Kort door de bocht was Final Fantasy XIII te lineair, bevatte deze een eentonig gevechtssysteem en was diens verhaal wel erg moeilijk te begrijpen. Hoewel Final Fantasy XIII volgens critici een negatieve richting voor de serie tekende, betekent dit niet dat het directe vervolg precies datgene zal doen wat je van een opvolger zou verwachten. Veel vervolgen zijn simpelweg verbeterde versies van diens voorgangers, maar Final Fantasy XIII-2 kun je echter absoluut geen upgrade noemen. In tegenstelling: Final Fantasy XIII-2 zal dan wel een direct vervolg zijn, deze is wel in bijna alles anders.
Nieuwe ingrediënten
In Final Fantasy XIII draaide het om het redden van Serah, het zusje van protagoniste Lightning en tevens de verloofde van de stoere Snow. Dit zorgde voor een vermakelijk en diepgaand verhaal met daarbij een aantal plotwendingen, maar echt heel origineel en speciaal voelde het eigenlijk niet aan. Final Fantasy XIII-2 gooit het over een heel andere boeg, door het immer interessante tijdreizen aan de mix toe te voegen. Antagonist Caius klooit met de tijd, waardoor ineens iedereen denkt dat Lightning is overleden tijdens het redden van Serah. Alleen haar zusje bezit nog herinneringen van hoe het eerder was.
Als Serah en de mysterieuze tijdreiziger Noel reis je continu door de tijd om erachter te komen wat er met Lightning is gebeurd en om Caius te stoppen. Je zult hierbij regelmatig dezelfde omgevingen tegenkomen, maar doordat je steeds in een ander jaar, met hierbij een aangepaste werkelijkheid, speelt, zullen steeds belangrijke elementen heel erg verschillen. Een principe wat des te beter wordt uitgewerkt, doordat je steeds zeer langzaam en, hoe het er tenminste naar uitziet, op basis van de juiste dosering, meer informatie vergaart.
Nieuwe mix
Niet alleen de setting is anders, want het gevoel dat Final Fantasy XIII-2 met zich meedraagt, verschilt ook volledig met die van zijn voorganger. Hoewel deze opvolger veel groter is dan Final Fantasy XIII, voelt deze namelijk een stuk kleinschaliger. Je bent slechts met z’n tweeën, en dient een gigantische dreiging de baas te zijn, terwijl je in het vorige deel juist het gezelschap van een heel team genoot. Dit zorgt niet alleen voor een goede uitwerking van de personages, maar tevens krijg je hierdoor een versterkt gevoel van nietigheid.
Overigens is het ook zo dat het vervolg op Final Fantasy XIII de hoofdpersonen van die game voor een groot deel durft los te laten, een moedige keuze van Square Enix, wat des te meer aangeeft dat de game het niet geheel veilig speelt. De protagonisten van het eerste deel fungeren namelijk slechts als bijpersonages in Final Fantasy XIII-2. Lightning zal overigens wel een belangrijke rol vervullen, maar slechts enkele van de hoofdpersonen van Final Fantasy XIII, zoals Hope en in mindere mate Snow, lijken een beperkte invloed te gaan uitoefenen op het verhaal. XIII-2 wordt dus voor het grootste gedeelte gevormd door nieuwkomer Noel en Serah, waarbij laatstgenoemde in Final Fantasy XIII vooral de functie van te redden persoon vervulde.
Verbeteringen
Natuurlijk is Final Fantasy XIII-2 niet volledig gebouwd op een nieuwe fundering en zijn ook zeker elementen van de voorganger aanwezig. Zo is het vechtsysteem nog aardig intact gehouden, waarin we dus nog eens aan de slag kunnen met actievolle, maar toch op beurten gebaseerde, gevechten. Nog steeds kun je tijdens het knokken dus de klassen van personages veranderen, om zo verscheidene tactieken in een gevecht toe te kunnen passen. Wel zien we dat het vervolg, waar nodig, verbeteringen heeft doorgevoerd. Het verschil tussen de twee delen is echter zo groot dat van een upgrade geen sprake is. Eigenlijk had Square Enix de game net zo goed Final Fantasy XIV kunnen noemen, vanwege de grote verschillen tussen de twee… ware het niet dat die naam al bezet is.