Beste Tom, gameboer, best een risicovol vak

Na de series tussen Michiel en Peter en Matthijs en Richard, is het deze derde serie van ‘Beste,’ in handen van Tom en Peter. Wekelijks schrijven zij elkaar over de dagelijkse dingen in het leven, maar vooral ook over games. Vorige week schreef Tom over de hobby’s die hij te danken heeft aan games. De week verwonderd Peter zich over de risico’s van het maken van een game.

Wat leuk om te horen dan jij bent gaan snowboarden dankzij Amped en bent gaat bassen dankzij Guitar Hero. Persoonlijk heb ik geen enkele hobby te danken aan games. Ik ski omdat mijn familie altijd op wintersport ging en ik speel gitaar omdat ik bepaalde artiesten graag wilde nadoen. Gelukkig maar zou ik zeggen, want de games die ik wel eens na zou willen doen zijn niet bepaald geschikt als hobby. Wel eens Fallout gespeeld? Dat zou ik wel in het echt willen. Maar ja! Dan dient er wel eerst een nucleaire ramp op wereldschaal te geschieden en dan moet ik ook nog eens toevallig ondergronds zitten. Dan is het nog maar de vraag of ik gevraagd zou worden voor zo’n ondergrondse kluis. Ik besef dat gamejournalist een onmisbaar beroep is, maar ook daar zijn genoeg concurrenten…

Ik wilde het deze week wel hebben over een belangrijke gebeurtenis van afgelopen week. Het is namelijk extreem grappig om te zien hoe snel PR-medewerkers reageren als wij een gerucht plaatsen. Zo was daar vorige week het nieuws over THQ, die in zwaar weer zou verkeren. Nog voordat wij de kans hadden om het gerucht te plaatsen, had THQ ons al gemaild. En dat inclusief officiële verklaring over het feit dat THQ weldegelijk goede resultaten heeft geboekt met Saint’s Row: The Third en Homefront. Natuurlijk werden games als Red Faction: Armageddon en Space Marine niet genoemd, maar waarom zouden ze ook.

Het moet niet makkelijk zijn voor een bedrijf als THQ tussen giganten als EA, Activision, Microsoft, Sony en Ubisoft. De game-industrie is zo risicodragend! Het is onmogelijk om met weinig budget een grote titel op de markt te brengen. Altijd is er een startkapitaal nodig van miljoenen, want grote games vergen tientallen tot honderden mensen, voor een lange periode. Als het dan vervolgens lukt is het geweldig, maar de risico’s zijn gewoon groot. Wij klagen veel over het gebrek aan nieuwe franchises in de industrie, maar heel gek is het niet. Als je als bedrijf nieuwe IP’s wilt maken, dan is het een simpel casinospelletje, waarbij niet kwaliteit altijd doorslaggevend is.

Het jammere is dat er ook geen middenweg is. Het is ofwel een game maken op de mobiele platformen, wat zeer betaalbaar kan, maar ook weinig oplevert (uitzonderingen als Angry Birds zijn er ook!). De andere kant is de miljoenenproducties die wij zo graag spelen. Is er geen manier om het beste van die beide werelden te creëren? Kleine, hoogwaardige titels die wel in ons straatje zijn, maar gewoon kleiner zijn, of korter. Game als Payday: the Heist bijvoorbeeld. Een heerlijke multiplayer shooter die gewoon maar een paar mappen heeft en daarom goedkoper is. Moeten uitgevers dat niet vaker gaan doen om op die manier franchises uit te testen? Als een game het dan goed doet kunnen de miljoenen gepompt worden.

Grappig dat jij en ik altijd de oplossingen voor alles hebben op dinsdag. Als alle uitgevers deze brievenwisseling nou altijd lezen, zou de wereld er een stuk beter uitzien.

In de volgende brief geef ik je het recept voor wereldvrede!

Tot zaterdag!

Peter