, zodat je zorgeloos aan de slag kunt. Daarnaast kent de PC-versie het gebruik van Origin, geen in-game tekstchat en is er sprake van muisacceleratie. Dit wist mij echter niet te ontmoedigen, want ik heb nog altijd intens genoten van de titel, maar het kan wel van invloed zijn op anderen.

Conclusie

Syndicate is een zeer geslaagde reboot van de serie en dat hebben we te danken aan Starbreeze. Audiovisueel gezien is de game erg sterk, de singleplayer biedt ongetwijfeld vermaak voor iedereen en de co-op biedt tientallen uren content. Ik durf te stellen dat Syndicate een frisse wind is, want de game is absoluut geen gewoonlijke shooter te noemen. Denk eerder aan de combinatie van een vleugje Deus Ex en een snufje Chronicles of Riddick, samen met een tikkeltje shooter.